Terwijl de onduidelijke debatten weer aan de orde van de dag zijn, staan de heldere standpunten gewoon weer in onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Angil And The Hiddentracks, Caprice, Savage Republic, Three Mile Pilot, Various Artists: We Are Unique! Is 10, Innercity, Bul-Bul Tarang Gang, Reizen, Kendra en Hexvessel.
Een uit de hand gelopen soloproject van de Fransman Mickaël Mottet (ook in Del), want hij omringt zich nu altijd met vele gasten en zijn min of meer vaste band de Hiddentracks. Mottet begeleidt zijn zang en composities met piano, allerhande percussie-instrumenten en gitaar. Door de jaren heen groeit zijn bekendheid waardoor hij zich op zijn vorige album The And in goed gezelschap bevindt van Laetitia Sadier (Stereolab), Jim Putnam (Radar Bros.), Emma Pollock (Delgados), Françoiz Breut, Half Asleep en Raymonde Howard. Er zit ook wel altijd humor in zijn muziek, zoals blijkt uit zijn fraaie album Oulipo Saliva (2008) waar de Hiddentracks ineens Hiddntracks omdat ze het E akkoord niet spelen. De band is ook één van de paradepaardjes van het We Are Unique! label, waar onderaan mijn weeklijst meer van te vinden is. Nu is er zijn nieuwe album waar hij weer werkt met de Hiddentracks. Door de brutale, volle Engelstalige zang doet de band heel erg aan Day One denken. Voor de rest bestaan de arrangementen uit melancholische songs, waar je op het kruispunt van pop, rock, jazz, klassiek en avant-garde belandt. De arrangementen worden door de band ingekleurd met cello, contrabas, viool, blazers, gitaren, zang en percussie-instrumenten. De pakkende liedjes zijn verfrissend en hebben een open karakter, waardoor ze eenvoudig te omarmen zijn. Het ongewone geluid dat Mottet hier presenteert getuigt van intelligentie en een bijzondere creativiteit. Met zijn muziek komt hij ergens uit tussen Element Of Crime, Pascal Comelade, Psychedelic Furs, Smog, Why?, Pavement, John Coltrane en Hanne Hukkelberg en iets moderns en klassieks. Het toont maar eens te meer aan hoe bijzonder deze fantastische band is.
Luister Online:
Now (album)
Caprice – Girdenwodan Part 1 (cd, Prikosnovénie)
Op het immer paradijselijke Prikosnovénie label verschijnt de nu de tiende cd van dit Russische gezelschap. Ze spelen hun platen meestal vol met een man of 12 en putten voor teksten nog wel eens uit de werken van Tolstoj. Dit nieuwe album is weer een typische elfjesplaat. Het neigt wel eens naar kitsch, maar ik houd wel van deze sprookjesachtige sound. Ze hebben het met maar liefst 20 man tot stand gebracht. Prachtig neoklassiek met onder meer cello’s, harp, piano, violen, klokken de hemelse zang van Inna Brejestovskaya. Feeërieke pracht waarvan nog een vervolg in het verschiet ligt.
Savage Republic – Varvakios (cd, LTM Recordings)
Savage Republic is met recht een legendarische band te noemen. In de jaren 80 begint deze groep vanuit Los Angeles met hun eigenzinnige art-punk met tribale beats. Naarmate ze meer desolate uithoeken van het land opzoeken en de stad verlaten wordt ook hun sound meer weids, filmisch en desolaat. Dat levert een mengelmoes van Ennio Morricone, Einstürzende Neubauten, Glen Branca en Sonic Youth op, waarmee ze tot de verbeelding sprekende klanklandschappen met af en toe zang creëren. Een eerste aanzet tot post-rock eigenlijk. Ook een band als Godspeed You! Black Emperor noemt deze band één van hun grootste invloeden en zegt zelfs zonder deze band niet bestaan te hebben. Savage Republic heeft tevens een link met het eveneens legendarische label Independent Project, dat zich onderscheidt met uitmuntende kartonnen verpakkingen en opdrukken. De groep laat een erfenis na met bands als Medicine, Scenic, F-Space en Electric Company, maar raakt door de heruitgaven ook nooit echt uit beeld. Vier jaar gelden presenteren ze hun eerste cd in 18 jaar. Van de oorspronkelijke leden treden nu Thom Fuhrmann, Ethan Port en Greg Grunke aan. Zij worden aangevuld met Val Haller (Flying Lizards, Lords Of The New Church, X-Ray Spex) en Alan Waddington (The Unforgiven, Willie Nelson, Gwen Stefani). Ze combineren op fraaie wijze intrigerende experimenten, de nostalgische klanklandschappen, de pakkende art-punk, de tribale ritmes en de uiterst subtiele Americana. De labels 4ad, Kranky, Constellation en Neurot hebben elkaar nog nooit zo dicht genaderd als op deze cd. Ze houden daarmee het midden tussen een desolate woestijn en een industrieel aangezicht. Grillig als de Verenigde Staten zelf. Savage Republic houdt hier de legende overeind, want hun muzikale concept staat anno 2008 nog steeds als een huis. Nu is er een vervolg dat ze in Griekenland hebben opgenomen. Dit album sluit mooi aan op het voorgaande. Greg en Val hebben inmiddels het veld geruimd, dus het wordt echt steeds meer een nieuwe incarnatie van de vroegere band. Wel hebben ze de eveneens legendarische violist Blaine L. Reininger (Tuxedomoon) aangetrokken. Al met al levert weer een geweldig album op waar hun prachtige verleden op schitterende wijze in het heden wordt geplaatst. Het schijnt dat er volgend jaar alweer een cd zal verschijnen. Ik kan dat enkel toejuichen.
