Downloadverbod definitief van de baan. Hebben we net onze spaarcenten uitgegeven aan al dat moois in onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Beak>, Eva Quartet & Hector Zazou, Holly Herndon, How To Throw A Christmas Party, The Legendary Pink Dots, Midget!, Mogwai, The Weeknd, Jesse Boykins III & MeLo-X en Rochelle Jordan.
Geoff Barrow van Portishead geeft zijn duistere kant ruimte via zijn label Invada, waar het licht zelden schijnt. Muzikaal gezien is hij degene die bij Portishead de duistere sfeer schept en dikwijls voor ontregeling zorgt. In 2010 debuteert hij met Billy Fuller en Matt Williams als Beak>. Ook een lekker duister project, dat als basis obscure krautrock neemt waardoor ze allerlei spookachtige geluiden mengen, maar waarbij ze zo nu en dan ook flink uit de bocht vliegen met pakkende motorik, noise, new wave, metal of psychedelica. Een prachtige kruisbestuiving van van Neu!, Sun Ra, Pink Floyd, Joy Division, Mogwai, Sunn 0))) en Portishead. Nu is er de tweede cd, waarbij ze zich sterker op de strakke ritmes, psychedelische elementen en de krautrock zijn gaan focussen. Daarmee verdwijnen de metalachtige stukken meer naar de achtergrond en komt met name de groep Can als grootste inspiratiebron bovendrijven, maar dan wel met de ultieme melancholie van Joy Division. Pompende bassen, wazige zang en kokende orgels. Hetgeen ze hier fabriceren is zowel concreet als mysterieus. Moddervet, verslavend goedje.
Eva Quartet & Hector Zazou – The Arch (cd, Elen Music)
In 2008 gaat er toch wel een schok door de muziekwereld als componist/etnoloog Hector Zazou op 60 jarige leeftijd overlijdt (aan de gevolgen van kanker). De man is een muzikaal genie en heeft een compleet nieuwe invulling gegeven aan wereldmuziek en avant-garde. Ik heb dan ook alles in huis van hem, zelfs zijn producties. De naam Zazou is voor mij verbonden aan kippenvel, sneller kloppend hart, avontuur, mysterie, een parallelle wereld en een onvergelijkbare schoonheid. Dat zowel met zijn ZNR project als de vele Afrikaanse, Keltische, poëtische, elektronische en overige projecten. Een groot verlies! Voor wie meer wil lezen, ik heb hier ooit behoorlijk over hem uit de doeken gedaan. Hij heeft tot het einde toe gewerkt en dat heeft In The House Of Mirrors opgeleverd, dat een paar maanden na zijn dood is uitgegeven.
Nooit gedacht dat er nog een heel groot project op de planken zou liggen, totdat David Sylvian daar ruchtbaarheid aan geeft. Inderdaad is er via het Bulgaarse label eerder dit jaar de nieuwe cd The Arch verschenen. En niet zo maar één. Hij werkt met het eveneens door mij zeer gewaardeerde Eva Quartet. Dit zijn vier vrouwen die deel uitmaken van het hedendaagse Le Mystère Des Voix Bulgares en tot nu toe de twee albums Bulgarian Folk Gifts (2000) en Harmonies het licht hebben laten zien. Ze hebben schijnbaar al van 2005 tot 2007 met Hector Zazou gewerkt en de voltooiing heeft een tijd op zich laten wachten. Het is labelbaas Dimiter Panev, tevens een dierbare vriend van Hector Zazou, wel gelukt om deze cd uit te geven. Er zal wellicht wel een Europese release volgen ooit, maar geduld is niet mijn sterkste kant als het gaat om muziek als deze. Na heel veel zoekwerk heb ik de cd dan ook weten te bemachtigen. En wat een onwaarschijnlijke schat! Naast de typische onaardse composities van Zazou en de hemelse vrouwenstemmen van de Eva Quartet is er een hoop meer te beleven. Dat heeft ook alles te maken met het imponerende internationale gastleger, waaronder Laurie Anderson, Bill Rieflin, Robert Fripp, Nils Petter Molvær, Djiavan Gasparian, David Coulter, Bill Frisel, Andrea Guzzoletti, Carlos Nunez, Renaud Pion, Ryuichi Sakamoto, Kaushiki Charkaborty, Diva Reka Band, Bollywood String Orchestra, Sofia String Quartet, Minna Raskinen en nog heel veel meer. Ze weten allen hier wereldmuziek vanuit verschillende windstreken maar met de nadruk op Bulgarije te versmelten met klassiek, avant-garde en ijle jazz tot een prachtige, aangrijpende eenheid. Ik zou graag meer laten horen dan onderstaan, maar dat is online helaas niet (meer) te vinden. Album van het jaar!
