[cd/lp/digitaal, Aagoo/REV Laboratories/Five Roses]
De Italiaan Cristiano Deison (elektronica, effecten) is als artiest vooral bekend onder zijn achternaam Deison. Met zijn elektronische noiseproject is hij al sinds 1991 actief. Hij heeft diverse indrukwekkende releases afgeleverd die ergens tussen drones, ambient en experimentele muziek uitkomen. Hij werkt in het verleden onder meer samen met Philippe Petit, Teho Teardo, Lasse Marhaug, Thurston Moore en Jim Coleman (Cop Shoot Cop, Phylr, Here) en heeft inmiddels een aardige discografie opgebouwd.
Zijn landgenoot Andrea Gastaldello (piano, elektronica) beweegt zich doorgaan als Mingle, maar ook zijn eigen naam, meer in de IDM en minimal music gebieden.
Onder auspiciën van de Nederlandse grafisch vormgever Bas Mantel start het Amerikaanse label Aagoo ook het sublabel REV. Lab. (voluit Laboratories) met als doel om de relatie tussen de grafische vertaling van de muziek naar een fysieke output te vertalen. Hierop verschijnen al de imponerende werken van Philippe Petit & Friends, Connect_icut en Marcus Fjellström.
Het samenwerkingsverband tussen deze twee Italianen is de nummer vier in deze serie. Op hun album Everything Collapse(d) trekken ze alle registers open, waarbij ze elkaars muziek innig omarmen. Dat doen ze echter wel op duistere maar milde en redelijk toegankelijke wijze met een mengelmoes van drones, onrustige IDM-achtige beats, veldopnames, dark ambient, zachte industrial, loops en pianomuziek. Het resultaat hiervan is sereen, melancholisch en ook behoorlijk desolaat; het zal ook niet goed aflopen kan ik verklappen. Je ziet wonderschone ijsvlaktes waar enkel de damp van je eigen adem en enkele vogelgeluiden die de aanwezigheid van leven verraden. De muziek zou bepaald niet misstaan op de compilatie Ambient 4 Isolationism. Ze roepen wisselende associaties op met Paul Schütze, Thomas Köner, Hector Zazou, Vidna Obmana, Gas, The Black Dog, Brian Eno en Aphex Twin. Het is rustiek maar meeslepend en telkens van hangt er een unheimische spanning in de lucht, waardoor je nooit helemaal op je gemak bent. Dit geldt voor alle 8 ijzersterke composities die in totaal 45 minuten duren. De slottrack “Static Inertia” verbergt na 1,5 minuut stilte de bonustrack “Failure”, waarvan het origineel van de Swans is. Ik ben niet dol op verborgen tracks, maar deze vormt de industriële kers op de pudding en is door de andere sound terecht afgescheiden van de rest. De Italiaanse zanger/muzikant Daniele Santagiuliana (Pariah, Anatomy, Testing Vault) is hier te gast en weet met zijn stem akelig dicht in de buurt van Michael Gira te komen en heeft het nummer in 2012 zelf ook al eens gecoverd. De experimentele omlijsting hier is echter van een andere orde. In totaal weten ze er ruim 11 minuten durende versie van te maken. Het is één van de beste releases in de serie geworden en heeft ook beide artiesten naar een hoog niveau gedreven. Een intrigerend en meeslepend werk dat heel veel aan de verbeelding overlaat.
door Jan Willem Broek