Het schaduwkabinet: week 31 – 2011

“Chilly delicate is speciaal ontwikkeld voor de verzorging van de gevoelige huid en vaginale slijmvliezen. Chilly delicate reinigt en verlicht de intieme zone in het geval van roodheid en irritaties. Chilly delicate heeft pH waarde 5 wat gelijk is aan de pH waarde van je vagina. Daarom helpt Chilly de natuurlijke balans van je vagina te behouden en wordt deze niet verstoord. Chilly is hypoallergeen, zeepvrij en gynaecologisch getest. Je kunt Chilly dus veilig elke dag gebruiken.” GAT-VER-DAMME!!! Echt intiem, noodzakelijk en een stuk minder kut zijn onze lijstjes uit het:
Schaduwkabinet 

We luisterden naar: Bodies Of Water, Bon Iver, Paolo Fresu, Googoosh, She Keeps Bees, Tokyo Bloodworm, Gillian Welch, 0, Paavoharju, Sad Souls, Steinbrüchel, Benny Sings, The Advisory Circle, Eyvind Kang & Jessika Kenney, Symphony X, Merzbow en Iasos.


JANWILLEMBROEK 
 

Bodies Of Water – Twist Again (cd, Thousand Tongues)
In 2007 en 2008 komt dit combo met twee zeer verdienstelijke cd’s op de proppen, waarvan de laatste zelfs in mijn jaarlijst eindigt. Het is muziek om blij van te worden. Ze ontpoppen zich als een bijna te blij zangkoor met overdadige indiemuziek, maar winnen het op punten met hun sterke composities en de toch altijd melancholische ondertoon. De Mamas And Papas-achtige bezetting en inbreng combineren ze hier feilloos met innemende alternatieve muziek en droefgeestige liedjes. Het enthousiasme van de uitbundige koorzang gaat hand in hand met krautrock, indierock en alternatieve rock. En dat met een hippie-achtige inslag. Op hun derde cd is het langer wachten geweest. Ze putten nog steeds uit hetzelfde goed, zij het dat de muziek wat ingetogener is geworden. Dat doet bepaald niets af aan de kwaliteit. Nog steeds maken ze muziek met een zwoele snik, waar je gewoonweg blij van wordt.
Luister Online bij Soundcloud:
Twist Again

Bon Iver – Bon Iver (cd, 4ad)
Door Ludo’s enthousiasme en mijn voorliefde voor het 4ad label toch nog eens gaan luisteren. De muziek ben ik inmiddels helemaal van overtuigd. Dat hoge piepstemmetje komt me nog erg gekunsteld over, hoewel het wel bij de muziek past. Het verbaast me altijd dat als één man met piepstem het goed doet er ineens heel veel opduiken en allemaal nog met baard ook. Waren die er altijd al, of doen ze een artiest na? Maar enfin, er valt genoeg te genieten op dit tweede album. Het debuut pakte me overigens eerder bij de lurven.

Paolo Fresu / A Filetta / Daniele di Bonaventura Mistico Mediterraneo (cd, ECM)
Laatst schreef ik al iets over het polyfonische, Corsicaanse gezelschap A Filetta. Eerder dit jaar hebben ze ook nog een cd gemaakt met de Italiaanse jazztrompettist en hoornspeler Paolo Fresu. Ook bandoneonist Daniele di Bonaventura , tevens present op de laatste van A Filetta, is van de partij. Samen brengen ze een mystiek, jazzy en soms onaards geheel ten gehore. Wonderschoon!
Luister Online:
5 albumsamples

Googoosh – Googoosh (cd, Finders Keepers)
Ik kan niet zeggen dat ik met 12 schijven weinig van haar in de kast heb staan, maar deze uit Iran gevluchte zangeres heeft sinds Martijn Busink me er voor de eerste keer op wees niet meer losgelaten. Voor de Islamitische revolutie in 1979 maakte ze prachtig droefgeestige werken. Nu opereert de inmiddels 61 jarige Faegheh Atashin, die altijd muziek maakt onder de in Iran verboden naam Googoosh die haar ouders eigenlijk voor haar hadden bestemd, vanuit de Verenigde Staten. Bij het Finders Keepers label hebben nu hun best gedaan een fraaie compilatie in elkaar te draaien. Op één of twee nummers na heb ik alles al, maar de geluidskwaliteit is zoveel beter dan de charmante boxen gelijk shampoodozen die ik al van haar heb. Als ik haar grofweg moet duiden, moet je maar aan een heel pure en oorspronkelijke versie van Natasha Atlas denken. Maar weer hakt haar muziek er diep in, zo ontzettend mooi. Je moet wel van steen zijn wil dit je niets doen.
MP3’s:
Shekayat
Pishkesh
Ma Beham Nemiresim
Talagh

