In de toekomst gaat Amazon wellicht met drones werken. Bij ons komen er al jaren drones (vaak van Sietse) voorbij in onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: A Naifa, F.S. Blumm, Mat3r Dolorosa, Saffronkeira + Mario Massa, Secret Chiefs 3, Susanna And Ensemble neoN, Steve Moore, Dam-Funk & Steve Arrington en Dam-Funk & Snoopzilla.
A Naifa – As Canções D’A Naifa (cd, Antena Portuguesa)
Bij een nieuwe cd van dit Portugese voel ik me altijd verplicht uit te leggen dat ze weliswaar emotioneel geladen muziek maken, maar dat het geen fado is. Wel bevat hun muziek die universele droefheid, die voor iedereen te begrijpen is. Het fado-gevoel komt ook mede door het prachtig warm melancholische stemgeluid van Maria Antónia Mendes en de Portugese gitaar van Luis Varatojo. Voor de rest bestaat de muziek uit sfeervolle elektronica, zware baspartijen en stuwende drums. Drummer Samuel Palitos en bassiste Sandra Baptista zijn er sinds de vorige cd bij, na het overlijden van bassist/toetsenist João Aguardela (1969-2009), één van de oprichters en sleutelfiguren uit de band. Toch komen ze na 4 jaar pauze vorig jaar met een aan de fado gelieerd geluid, aangevuld met wave, dub en pop elementen. Het is allemaal van een verbluffende schoonheid! Op hun 5de album gaan ze hier vrolijk mee verder. Hoewel, vrolijk, het is weer van een melancholie die ik zo ontzettend graag horen mag. De groep legt een wat losser, dikwijls ook wat harder en meer uptempo geluid aan de dag waardoor het minder terneergeslagen klinkt dan de vorige. Qua schoonheid doen ze niet onder voor elkaar!
Luister Online:
As Canções D’A Naifa (album)
F.S. Blumm – Up Up And Astray (cd, Pingipung)
De gelauwerde, zeer actieve artiest Frank Schültge Blumm is een meesterlijke fröbelmuzikant en heeft een enorme staat van dienst. Dat begint halverwege de jaren 90 met de groep Die Auch. De meeste bekendheid krijgt hij daarna samen met Harald “Sack” Ziegler in hun project Sack Und Blumm. Maar tussendoor en erna brengt hij ook legio soloalbums uit, waarop hij fröbelen tot subtiele kunst heeft verheven. Hij werkt daarnaast met artiesten als Anne Laplantine, Luca Fadda, Guido Möbius, Bobby Baby (van It’s A Musical), Rininat Rebresch en recentelijk nog Nils Frahm, maar duikt ook op in de groepen Kinn, Old Splendifolia, Ström, Quasi Dub Devolopment en Taunus. Wat zijn ontwapenend subtiele, experimentele muziek eigenlijk altijd kenmerkt is een zekere mate van speelsheid, breekbaarheid en intimiteit. Hij past wel in het rijtje van Pascal Comelade, Pierre Bastien en Klimperei. Zijn laatste solowerk is overigens alweer uit 2006. Nu is een vervolg hierop eindelijk een feit, alhoewel solo gezien de grote hoeveelheid gasten ook weer niet helemaal klopt. Onder meer zangeres Ella Blixt (Bobby Baby van It’s A Musical), celliste Anne Müller (Nils Frahm), drummer Jan Thoben (Kinn, Taunus, Gaston), hoornspeler Harald Ziegler en zanger Guido Möbius. Hij maakt hier zijn meest extroverte album maar laat het speelse aspect ook nooit varen, hetgeen in onderstaande video’s ook goed te zien is. Een eenmans speelgoedorkest, aangevuld met uitstekende vrienden. Heerlijk beminnelijke muziek.
Mat3r Dolorosa – Think About Your Future Now (cd, Jarring Effects)
Met enige regelmaat duiken er weer van die topbands uit Frankrijk op. Ook dit project van Tristan Spella is daar een goed voorbeeld van. Met dit debuut baant hij zich een zeer interessante weg door de ambient, trip hop, hip hop, illbient, electro en industriële techno, waarbij hij zelf vooral zijn laptop, gitaar, keyboard en drums inzet. Hiermee bouwt hij zijn duistere, pakkende nummers, die op verschillende wijze uitpakken maar altijd een aan de grond nagelende indruk maken. Denk dan aan het beste werk van DJ Shadow, aangevuld met Phylr, Nine Inch Nails, DJ Krush, Massive Attack, Dälek, Faithless, Encre en labelgenoten EZ3kiel. De bezwerende en meeslepende beats worden her en der aangevuld met stemsamples, engelachtige zangsamples en een aantal rappers. Het is compleet overdonderend en angstaanjagend mooi wat hij hier laat horen. Schoonheid met ballen die per luisterbeurt groeit en meer verslavend wordt!
