NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Nasmak P.M. – Booby Twist To Tangled Tango (cd, Nasmak P.M.)
Sommige bands hebben weliswaar een kort bestaan gekend, maar hun invloed is desalniettemin van een immense omvang. Dat geldt zeker voor de legendarische band Nasmak, die operationeel waren van 1978 tot 1984. Zo’n band die danst aan rand van de afgrond of die als schuinsmarcheerders over de alternatieve dansvloer razen. Ongrijpbaar. Hun album 4our Clicks (1982), de enige die in geremixte vorm nog eens op cd is verschenen, wordt nog wel eens gezien als één van de beste albums van eigen bodem (en vast ook een tikje daarbuiten). Hun mixen van new wave, post-punk, avant-garde en synth-pop lieten zich niet echt vergelijken met andere bands, eerder flarden ervan, die zich als een bont patchwork ontvouwden. De leden Joop van Brakel, Toon Bressers, Henk Janssen, Truus de Groot en Theo van Eenbergen zijn na het uiteengaan van de groep, ieder ook weer op eigenzinnige wijze hun eigen muzikale koers gaan varen. Vorig jaar, bijna 40 jaar later, is er plots een doorstart in de vorm van Nasmak P.M., waarbij de P.M. voor onder meer “PlusMinus” staat. Dit omdat de groep in een uitgedunde vorm terug is, maar nog wel dezelfde muzikale visie uitdraagt. Ook “Post Mortem”, ofwel “na de dood”, zou wel passen. Maar de afkorting zal, zo blijkt bij iedere release weer wat anders betekenen. De eerste heet voluit Perpetuum Mobile: It’s Long Since You Last Did Me (2023) en het tweede album, dat eerder dit jaar is verschenen, Plowing Mud: Time Is Your Friend. In deze zogeheten “The PM Series” vermengen ze archiefmateriaal met nieuwigheden, waarbij ze enerzijds roeren in het verleden en compleet aansluiting weten te vinden bij hun vroegere werk maar anderzijds helemaal in een modern jasje gestoken zijn. Ongrijpbaar.
De derde in de serie, ze houden het tempo erin, heet met de P.M. toevoeging erbij Play Mode: Booby Twist To Tangled Tango. Al bijna net zo’n struikelblok als de muziek die ze altijd tentoon weten te spreiden. In zo’n drie kwartier serveren ze 10 tracks, die weer alle kanten uitgaan en toch op kenmerkende wijze alleen bij Nasmak (P.M.) passen. Naast de vele genoemde genres, treden hier wat nadrukkelijker volle beats op de voorgrond, waarbij het decor vooral avant-gardistisch blijft . Ongrijpbaar. De groep bestaat uit de vaste leden Joop van Brakel, Toon Bressers en Henk Janssen, die ondersteund worden door voormalig lid en geweldige muzikante Truus de Groot en min of meer vaste gast Peter Sijbenga (It Dockumer Lokaeltsje, Deinum). Daarnaast geeft zangeres Janet Gilbert in 5 tracks acte de présence. Wat zo mooi is aan deze speelse muziek, is dat die echt continu in beweging is en daardoor steeds weet te verrassen; als een changerende caleidoscoop. Sta je op het goede been en dan plots weer echt op het verkeerde. Dansen op kaplaarzen en door blubberig, minder doorwaadbaar terrein gaan op naaldhakken; telkens ambivalent. Toch zorgt het er juist voor dat je steeds op onverwachte momenten getrakteerd, verbaasd, weggeduwd, omarmd en overrompeld wordt. Ongrijpbaar. Daarbij moet (ja moet ja!) je denken aan een alsmaar wisselende kruisbestuiving van onder meer Wire, Talking Heads, Minimal Compact, Virgin Prunes, Pascal Plantinga, The The en Der Plan, waarbij geen enkele vergelijking helemaal op gaat. Daarvoor zijn ze echt te, je raadt het misschien al, ongrijpbaar. Het geeft echt wel het niveau van internationale allure aan. Een net zo ongelooflijk ongrijpbaar als aanstekelijk avontuurlijk en pakkend prachtalbum!