She Keeps Bees – Dig On (2cd, Names)
Het heeft even geduurd voor dit man/vrouw duo met nieuw materiaal komt, maar dan heb je ook wat. Nog meer hebben ze een no-nonsense, recht-in-je-gezicht aanpak. Jess zingt en speelt gitaar en Andy drumt. Ze houden een beetje het ruwe midden tussen PJ Harvey, Shannon Wright, Patti Smith, Wildbirds & Peacedrums en White Stripes, maar dan toch op eigenzinnige en robuuste wijze. De snelle besteller krijg er een tweede cd bij met bijzondere Last Shadow Puppet-achtige rocksongs.
Luister Online bij Soundcloud:
Saturn Return

Tokyo Bloodworm – Palestine (2cd, Moteer)
Rood alarm in je dikke darm met een bloedworm. Maar geen paniek in deze, want het is het rustieke project van Ryan Keane en R.A. Sanchez. Ze worden op hun nieuwe schijf regelmatig bijgestaan door smaakmaker William Ryan Fritch (viool, cello, piano, gitaar, drums, banjo, marimba) of wel Vieo Abiungo. Ze zijn beïnvloed door muziek uit het Midden Oosten, Japan, folk, minimal music en elektronische muziek. Wat eruit voortkomt is een soort prettig rommelige neoklassiek waarbij je invloeden van Mark Hollis, The Boats en Manyfingers terug lijkt te horen. Fraaie schijf. De tijdelijk bijgeleverde tweede schijf mag er ook wezen. Die bevat namelijk remixen van het album door onder meer Scissors & Sellotape, Vieo Abiungo, Ian Hawgood, Part Timer, Matt Elliott, The Remote Viewer en Manyfingers.
Luister Online bij Soundcloud:
Blind Daughters Of Gaza

Gillian Welch – The Harrow & The Harvest (cd, Acony/Warner)
Het is maar liefst 8 jaar geleden dat ze
een album heeft uitgebracht. Ik heb haar niet echt gemist hoor, want het is ook achteraf beluisterend een net niet artieste. Tot nu dan, want op het dit nieuwe album klopt wat mij betreft alles. Prachtige stem en een redelijk kale, maar doeltreffende begeleiding door haarzelf (gitaar, banjo, harmonica) en David Rawlings (gitaar, banjo, harmonica, zang). De muziek heeft wel raakvlakken met Nathalie Merchant, Emmylou Harris en The Innocence Mission. Heerlijk droefgeestige, nostalgische alt-country die ertoe doet.

Luister Online:
The Harrow & The Harvest (albumsnippers)

0 – La Musique En Mouvement Contraire (cdr, 0)
0 (zero) of soms ook Ensemble 0 is een experimenteel los-vast project waar soms ook Sylvain Chauveau aan meewerkt. Op deze live cd is dat niet het geval. Hier zijn het Stéphane Garin (percussie, muziekdoos), Laurie Garin-Garcia (synthesizer, klokkenspel), Joël Merah (gitaar) en Vincent Planès (piano) die de show stelen. Ze presenteren hun muziek weer totaal anders dan op een studio album, dus je kunt dit werk gewoon beschouwen als een nieuw album, waarop dan met enige regelmaat geklapt en gehoest wordt. Het heeft wel wat weg van een eigentijdse, rustieke cross-over van Tortoise, King Crimson, Man en Erik Satie. Prachtige muziek van de buitencategorie.
Luister Online bij Bandcamp:
La Musique En Mouvement Contraire (album)


JUSTIN 
 

Paavoharju – Ikkunat Näkevät (ep, Fonal, 2011)
Deze nieuwe ep van dit bijzondere viertal uit de Finse bossen bevat drie alternatieve versies van oudere nummers, drie recente, nog niet eerder uitgebrachte nummers en nog een zeldzame compilatietrack. Dat klinkt als een verzameling restjes, maar Ikkunat Näkevät is alleszins de moeite waard. Het kenmerkende Fonal geluid (folk, elektronica en psychedelica) wordt verder aangekleed met invloeden uit Bollywood, jaren negentig europop, gospel en toytronica, zoals we dat van vorige Paavoharju releases gewend zijn. Een vreemde mix, dat uiteindelijk erg lekker klinkt.