<s
trong>Saffronkeira + Mario Massa – Cause And Effect (cd, Denovali)
Het bijzondere project Saffronkeira van de Italiaan Eugenio Caria komt de laatste tijd wel vaker positief voor het voetlicht. Afgelopen jaar ziet namelijk eerst de dubbelaar A New Life het licht, waarop hij rauwe, ambientachtige creaties fabriceert met een industrieel karakter. Maar ook musique concrète, glitch, idm en wat vaker neoklassiek incorporeert hij in zijn totaalsound. Het album Tourette dat hij eerder dit jaar aflevert gaat daar gewoon mee verder. De luide, ongepolijste sounds plant hij bedachtzaam in de ambient ondergrond. Hij schept een bijzondere, unheimische atmosfeer waarbij je steeds verrast wordt door zijn ludieke vondsten. De veelal dreigende muziek schakelt op onverwachte momenten over op neoklassiek om je weer heel even te pleasen. Daarna duikt hij weer een oneindig zwart gat in waar van alles, zij het vaak op minimale wijze, gebeurt. De invloeden lopen uiteen van Autechre, Hecq, Xela en Fennesz tot Murcof, Max Richter en zelfs Arvo Pärt. Op bevreemdende wijze weet hij er toch één geheel van te smeden. Bijzondere, intrigerende en bovenal wonderschone geluiden.
Voor het jaar voorbij is heeft hij alweer een duister verbond gesloten met de Italiaanse trompettist Mario Massa. Hun gezamenlijke werk overstijgt beide. Ze brengen namelijk iets dat het midden houdt tussen neoklassiek, jazz, musique concrète, softnoise en experimentele elektronica. Tien klanklandschappen vol nachtelijke schoonheid, die naast de eerder genoemde associaties ook die van Jon Hassell, Nils Petter Molvær, David Sylvian en Arve Henriksen naar boven halen. Het is spannend, sfeervol en uiterst smakelijk. Dit intieme werk weet je tot de laatste seconde in de houdgreep te nemen met een tedere omarming. De zoveelste geweldige release op het klasse label Denovali.
Secret Chiefs 3 – Book Of Souls: Folio A (cd, Web Of Mimicry)
Drie weken terug was Martijn me al voor en stond deze schijf toen blind in de bestelling, want je bent fan of niet bij een groep als deze. Op al hun albums smeden ze een bijzondere legering van avant-garde, surf, Arabische muziek, noise, experimentele en filmmuziek, het liefst beladen met allerlei grootse thema’s. In 2004 komen ze met Book Of Horizons, deel één uit de “Book Of Truth”-trilogie. Tussendoor komen ze met wat aardige opvullers, maar op dit nieuwe werk gaan ze pas echt verder met hun eerder ingezette serie. Het is weer en fascinerende kruisbestuiving aan stijlen geworden, die de fans meteen zullen waarderen. Filmisch, adrenaline opwekkend en mysterieuze muziek, die elke vergelijking te buiten gaat. Je laat je gewoonweg meeslepen en verrassen. Ook kl;asbak Mike Patton is hier op sterke wijze vertegenwoordigd te midden van de hoofdzakelijk instrumentale nummers. Ze brengen een heerlijke grog van muziek die ergens tussen Estradasphere, Ennio Morricone, Mr.Bungle, Naked City en Sleepytime Gorilla Museum uitkomt. Laten we het vooral niet over eventuele volgende werken gaan hebben en gewoonweg koesteren dat deze giganten weer een nieuw meesterlijk werk hebben voortgebracht.
Susanna And Ensemble neoN – The Forester (cd, SusannaSonata)
Susanna, Susanna And The Magical Orchestra, Susanna And Ensemble neoN en Susanna Wallumrød zijn allen incarnaties waarmee de Noorse Susanna Karolina Wallumrød haar serene en wonderschone muziek maakt. Het hangt er een beetje vanaf met wie ze samenwerkt. Nu dus het neoN ensemble, dat naast een dirigent bestaat uit een theorbro speler, cellist, violist, altsaxofonist, klarinettist, fluitist en percussionist. Zij bewerken een aantal van haar tracks en tevens staan er nieuwe stukken op. Ondanks de omvang van het ensemble weten ze haar magistrale zang op subtiele wijze te omlijsten. De 15 minuten durende titelcompositie is al zo indrukwekkend, dat je slechts aan de grond genageld en vermoedelijk met open mond de rest ondergaat. Prachtig verstild, nachtelijk album!
Steve Moore Ultima Pangaea
Steve Moore is de helft van Zombi waarmee hij doorgaans pittig uitpakt. Op dit album is het allemaal een stuk subtieler, denk aan Tangerine Dream, John Carpenter maar ook een piepklein beetje dance. In ieder geval geen harde drums en veel sfeer en detail. Niks nieuws onder de zon maar wel lekkere synthesizermuziek van het meer spacy soort.
Dãm-Funk & Steve Arrington Higher
Dåm-Funk & Snoopzilla 7 Days of Funk
Elektronisch zeker, maar subtiel is Dâm-Funk zeker niet. Moddervette synthfunk krijg je op deze twee collabo’s, volgens het recept van vooral het Hood-deel van Toeachizown. Steve Arrington zat in Slave en is een jeugdheld van Dām-Funk. Higher klinkt ook also ze niet te veel over nagedacht hebben en vooral plezier hebben gemaakt in de studio. Zoals de titel suggereert wellicht inclusief jonko, want soms is het zelfs een beetje vreemd te noemen, maar wel lekker. De combinatie met Snoop Dogg ligt voor de hand en is in die zin niet heel verrassend. Het is nog geen Doggy Style maar wel minstens zeven keer beter dan dat maffe Reincarnated.
Comments
comments
