Het journaal doet de laatste tijd maar wat; goochelen met informatie over het aantal doden bij diverse tragische gebeurtenissen (van 96 naar 77 en van 7 via 1 naar 5 en toch weer 4) of al dan niet opgepakte Kaddafi’s. Betrouwbaar nieuws vind je tegenwoordig nog in onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Anna Rose Carter, Other Lives, Rain Drinkers, Various Artists: Pina, Sun Araw, Dream Boat, Up-Tight, iamerror, Monomate, Motionless Battle, Anamanaguchi, Method Of Defiance en Nitzer Ebb.
Anna Rose Carter & Pleq – My Piano Is Broken (mcd-r, Rural Colours)
Na de mini Silver Lines komt pianist Anna Rose Carter weer met een mini op de proppen. Ditmaal samen met elektronicaspecialist Pleq. Wat je krijgt zijn 5 adembenemende, filmische miniaturen vol melancholische pianoklanken en lieflijke glitches. Fans van Max Richter, Nils Frahm en dergelijke kunnen hier hun hart ophalen.
Other Lives – Tamer Animals (cd, Tbc)
Een paar jaar terug debuteert de band nog met de zeer fraaie gelijknamige cd en daarvoor weer brengen ze als Kunek ook al een cd uit. Beide releases maken duidelijk dat we ooit sensationele muziek van deze band mogen verwachten. Dat is nu een feit op hun nieuwe cd. Het kwintet brengt een stemmige mix van Americana, pop, filmmuziek, altcountry, neoklassiek en folk. Pakkende zang gaat hand in hand met sterke composities die uitgevoerd worden met viool, cello, piano, gitaar, harmonium, orgel, trompet, hoorn, bas, percussie en klarinet. Rijke nummers, waarbij vele een tijdloos karakter hebben. Denk aan een prachtige kruisbestuyiving van Ennio Morricone, Beirut, Radiohead, Get Well Soon, Bon Iver, Fleet Foxes, Bodies Of Water, Efterklang, Sufjan Stevens en Steve Reich. Ik denk dat dit wel eindejaarlijstjesmateriaal is.
Luister Online bij YouTube:
As I Lay My Head Down
For 12
Weather
Dark Horse
Rain Drinkers – Bore Upon The Breath Of Dawn (cd, Reverb Worship)
Rain Drinkers – Springtide (mcd, Reverb Worship)
Je kunt die mannen van de leuke mailorder Norman Records maar beter serieus nemen als zij iets goed vinden. Keer op keer komen ze met tips die er niet om liegen. Rain Drinkers is ook één van de aanbevolen bands. Het duo Joe Taylor en Zavier Krall gebruikt tegenwoordig vooral strijk- en snaarinstrumenten in combinatie met veldopnames en elektronische bewerkingen om hun filmisch melancholische en spookachtige soundscapes en drones mee te fabriceren. Zo nu en dan voorzien ze het geheel van lekkere ritmes, zoals in het prachtige “Yehudi Res”. Bezwerende, mysterieuze pracht!
Various Artists: Pina, Dance, Dance Otherwise We Are Lost (cd, Wim Wenders Music)
Films en soundtracks vormen al heel lang een goed huwelijk bij Wim Wenders. Dat is ook niet anders bij zijn nieuwste film. Diverse korte stukken van componikst Thom Hanreich worden afgewisseld met prachtige (veelal niet exclusieve) bijdragen van onder meer Hazmat Modine, Owain Phyfe, René Aubry en Cujo (Amon Tobin). Alleen onderstaand nummer is al de aanschaf waard.
Luister Online bij YouTube:
Owain Phyfe – La Prima Vez
Sun Araw – Ancient Romans (2lp, Sun Ark / Drag City, 2011)
Het beeld dat Cameron Stallones heeft van Ancient Romans is groots en wijds, maar ook omgeven met geheimzinnigheid en verdorvenheid. Dat zou je kunnen opmaken uit wat een uitgebreide luistersessie zou moeten zijn met deze dubbel lp. In een diepe trance horen we acht lange nummers voorbij komen die vooral raakvlakken hebben met drones en psychedelica. Donkere wolken van elektronica op herhaling vormen de ondergrond voor jams met gitaar en bas. Momenten van verveling worden weggedrukt door soms verrassend noisy texturen, strak marcherende percussie en gedempte vocalen. Tachtig minuten drones mag op papier te lang klinken, Ancient Romans biedt genoeg variatie door zich niet alleen op de geschiedenis te richten, maar ook op spacy, Pink Floyd-achtige sci-fi psychedelica. Dit ambitieuze vijfde album van Sun Araw is een voorlopige kroon op zijn werk.