Luister Online:
The Arch (albumsnippers)
Holly Herndon – Movement (cd, Rvng Intl)
Bijzondere, jonge geluidsartieste uit San Francisco die de rol van de stem onderzoekt in computermuziek en ook wat jaren in de elektronicascene van Berlijn heeft rondgehangen. Ze heeft uiteindelijk een graad gehaald in de elektronische muziek. Op haar debuut brengt musique concrète achtige muziek waarover ze allerlei soorten beats legt en daarbij bijzondere stemkunsten laat horen. Het is allemaal behoorlijk duister, maar ook ontzettend intrigerend. Een album dat als je er eenmaal aan begint niet meer los laat. Denk aan een mengelmoes van AGF, Eliane Radigue, Akira Rabelais, Pan Sonic en Tim Hecker, maar dan anders. Een doorwrochten prachtalbum.
How To Throw A Christmas Party – III: Christmas Island (cd, How To Throw A Christmas Party)
Ik mag rond december altijd graag die kerstcd’s horen. Het is lijstjestijd, vaak koud, veel familiebezoekjes waarvan sommige nog wel te harden ook en tijd om nostalgisch terug te blikken. Ja en daar past zo’n kerstschijf prima bij. Deze Nederlandse groep, of beter gezegd bont gezelschap brengt nu voor derde jaar op rij eigen geschreven nummers in plaats van covers van klassiekers. De eerste is trouwens nog onder de naam van initiator Brown Feather Sparrow. Die band gaat hier op in een waar leger met leden uit diverse Nederlandse groepen. Ze brengen stemmige indiesongs met heel veel koorzang, waarbij ze wel doen denken aan Bodies Of Water. Maar ze zijn vooral zichzelf en brengen lekker uitbundige muziek, die vooral deze maand helemaal past tussen al het feestgedruis. Hopelijk gaan ze hier voorlopig mee door, want het is vele malen leuker en origineler dan veel andere geijkte kerstplaten.
The Legendary Pink Dots – Chemical Playschool 15 (cd, Rustblade/Broken Silence)
De Pink Dots gaan onvermoeibaar door onder leiding van zanger/poëet Edward Ka-Spel. Het “Chemical Playground” concept biedt altijd meer geïmproviseerd materiaal met meer ruimte voor de zang. De nieuwste in de serie bevat 4 lange tracks en 1 kortere. Hierop hoor je Ka-Spel op ouderwets fraaie wijze zijn teksten prevelen, terwijl de achtergrond subtiel ingekleurd wordt met verstrooiende ambient en psychedelische geluiden. Als de muziek aanzwelt gaat het vocale deel ook over op een meer bevreemdend, hallucinant gebeuren. Al met al biedt de groep gewoon weer prachtig uitgevoerde dagdromen, die hun buitengewone status nog maar eens onderstreept. Klasse!
