Ceci n'est pas une horecagelegenheid. Wel helemaal op de juiste plek zijn onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: The Beautiful Schizophonic, Emeralds, Yasmin Levy, Lidwine, Ruth featuring Mushy, Ellen Schoenaerts Kwartet, Aluk Todolo, Acid Mothers Temple, Breakbot, Umberto, Witchrist en Dariush Dolat-shahi.
De Portugees Jorge Mantas is een meester in de ambient drones. Hij doet dat veelal op bijzonder zwoele, emotionele en breekbare wijze. Nu is hij terug en laat meer en meer een neoklassiek geluid horen, maar met diezelfde breekbaarheid. Het is intens melancholisch en gehuld in een mysterieuze atmosfeer. De voorkant, het lettertype en eigenlijk ook de muziek past wel bij 4ad, zeker als gastzangeres Sandra O’Neill van zich laat horen. De muziek houdt het midden tussen Celer, Seasons (pre-din), Stars Of The Lid, loscil, This Mortail Coil en Richard Skelton. Zinnenstrelende pracht.
Emeralds – Just To Feel Anything (cd, Editions Mego)
Mark McGuire, John Elliott en Steve Hauschildt vormen dit sensationele trio uit Ohio. De laatste komt volgende week overigens met een soloplaat. De 3 gaan nog een stapje verder dan op hun voorganger, waar ze ook al de tijd hebben doorkruist met hun synthesizermuziek. Lekkere beats, glitch, drones, ambient en nu ook psychedelische progrock. Ze laveren van Tangerine Dream, Coil en Chrome naar King Crimson, Ash Ra Temple en Brian Eno. De ene keer fel, op andere momenten heerlijk laidback. Het blijft een geweldig combo!
Yasmin Levy – Libertad (cd, World Village/Adama Music)
Sinds 2004 brengt de in Israël geboren en tegenwoordig in London wonende zangeres ons prachtige Ladino muziek. Dit is de muziek van de Sefardische Joden met die typische Ladino taal ook wel Judeo-Spaans genoemd. Haar muziek heeft ook zeker een Spaans karakter, maar dan met invloeden uit Portugal (denk aan fado), Turkije, Roemenië, Marokko, Israël en de Balkan, wat mede komt door het gevarieerde instrumentarium. Op haar vijfde album mengt ze nog meer Spaanse invloeden en dan met name de flamenco door haar wereldse muziek. Tevens hoor je dikwijls Arabische invloeden. En ze brengt ook een schitterend duet met Concha Buika. Het merendeel is mede door haar getormenteerde zang lekker melancholisch, maar doordat het allemaal behoorlijk ritmisch is nooit terneergeslagen. Prachtig, emotioneel geladen muziek die diepe snaren weet te raken.
Lidwine – No Monkey (mcd-r, Gizeh)
Tweede mini van deze indrukwekkende Franse singer-songwriter Lidwine de Royer, als artiest kortweg Lidwine geheten. De Parisienne begeleidt zichzelf eenmaal op een orgel en in de overige 4 tracks op de harp. Hierbij zingt ze met haar heerlijke stem, die het midden houdt tussen Björk en Nico. Het zijn prachtig verstilde liedjes, die diepe indruk maken. Er zijn er slechts 200 van gemaakt, dus haast is geboden. Wonderschone melancholie.
Ruth featuring Mushy – Far From Paradise (cd, Three:four)
Thierry Müller draait al heel lang mee in de Franse muziekscene in verschillende projecten, waarvan Ilitch de langst lopende is. In 1985 heeft hij het album Polaroïd/Roman/Photo gemaakt met de groep Ruth vol synth- wave. Nu, 27 jaar later, komt hij met een vervolg samen met de Italiaanse zangeres en experimenteel muzikante Mushy (alias van Valentina Fanigliulo). Ze maken een uiterst broeierig gotisch geheel vol darkwave, avant-garde, rock, wave, neoklassiek en industrial van. De spannende muziek legt de schoonheid van de duisternis op fraaie wijze bloot.
Luister Online:
Far From Paradise (album)
Ellen Schoenaerts Kwartet – Feiten (cd, Radical Duke Entertainment)
Het kwartet van Ellen Schoenaerts bestaat naast haarzelf uit violiste/zangeres Liesa Van der Aa (Louisa’s daughter), gitarist Tijs Delbeke (Dez Mona, Sir Yes Sir) en drummer/gitarist Ephraim Cielen (Pasmans, Braakland). Maar ook cellist en hier tevens producer Simon Lenski (DAAU) is van de partij. Verder wordt ze nog bijgestaan door een batterij aan gasten, waaronder bassist Hannes d’Hoine (DAAU), accordeonist Roel Van Camp (DAAU, Dez Mona), zanger Gregory Frateur (Dez Mona), zanger Josse De Pauw, drummer Eric Thielemans (Tape cuts tape, Rudy Trouvé), gitarist Tom Pintens (Flowers for breakfast, Zita Swoon), dwarsfluitiste Sarah Vermeyen, zangeres Marianne Loots en percussionist Frank Duchène (The Antler King, Hoover). Hiermee maakt ze haar toch redelijk intieme muziek, die gaat over het gevecht tegen de vergankelijkheid, gebroken liefdes, het gemis aan liefde, geluk en het ontbreken ervan. Het zijn rauwe, confronterende teksten die prachtig omlijst worden door de vele artiesten. Het zit tussen kamermuziek, chansons en avant-garde in en houdt het midden tussen een vrouwelijke variant op Jacques Brel en Tom Waits met een vleugje Patti Smith. Zelden heeft het Nederlandstalige lied me zo weten te grijpen als de uit het leven gegrepen werk van Ellen. Een prachtige ode aan alle facetten in het leven.
