[10”, Geweih Ritual Documents/Ablution Media]
Dana Schechter is een opvallende zangeres, bassiste, singer-songwriter en componist, die de afgelopen 20 jaar in menig project opduikt en niet in de laatste plaats in haar eigen Bee And Flower. Met die band maakt ze een stemmige en bovenal fraaie mix van post-rock en duistere rock, waarbij de zoetgevooisde, licht doorrookte stem van Dana het fraaie middelpunt vormt. Vorig jaar leveren ze hun derde album af. Dat haar interesses breder zijn dan dat blijkt wel door haar optredens in en met The Angels Of Light, Gift Horse, American Music Club, Botanica, Bertrand Burgalat, Tarnation, April March, Keren Ann, Stephan Eicher, Enablers en Toby Dammit. Van altcountry en folkrock tot pop-, post- en progrock. Ze heeft echter nog nooit zo duister geklonken als in haar nieuwste incarnatie Insect Ark, waarmee ze in 2012 debuteert met de 7” Collapsar. Gewapend met een sampler, lapsteel, bas en keyboard brengt ze een imponerende, gitzwarte kruisbestuiving van industrial, noise, drones en allerhande experimenten, die zich als een film noir ontvouwen. Een indrukwekkende start!
Terwijl ze bezig is met een full-length verschijnt eerst nog de 10” Long Arms. Hierop presenteert ze drie composities van bij elkaar ruim 16 minuten, waar ze de eerder ingeslagen weg gewoon vervolgt en alles nog beter ten uitvoer brengt. Drones, beats als mokerslagen, snerpende gitaarklanken, pompende basstukken en ambientachtige elektronica vormen een goed te volgen maar immens duister en filmisch geheel. Het roept bij mij associaties op met Phylr, zij het veel harder en daardoor meer de kant van Godflesh, Locrian en de oude Swans op koerst qua brute kracht en kakofonie. Daarnaast hoor je ook de meer abstracte muziek van Scorn en de experimentele post-rock van Set Fire To Flames. Op indrukwekkende wijze weet Schechter je vanaf de eerste tot de allerlaatste seconde op de punt van je stoel te houden. Een overdonderend kleinood dat reikhalzend naar haar volledige album doet uitzien.
door Jan Willem Broek