Midget! – Lumière D’en Haut (We Are Unique Records)
Nieuw Frans duo van gitarist Mocke Depret (ex-Holden), die ook acte de presènce geeft bij Kelly de Martino, Silvain Vanot, Dogbowl en Françoiz Breut, met Claire Vailler (gitaar, zang) en (gitaar) die onder de naam Transbluency muziek maakt. De nummers worden in het Frans en Engels op zwoele, zuchtmeisjesachtige wijze gebracht. Daarbij verzorgen ze met enkele gasten voor de smakelijke omlijsting. Je krijgt de lichrt psychedelische zwoelheid van Stereolab, de prettige pop van Holden, de chansonsrock van Françoiz Breut, de intimiteit van Half Asleep, de bevreemdende avantpop van Blackie & The Oohoos, de tedere avant-garde van Hail en het wonderschoon harmonieuze van Trespassers William. Een heel bijzonder en prachtig album kan je gerust stellen.
Luister Online:
Lumière D’en Haut (album)
Mogwai – A Wrenched Virile Lore (cd, Rock Action/PIAS)
Met zo’n albumtitel weet je al dat het een anagram zal zijn, van “Hardcore Will Never Die” dus. Het is dan ook dit album dat hier in de mix gegooid wordt. Als Mogwai dat niet eerder had laten doen (op Kicking A Dead Pig), dan zou je dat niet zo snel bij deze gitaarmuziek verwachten. Maar net als eerder weten lieden als Justin K. Broadrick, Zombi, RM Hubbert, Tim Hecker, The Soft Moon en Robert Hampson de boel flink te verbouwen met elektronica. Van dubstep en glitch tot dance en new wave. Er komt een volledig ander werk tevoorschijn, maar wel met die melancholie van het gemixte album. Vet tussendoortje!
The Weeknd – Trilogy (3cd, XO&CO.)
Ik heb van dit project rond de Canadese r&b zanger Abel Tesfaye eerder al zijn 3 gratis te downloaden albums House Of Balloons, Thursday en Echoes Of Silence besproken. Naast r&b fabriceert hij ook dubsteb, new wave, hip hop, pop, soul en sample gestuurde elektronica waarmee een bevreemdende mix gefabriceerd wordt, die sfeervol en dansbaar, mysterieus en toegankelijk en groots en minimaal kan zijn. Je hoort zang en rap, al dan niet vervormd. Daarbij noemt hij al invloeden steevast namen als Cocteau Twins of Siouxsie & The Banshees. Denk verder aan AR Kane, James Blake, Burial, Kanye West, The xx, Zomby, Michael Jackson en de twee eerder genoemde groepen. Al dit lekkers is nu verzameld op Trilogy, waar ook nog wat extra tracks te vinden zijn. Een heerlijke traktatie!
Jesse Boykins III & MeLo-X Black Orpheus
Boykins was op zijn debuutalbum The Beauty Created nogal slick bezig. Helemaal niet erg, zijn hese maar enorm soepele stemgeluid leent zich uitstekend voor dit soort superlaidback r'n'b (die ik soms associeer met Earth's tumbleweed-drone). Op dit nieuwe album wat hij samen met MeLo-X maakte vaart hij een experimentelere koers die hij al inzette op de Way Of A Wayfarer EP. Nog steeds broeiering maar dreigender, bombastischer en met veel elektronica, denk aan The Weeknd en Burial. Ook zijn er invloeden uit dance en Afrika. Terwijl de meeste recente hype in hiphop en r'n'b Kendrick Lamar (en de andere Black Hippy's) nog moet inzinken ben ik van Black Orpheus gelijk overtuigd.
Rochelle Jordan P R E S S U R E
Ook broeierig gaat het er aan toe onder de nóg imposantere 'fro van Rochelle. Bij deze Canadese is The Weeknd niet ongemerkt voorbij gegaan (ze kennen elkaar en delen bandleden) maar ze heeft ook duidelijk inspiratie gevonden in ouder werk, bijvoorbeeld Aaliyah's laatste album en Tweets debuut, een andere creatieve opleving in r'n'b zoals er nu weer een gaande lijkt te zijn. Net als Black Orpheus experimenteel en psychedelisch, om niet te zeggen bedwelmend.