Luister Online bij Soundcloud:
Ik doe heel erg mijn best om mijn leven leuk te vinden / Hier sterft de mens / Duet (afscheid van het manschap P.)
Aluk Todolo – Occult Rock (2LP, Ajna, 2012)
Wanneer drone en ambient regelmatig je geluidsdragers bevolken, ben je wel wat eentonigheid gewend. Je weet het zelfs te waarderen. Toch, wanneer het Franse Aluk Tolodo Occult Rock opent met een meer dan tien minuten durend obsessief monotoon instrumentaal black metal nummer, krab ik mezelf toch even achter de oren. Zeker als blijkt dat er nog 75 minuten volgen. Alle acht de nummers klokken om en nabij de tien minuten en zijn volledig instrumentaal, maar bevatten gelukkig genoeg variatie om te blijven boeien. Meer psychedelische, stonerachtige stukken wisselen gitaarnoise, drone-, kraut- en postrock af, terwijl die zwarte cape uit Noorwegen van pakweg twintig jaar terug eroverheen blijft hangen. Hypnotiserend.
Acid Mothers Temple – Son Of A Bitches Brew (2LP, Important, 2012)
De heren van Acid Mothers Temple & The Melting Paraiso UFO staan erom bekend om te refereren aan klassiekers in hun albumtitels, maar deze is wel erg duidelijk. Het is echter geen poging Miles Davis’ album uit 1970 na te doen; de overeenkomst bestaat vooral uit onnavolgbare fusion jazz en de elektrische piano die het geraamte vormen waarop de psychedelische noiserock van de Japanners zich mag uitleven. Veel meer is er eigenlijk niet over te zeggen, behalve dan dat deze dubbele lp misschien nog wel gestoorder is dan het album naar welke deze is vernoemd. Acid Mothers Temple speelt 21 november in de OCCII te Amsterdam.
Breakbot – By Your Side
Bastian! Please! Save Us! Onwaarschijnlijk slicke Franse Sega-funkhouse-whatever-dansplaat. Michael Jackson, Prince, Daft Punk. Zonnebril op, witte schoenen aan. 'Don't ask why, why, why-y-y-y!
Umberto Night Has A Thousand Screams
Het nieuwe album van Umberto is de Engelse vertaling van Mil gritos tiene la noche, beter bekend als Pieces. Een klassieke slasher waarin een gefrustreerde man zijn droomvrouw bij elkaar puzzelt. Het mag dan ook duidelijk zijn dat Matt Hill weer de vertrouwde beduimelde VHS-horrorsfeer neerzet. Live uitgevoerd bij een vertoning van de film in Glasgow eerder dit jaar. Niet dat er iets mis is met de originele soundtrack, hooguit slechter verkrijgbaar, maar deze is ook heel erg fijn.
Witchrist The Grand Tormentor
Beestachtige death metal is een beetje een trend aan het worden, met Autopsy en Incantation als idolen trouw blijven aan rauwe underground. De Nieuw Zeelanders van Witchrist nemen wellicht wat gas terug op hun derde album, het is nog steeds ranzig en op de grens van chaos. Het zijn dan ook geen nummers of liedjes, maar 'Rituals For Thotsakan'. Wie dat is weet ik niet, maar ík ben er blij mee. Cool artwork – al ben ik benieuwd naar hun werkelijke Devanagari-skills – maakt het pakketje mooi af.
Dariush Dolat-shahi Electronic Music, Tar and Sehtar
Origineel verschenen in 1985 op Folkways was dit al een juweeltje wat ik had opgepikt uit de blogosphere. Nu door Finders Keepers op hun nieuwe sublabel Dead Cert (beetje raar black metal-achtig logo, maar dit terzijde) op vinyl geperst. Elektronische en tapemuziek, fieldrecordings gemixt met Perzische dastgah van twee typen luit. Net als die andere Iraanse vroege elektronica maestro Alireza Mashayekhi ook aan het Instituut voor Sonologie in Utrecht gewerkt, voor een Utrechter altijd leuk om weer langs te zien komen in de linernotes.