[12”/digitaal, Aagoo/Five Roses]
De volgende release op het geweldige Aagoo label, komt uit Italië van het kwartet Inutili. Dit betekent vertaald uit het Italiaans “onnodig”, waarmee ze wel voor een heel bescheiden en misschien wat negatieve naam hebben gekozen. Zeker gezien hun eerste worp, de 12” Satori uit 2013, die uitgebracht is op de labels Goodbye Boozy Records en Bat Shit Records. Hierop brengen de vier Italianen Alessandro (drums), Giancarlo (bas), Pietro (gitaar) en Danilo (gitaar, elektronica) namelijk een heerlijk psychedelische rockgeluid ten gehore, dat enerzijds leunt op de betere krautrock van weleer en anderzijds op de Merbow- en KK Null-achtige noise. Het zou derhalve ook prima op het klasse label Boring Machines uit eigen land passen. Hoe dan ook brengen ze twee lange composities ten gehore die de uitwerking van een prachtig gefilmde meteorietinslag hebben.
Ook op hun nieuwste 12” Music To Watch The Clouds On A Sunny Day beginnen ze heerlijk psychedelisch, zij het met een gruizige, lawaaierige ondergrond. De titel suggereert een landerig gebeuren, waarbij je op je rug liggend met een strootje in de mond in de zon de wolken voorbij ziet trekken. De muziek echter draait het gebeuren echter helemaal om. Je kijkt namelijk vanuit de ruimte op je buik naar de spaarzame wolken, die de heldere aarde bevlekken. Wederom brengen ze slechts 2 tracks, maar wel elk van ongeveer 20 minuten lang. Hiermee weten ze al improviserend geweldige klanklandschappen neer te zetten, die zowel de geest als het lichaam weten te beroeren. Je zit nu midden in de meteorietenregen, die diep beneden je uiteenspat. Het is een verbluffende combinatie van alles verzengende noise, krautrock, psychedelica en kapotte blues. Aan de ene kant kan je er wel bij wegdromen, maar de output is zo luid dat je ook wel met beide benen op de grond blijft, al is die grond wel op een andere planeet gelegen. Ze houden het midden tussen Bardo Pond, Oneida, Can, Pharaoh Overlord, Godheadsilo, een door de mangel gehaalde The Doors en Pink Floyd ten tijde van Ummagumma. Bloedstollend en intrigerende pracht!
door Jan Willem Broek