Dick Raaijmakers naar de eeuwige tapedecks. Ach! Ach! Hier een korte mars met onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Monomyth, Mannheim, Vista Chino, Dva Damas, Forest Swords, Emiliana Torrini, Ulver en Kuupuu.
Monomyth – Monomyth
Mannheim – Super-Empowered
Twee absolute super debuutplaten. Uit Nederland. Altijd oppassen om “On-Nederlands goed” te gebruiken, wat natuurlijk sowieso onzin is. Mannheim doet het dwars en hard en laat Crowbar, Do Make Say Think en And So I Watch You From Afar naadloos samenkomen in een explosieve mix die vooral mag ontploffen door de scheurende sax van Otto Kokke (ook van Dead Neanderthals). Waanzinnig, en ga ze vooral ook zien op Incubate volgende week.
Monomyth brengt een nagenoeg perfecte synthese van spacerock en krautrock, met vleugjes stoner en prog. Binnenkort meer hierover. Prachtig!
Vista Chino – Peace
De beste John Garcia plaat sinds Kyuss, zoveel is direct duidelijk. Wat echter het meest opvalt: Kyuss heeft Josh Homme niet meer nodig. Nee, Brant Bjork blijkt de backbone van de woestijnrock. Goede nummers, geweldige grooves, lekkere riffs, en Garcia die gezonder en levendiger klinkt dan ooit. Verslavend lekker!
Dva Damas – Nightshade (cd, Downwards/Dream)
Dit Californische duo wordt gevormd door Taylor Burch en Joseph Cocherell. Ze brengen een duistere mix van post-punk, wave, dub en surf. Maar ze brengen het allemaal zo ijzersterk dat het je meteen weet te grijpen om niet meer los te laten. Denk aan een hybride van Joy Division, Cramps, Tropic Of Cancer, O.Children en Siouxsie. Hele fijne herfstplaat!
Forest Swords – Engravings (cd, Tri Angle)
Dit is het project van Matthew Barnes, die hoge ogen gooit met zijn debuut Dagger Paths in 2010. Toch is deze nieuwe cd pas zijn officiële debuut. Maar wat is hij hier weer goed bezig. De man bezit de gave om spookachtige dan wel mysterieuze geluiden te koppelen aan smaakvolle dub, psychedelische muziek, r&b, soul, dubstep, post-rock, krautrock en experimentele muziek. Hij serveert zijn lekkernij ergens tussen Burial, Holy Other, Vessel, The Haxan Cloak en Massive Attack in. Ja, daar ik zelfs kort over zijn: geweldig!
Emiliana Torrini – Tookah (cd, Rough Trade)
Wat een bijzondere tante is deze inmiddels 36-jarige half IJslandse, half Italiaanse zangeres toch. Ze heeft alles mee om een wereldster te worden, namelijk haar uiterlijk, haar hees zwoele stem en haar geweldige muziek, maar kiest toch steeds haar eigenzinnige, bescheiden pad. Ze laveert ook van pop, folk, chansons en blues naar trip hop, downtempo elektronica en folkrock. Haar eerste 2 albums zijn hier nauwelijks verkrijgbaar geweest en gaan voor maar liefst €150 over de online toonbanken. Haar grote doorbraak krijgt ze met haar vierde album Fisherman’s Woman uit 2005, dat een uitstekend vervolg krijgt met Me And Armini in 2008. Nu, vijf jaar later, presenteert ze pas haar zesde cd. Ze brengt hierop weer haar eigengereide sound, die een mengelmoes van alles hiervoor is geworden. Het is een caleidoscopische mix van folk, trip hop, singer-songwritermuziek, wave en downtempo elektronica. Met diverse gasten maakt ze een smakelijk geheel dat ergens tussen The Knife, Hanne Hukkelberg, Björk, Alela Diane, Austra en New Order uitkomt. Een ongrijpbaar unicum!
Ulver with Tromsø Chamber Orchestra Messe I.X-VI.X
Het tiende album van de Noorse shapeshifters is er een met een echt orkest. Da’s zo’n cliché wat maar al teveel rockbands gebruiken maar wat niet zelden best tegenvalt. Te pompeus, saai gearrangeerd of gewoon cheesy. Ulver is zo rijk aan sfeer en filmisch dat het geen kwaad kan, hoewel het zeker wat pompeus te noemen is. Hun inspiratie geven ze zelf al prijs: Górecki, Riley, Nurse With Wound, Ash Ra Temple maar vooral in de meer elektronische momenten (Glamour Box (Ostinati)) ook nog wel wat Coil. Zelf noemt de band het een companion piece voor Shadows Of The Sun. Mooi voor de donkere dagen die nu weer aanbreken. Een fraaie hoes met een boekje met stills uit de projectie en mooi zilver vinyl maken het weer helemaal af.
ULVER MESSE I.X–VI.X from Ulver on Vimeo.
Kuupuu Sisar
Mocht u meer van de korstjes zijn, dan heb ik nog Kuupuu. Fins, folk, elektronica en samples (van bijvoorbeeld een Bollywood soundtrack), dan denk je toch snel aan een bepaald label. Alles wordt losjes op een muzikaal hoopje gegooid, soms misschien wel érg losjes, maar meestal toch goed voor lekker piepende en knarsende soundscapes, een beetje spooky bovendien. Fonal muziek maar dan niet op Fonal.
Kuupuu: Pensas on eläin from jonna karanka on Vimeo.