Three Mile Pilot – Maps (mcd, Temporary Residence Ltd.)
Twee jaar geleden komt deze formatie met hun eerste cd in 13 jaar. Op gitaargebied hebben ze begin jaren 90 mij opgevoed met hun prachtig stuurloze muziek, mede omdat ze nog niet zo goed konden spelen en daardoor meer voor de sfeer gingen. Ook al mogen de projecten The Black Heart Procession en Pinback erna er meer dan wezen, een nieuwe Three Mile Pilot zorgt toch voor de nodige opwinding. De originele bezetting met "Armistead Burwell Smith IV" (a.k.a. Zach Smith van Pinback, Systems Officer, Neighborhood Watch) op bas en zang, Pall Jenkins (The Black Heart Procession, Dark Sarcasm, Mr. Tube, Ugly Casanova) op zang en gitaar en Tom Zinser op drums is weer intact. Ze pikken de draad eigenlijk gewoon weer op waar ze gebleven zijn, alleen zijn ze door al hun andere projecten betere muzikanten geworden. Ook zijn er sterke overeenkomsten in met The Black Heart Procession, alleen de zang is al zo kenmerkend, het is in alle opzichten een 3MP album geworden. Dat betekent duistere indierock, waarbij de emotioneel geladen zang, de energieke baspartijen en sturende en stuurloze gitaren de dienst uitmaken aangevuld met piano- en keyboardstukken. De thema’s zijn duister en de sfeer uiterst melancholisch. De overall sound is wat harder en frisser en er is soms haast sprake van een echte rocksong. Nu is er een mini vervolg, waarop Pall Jenkins zich ineens Paulo Zappoli noemt. Dat is dan ook meteen de grootste verandering, want voor de rest sluit het mooi aan op de voorganger. Heerlijk kleinood!
Luister Online bij Myspace:
Days Of Wrath
MP3:
Long Way Up
Various Artists: We Are Unique! Is 10 (4cd, We Are Unique!)
10 jaar geleden start Unique Records in Frankrijk. Een klein onafhankelijk label met vooral Franse muziek en dat met mondjesmaat muziek uitbrengt. Artiesten als Lunt, Baka!, Angil And The Hiddentracks, Half Asleep, Imagho en A Place For Parks laten er hun eigenzinnige geluid horen, van avant-garde en noise tot indierock, postrock en singer-songwritermuziek. Na 5 jaar staat de teller op 13 releases, waarvan de laatste gevormd wordt door een indrukwekkende compilatie van de verschillende labelartiesten. Nu weer vijf jaar later staat de teller op 33 en wederom is het een compilatie waarmee ze het jubileum vieren. Alleen nu pakken ze het grootser aan in de vorm van een 4cd box met naast de labelartiesten ook vele bevriende artiesten, want het label heeft behoorlijk gewonnen aan sympathie. Inmiddels heet het label nu We Are Unique! Records. De eerste cd is die van de ook los verkrijgbare The We Are Unique! Ensemble waar Angil&The Hiddentracks, Half Asleep, Raymonde Howard, Imagho, Lunt, Zéro Degré, King Kong Was A Cat, Deschannel en Melonhead een gelegenheidsband vormen. Het is knap om te horen hoe ze een fraai consistent album hebben weten af te leveren. De tweede schijf bevat zeldzame en niet eerder uitgebrachte tracks van de labelartiesten. De volledige tracklist is overigens via onderstaande links te zien. Tot slot krijg je 2 albums met “Covers, Reworks & Remixes”. Hier komen naast de labelgenoten ook de vrienden van het label om de hoek kijken, die het materiaal op het label onder handen nemen. Een mooie greep: Novö, David Fenech en Laudanum mixen, Philippe Petit en Fragile herbewerken en Françoiz Breut & Half Asleep en Laetitia Sadier (Stereolab) & Angil coveren. Het is een prachtig en feestelijk document geworden van een uniek label. Op de volgende 10 jaar! En hopen dat ze eens een distributeur vinden in Nederland. Chapeau!.
