[cd, Willie Anderson/Konkurrent]
Nu de lente soms alweer in de lucht hangt, komt een nieuw album van het Amerikaanse zestal Holloys als geroepen. Zij weten met hun muziek namelijk op bijna zonnige wijze de voeten van de vloer te krijgen. Op het nieuwe album Suns Lungs begint dat meteen goed met pompende bassen, zwierige synthesizers en beats en opzwepende trompetklanken. Zanger en bandleider James Carrington Brown IV (tevens bas, trompet) heeft een aanstekelijke stem die het midden houdt tussen Peter Gabriel, David Steiner (In Camera) en Johnny Rotten (PiL, Sex Pistols); een tikje geknepen maar met een enorme impact. De leden, naast James bestaande uit Derek Thomas Wood (synthesizer, gitaar), Alvin Dominic DeGuzman (bas), Michael Robert Elliot (drums), Bryan Lee Brown (drums, gitaar) en Andrea Newell (percussie, zang), hebben eerder gespeeld met en bij The Breeders, The Mars Volta, Isis, Rye Coalition, Beastie Boys en Dave Grohl, maar daar hoor je eigenlijk niets van terug. Je kan hoogstens stellen dat ze een bak aan ervaring meenemen en erg goed spelen. Ze maken in feite een combinatie van dance, new wave, afro, post-punk, avant-garde en pop. Als je de dance-elementen buiten beschouwing zou laten, klinkt het als een geweldige retromix van Joy Division, New Order, PiL, TC Matic, Talking Heads en Wire, maar dan gebracht op een net zo verontrustende en bevreemdende wijze als Arthur Russell dat kon. Maar de dance-invloeden zijn er wel degelijk en dat verschaft de band een eigen identiteit. Tevens zijn er de diverse experimenten aanwezig die het geheel van een scherpe rand voorzien. Tel daar nog invloeden als Suuns, LCD Soundsystem, Wild Beasts en Gang Of Four bij op en je weet dat dit een aanstaande sensatie is. Retro op een geheel nieuwe dansvloer. Bijzonder lekker!
Luister Online bij Soundcloud:
#25
door Jan Willem Broek