De eerste jaarlijstjes duiken alweer op, maar nog even “gewoon” het lijstje uit het:
SCHADUWKABINET
Ik luisterde naar: Simon Joyner, Mauvais Sang en Yellow6.
Jan Willem
Simon Joyner – Coyote Butterfly (cd, BB Island / Konkurrent)
De Amerikaanse singer-songwriter Simon Joyner brengt al sinds 1990 zijn muziek naar buiten en staat te boek als een behoorlijke melancholicus. Die gevoelens giet hij doorgaans uit in mallen die ergens tussen lo-fi, altcountry, folk en rock uitkomen. In augustus 2022 is zijn zoon Owen overleden aan een overdosis. Zijn nieuwe album Coyote Butterfly draait helemaal om dit vreselijke verlies. En met zijn vorige werken in het achterhoofd zet ik me van tevoren schrap. Op waardige en droefgeestige wijze neemt hij hier afscheid van zijn zoon, met overpeinzingen, nooit gevoerde gesprekken met hem, rauwe en oprechte bekentenissen. Tevens probeert hij hetgeen eigenlijk niet te bevatten is te duiden en zelfs te begrijpen. Je hoeft denk ik niet eens een vader te zijn, zoals ik, om de intense pijn te voelen. Het is dan ook moeilijk om het helemaal droog te houden. Net als Phil Elverum (Mount Eerie), Vic Chesnutt, Chris Hooson (Dakota Suite) en Jason Molina (Songs:Ohia, Magnolia Electric Co.) weet hij zo goed verdriet en pijn bij de essentie te vatten. Dit is zo’n mooi meesterwerk, dat er eigenlijk nooit had mogen zijn.
Mauvais Sang – La Flore (cdep, Daaganda Records / Creative Eclipse PR)
Mauvais Sang, ofwel “slecht bloed”, is de groep rond gitarist Mathis Saunier en zanger Léo Simond. Ze debuteerden in 2022 met het digitale album Des Corps Dans Le Décor. Hierop lieten ze een eigenzinnige mix van rock horen met folk en elektronica, waarbij de harp een opvallende was in hun instrumentarium. Nu zijn ze terug met de mini La Flore, waarop ze in een goede 16 minuten vier tracks de revue laten passeren. De twee worden hier bijgestaan door drummer Antoine Vercellotti, zangeressen Anouck Bizon en Ana Egorova, die respectievelijk ook harp en viool voor hun rekening nemen. Ze schieten voortvarend uit de startblokken met “Modèle”, waar lekker opzwepende beats, een dreigende gitaar en fijne samenzang te horen zijn, die na een minuut heerlijk explosief uiteenspat. Daarna ook weer rustiger stukken waar de harp en viool te horen zijn. Pop, rock, noise en electro wervelen heerlijk om elkaar heen. Dat trekken ze ook lekker door in “Seine”. Dan komt de boel even tot rust in “Sybille”, waar zang, harp en zachte elektronica de dienst uitmaken. Tot slot krijg je “Nuit Venin”, dat weer uiterst noisy is en pas naar het einde toe ook fraai verder ingekleurd wordt met harp en viool. Het doet me ergens wel denken aan These New Puritans, zij het dan op volslagen eigen wijze en met die zwoele Franse zang erbij. Een veelbelovend sterk kleinood!
Yellow6 – In Times Of Change, Change (cd, Editions6)
Kliekjes, restjes, overblijfsels, restanten, kletsen, pletsen, extraatjes of gewoonweg niet passend bij een bepaald album. Yellow6 maakt er in elk geval al sinds 1999 een goede gewoonte van of noem het eigenlijk een traditie om net voor de kerst dergelijk materiaal in zijn zogeheten “Merry6mas”-serie uit te brengen. De Britse muzikant achter dit instrumentale project, Jon Attwood (tevens JARR, The Sleep Of Reason), had oorspronkelijk voor ogen dit eenmalig in kleine kring te doen, maar zie wat daarvan terecht is gekomen. En na eerder dit jaar al het ijzersterke album Sometimes It Seems Too Easy, Sometimes It’s Just So Hard, al dan niet met bonusschijf Sometimes It Seems So Hard, Sometimes It’s Just Too Easy, plus een album met JARR te hebben uitgebracht, is er nu gewoon het album In Times Of Change, Change. Deze met ondertitel “merry6mas2024” en de alweer 26ste in de serie telt nog eens 11 composities van samen ruim 58 minuten lang. Ze houden zoals vaker het midden tussen ambient, drones, minimal music en post-rock, maar brengen toch weer wat anders. Attwood zegt hierover:
“Verandering overkomt ons allemaal, soms klein en van weinig betekenis, soms diep en impactvol. Deze veranderingen beïnvloeden en veranderen ons als individu. Verandering beïnvloedt stemming, stemming beïnvloedt expressie. Dit is mijn stemmingsmuziek.”
De uiterst stemmige muziek is van een bezinnende kalmte en weet tot de verbeelding te spreken. Alsof we de rap veranderende wereld om ons heen door rustige ogen bekijken en op doordachte wijze onze eigen koers bepalen. En terwijl je weg kabbelt over de zachte stroom aan geluid, kan je jezelf ook heerlijk laven aan deze dromerige pracht.