Luister Online:
cd1
cd2/3/4
Innercity – A Minor Prince (cassette, Sloow Tapes, 2012)
Bul-Bul Tarang Gang – Kali (cassette, Sloow Tapes, 2012)
Bijna niet te volgen, die productiviteit van Hans Dens aka Innercity. Toch durf ik met een gerust hart te zeggen dat deze cassette op Sloow tot zijn beste werk behoort. In iets meer dan een uur worden we opgeslokt in een grandioze space trip van lo-fi elektronica, new age en minimale kraut. Gelimiteerd tot 60 exemplaren.
Percussionist Padmanabha en gitarist Ed Chang vormen het duo Bul-Bul Tarang Gang, uiteraard vernoemd naar het instrument dat ook wel de Indiase banjo wordt genoemd. Deze tape klinkt als één lange psychedelische jam, sterk beïnvloed door technieken en stijlen uit datzelfde land. Met gebruik van onder meer harmonium, bas en dreunende percussie brengt het tweetal een meditatieve ode aan Kali, de godin die er allerlei duistere spirituele oefeningen er op na hield. Met de komst van deze cassette is het een koud kunstje om eenzelfde geestelijk niveau te bereiken.
Reizen – 3rd(cd, PSF, 2012)
Dit is – je raad het nooit – het derde album van de Japanse gitarist Atsushi Reizen. Geïnspireerd door de muziek van Andrew Chalk neemt hij in één take zijn drones op, die zich in vier nummers en ruim een half uur langzaam ontvouwen. Met verschillende technieken maar altijd met enkel zijn gitaar maakt hij prachtige abstracte gitaarambient: dromerig en ongrijpbaar. Origineel en bij de tijd is hij met referenties als Fennesz en Machinefabriek niet helemaal, doch enige nostalgische gevoelens doen dit album geen kwaad. Sterker nog, 3rd reken ik tot de betere albums van dit jaar.
Kendra Myriadmorphonicbiocorpomelodicrealityshapeshifter
Veel zangeressen zijn hun carrière begonnen als achergrondzangeres. Ik zie bij tv-uitzendingen van North Sea Jazz, Lowlands en Pinkpop ook heel vaak hele leuke, die niet zelden beter zingen dan de leadzanger(es). Kendra Foster zingt achtergrond bij Parliament/Funkadelic en recenter ook bij D'Angelo. Waarom daar nog geen glanzende solo-carrière uit is voortgekomen is een raadsel, al zou het een gebrek aan solo-albums kunnen zijn. Haar stem kan het in ieder geval niet wezen, zoveel is duidelijk op dit solodebuut uit 2003. Tegenwoordig simpel te verkrijgen via iTunes, haar nieuwe album Ginger Painting kan ik er vooralsnog niet vinden al zou die er volgens haar site wel moeten staan. Maar goed, ik ontdek dus tien jaar te laat dit pareltje. Zelfs al is het een beetje een allegaartje zonder al te veel budget (vooral de rommelige, tien minuten durende live-versie van Bounce To This is belangrijkste boosdoener) maar de songs en Kendra's stem zijn simpelweg full of win. Funk, rock en R'n'B/soul, zoals opa Clinton het al (tientallen) jaren niet meer heeft gemaakt.
Hexvessel No Holier Temple
Het debuut was een echte knaller. Tot dat inzicht kwam ik wel pas nadat ik de (neo-)folk met een occulte jaren zeventig zweem een paar keer gedraaid had. Die zweem is op het vervolg nog sterker aanwezig, maar vooral ook wat meer rock. Waarschijnlijk door de live-optredens waardoor er een hechtere band is ontstaan en er minder spaarzaam gearrangeerd is. Na een paar keer draaien moet ik concluderen dat het eindresultaat toch minder indruk maakt. Mooie plaat, daar niet van, toch net wat alledaagser dan het debuut. Het vinyl ga ik echter zeker aanschaffen, wie weet moet ik mijn mening dan toch nog herzien.