Dream Boat – Widow (lp, Amdiscs, 2011)
Witch House lag sneller op de brandstapel dan menig andere muzikale hype. Tussen de resten is nog maar weinig levensvatbaars te vinden. Dream Boat is een uitzondering, dat met de Fevers tape al liet horen dat kwaliteit best te combineren is met donkere, spookachtige, vertraagde dancepop. Widow is het vervolg van dit mysterieuze duo, net zo duister, volgepropt met synthesizers en loodzware beats. De vervormde stemmetjes geven nog iets extra horror mee. Toch mis ik nummers als Lake Eerie, eentje die er echt uitspringt. Misschien is dat omdat de sommige beats toch wat luchtiger zijn geworden, zich losmakend van in de term “house”. Widow klinkt daardoor nog fris genoeg om deze release te rechtvaardigen.
Up-Tight – The Night Is Yours (lp, Sloow Tapes, 2011)
Overheerlijke psychrock van Up-Tight, het Japanse trio dat al voor aardig wat trips heeft gezorgd in het verleden. Opener Blow Away doet precies wat de titel je vertelt: fuzzy, krakende riffs in een hypnotiserend ritme zijn ervoor gemaakt om je speakers tot het uiterste te testen, terwijl de in echo’s verdrinkende (en nagenoeg onverstaanbare) zang je naar hogere sferen brengen. Ik hoor The Melvins, Spacemen 3 en The Velvet Underground, plus een heleboel vage shit uit de jaren ’70. Gek genoeg gaat de plaat op de A-kant daarna richting kosmische acid ballads, wat een nog grotere waas over de muziek van Up-Tight legt. Op de bijna 20 minuten durende B-kant gaan ze weer verder waar ze waren begonnen, met die stompende ritmesectie en bezwerende riffs die door feedback naar eenzame hoogten worden getild. Geweldig!
iamerror Trout Yogurt
Monomate Grand Battle
Motionless Battle A Celestial Entity
Anamanaguchi Dawn Metropolis
Norrin Radd en Spiny Norman kende ik al, respectievelijk tech-death metal en prog rock, maar dan also of het uit een Nes spelcomputer komt. Blijkt dus dat er een hele nintendocore scene bestaat, al ruim vijf jaar! Daarbinnen zijn verschillende genres vertegenwoordigd. Zo richt iamerror zich op Dillinger Escape Plan-achtige hardcore en screamo, maar dan 8-bit. Na die band ging Pete "Peet" Bunke door als Monomate en zijn die screamo-invloeden nadrukkelijker aanwezig en is de muziek toegangelijker. Motionless Battle klinkt als Meshuggah en Blotted Science, zeer technisch maar men ontgroeit het genre ook door minder trouw te zijn aan het chiptune geluid. Allemaal opvallend beluisterbaar maar het meest catchy is de instrumentale powerpop van Anamanaguchi. Het klinkt volslagen idioot en ik heb al niet meer gegamed sinds m'n dienstijd (lichting 94-3), en toch vind ik die hysterische klanken hoogst vermakelijk. Of ik er nog dieper in ga duiken na dit topje van de schijnbare ijsberg valt echter te bezien.
Method Of Defiance Incunabula
Deel een van de geplande trilogie, Jahbulon, was opvallend toegankelijke met zelfs behoorlijk rechttoe-rechtaan reggae liedjes(!). Je kan veel verwachten van Bill Laswell, maar na de brute drum 'n' bass van eerdere uitgaves onder de M.O.D. naam was het wel verrassend. Op Incunabula vervolgt met op meer vertrouwd terrein, vergelijkbaar met de live-cd/dvd Nihon, hoewel er deze keer nog iets meer jazz en rust is. Zal mij benieuwen wat deel drie ons gaat brengen (en benieuwd of ie er ooit komt, het zou niet bepaald de eerste onafgemaakte trilogie in de muziekwereld zijn).
Nitzer Ebb Industrial Complex
Ik had 'm al eens zien staan bij de platenzaak en dacht eigenlijk: "kunnen die bandjes niet gewoon uit elkaar blijven? Hoef je 't ook weer niet bij te houden". Maar ja, toch maar gedownload en wat schetst mijn verbazing: het is echt goed. Beetje van alles wat, de agressie van de eerste (That Total Age), vernuftig programmeerwerk van de daaropvolgende (Belief en Showtime) en de liedjes en echte drums van de laatste twee (Ebbhead en Showtime), maar dit alles in de beste betekenis, dus geen Op Volle Toeren potpori gevoel. Inmiddels is de platenzaak verlost van hun exemplaar.