[cd, La Tempesta International/Five Roses]
Vanuit Italië komen steeds meer bands, die mede door het betere gebruik van het Engels het ook over de landsgrenzen goed doen. Het uit Milaan afkomstige duo Claudio Nigliazzo en Sofia Gallotti zouden met hun band Iori’s Eyes ook nog wel eens succes kunnen oogsten. Ik heb ze eerder alleen op een cd-r vol Giardini Di Mirò covers een nummer van hun landgenoten op uiterst succesvolle wijze horen uitvoeren. Nu is er hun eigen debuut Double Soul. Ze produceren met vintage keyboards en dromerige, ijle gitaarklanken een broeierig geheel. Daarbij zingen ze op waterige wijze doorheen, hetgeen met name in de meer desolate stukken fraai uitpakt. Slechts eenmaal worden ze bijgestaan door hun labelgenoten Aucan, de rest is helemaal voor eigen rekening. Het geluid van de band zit ergens tussen synthpop, dub, soul, droompop en shoegaze in. Ze ademen een melancholisch, nachtelijke maar zomerzwoele sfeer uit, die je heerlijk laten wegdromen. Als ze op lage wijze half rappen, doen ze me sterk denken aan Tricky, zij het dat de muziek anders en kaler is. De meer dub of dubstep gerichte tracks koersen richting James Blake en The Weeknd. De meer desolate nummers met enkel onderkoelde elektronica hebben wel wat weg van Fever Dream, terwijl de meer poppy stukken doen denken aan Beach House en Bodi Bill. Liedjes als “Bubblegum” en “Winter Olympics” zijn prachtig, maar zo vallen er wel meer te bespeuren. Het enige is dat ze in sommige songs op de dunne grens van kunst en kitsch balanceren. Maar door de vele ijzersterke uitschieters krijgen ze het voordeel van de twijfel daar. In z’n totaliteit is Double Soul een geweldig droomdebuut dat zeker een groot publiek verdient.
Luister Online bij Soundcloud:
Double Soul (album)
door Jan Willem Broek