Sad Souls – Forest Loops / Precious Paragons (mp3, 2011)
Achter Sad Souls gaat ene Tom Auty schuil, die we zouden moeten kennen van zijn inmiddels teloorgegane pseudoniem Wizards. Op bandcamp biedt hij twee albums als gratis download aan. Een aardig gebaar, zeker gezien de kwaliteit van zijn slaapkamerpop. Met zijn laptop zorgt hij voor langgerekte, echoënde effecten, die zijn gitaar vervormen tot subtiele, dromerige ambient. Heel af en toe horen we in de verte vocalen, maar Sad Souls prefereert de stilte te laten spreken. Op bandcamp is een hoop troep te vinden, Sad Souls is daarop een prettige uitzondering.

Steinbrüchel – Narrow (cd, Room40, 2011)
Ralph Steinbrüchel heeft bij de meeste liefhebbers van minimale elektronica geen introductie nodig. Het is echter alweer een tijdje geleden dat we van de Duitser hebben gehoord, en dan is een nieuw album altijd welkom. De klanken op Narrow zijn van een bijna niet hoorbare oorsprong; een warm gezoem, dat langzaam en subtiel van toon verandert gedurende 20 minuten. Artificieel gekabbel, een buitenaards pulserend beekje. Na die 20 minuten gaat Steinbrüchel pas echt aan de slag. Er volgen vijf korte variaties op het titelnummer, een diepteonderzoek in geluid en thema, een zoektocht naar de beste momenten en deze verfijnen, variëren met de geboden klanken. Het is zonder meer een release die je met de koptelefoon op moet luisteren; dan komen de mooie en fascinerende details van Narrow het beste naar voren. Knap werk.


LUDO 
 

Benny Sings – Art
Het was er nog nooit van gekomen om d'n Benny te horen zingen. Dat had eerder moeten gemoeten; worden de jongens en meisjes van Dox eigenlijk wel genoeg gewaardeerd in ons nukkige, cynische landje? Dit zou in nonstop rotation op 3FM moeten gaan. Vederlichte pop in de hoek van Phoenix en Tahiti 80. Het fragiele refrein van afsluiter Downstream is prachtig, nog net even leuker is het leipe en lijzige This Is A Samba. ('Because we're in love.')


MARTIJNB 
 

The Advisory Circle As The Crow Flies
Het tweede album van The Advisory Circle bevat vrijwel geen (gesproken) samples meer en daardoor is die überbritse sfeer wat minder dan op Other Channels. Daarmee is de muziek wat universeler en ook meer geschikt voor mensen die niet zijn opgegroeid met de BBC. De wat puntiger arrangementen zorgen er ook voor dat het niet zo warme wollen trui van nostalgie is, al klinkt het nog steeds niet erg modern.

Eyvind Kang & Jessika Kenney Aestuarium
Kang (viola en oud) en Kenney (zang) maken ook nieuwe muziek uit andere tijden. Door associatie met Sunn0))), Asva, Sun City Girls en John Zorn wordt deze plaat nog steeds vooral opgemerkt in (experimentele) rockkringen. De stijl zou echter eerder tussen de oude muziek van Paul Van Nevel, Montserrat Figueras en Jordi Savall te plaatsen zijn. De originele release van Aestuarium was een cdr en reeds lang uit de handel, dus heel fijn dat Stephen O'Malley dit kleinood aan de vergetelheid heeft ontrukt en voor een deftige uitgave heeft gezorgd. Het werpt tevens de vraag op waarom het echtpaar niet eens wat meer opneemt als duo, zie bijvoorbeeld ook dit prachtig stukje Javaanse muziek gewoon in de huiskamer:

Symphony X Iconoclast
Sinds het geweldige V: The New Mythology Suite is Symphony X een van de beter prog/power metal bands. Behalve de virtuoze instrumentalisten is vooral zanger Russell Allen een attractie op zich. Ze worden er met de verstrijkende jaren vooralsnog ook bepaald niet softer of slomer op. Stilistisch gaat het gewoon verder waar Paradise Lost bebleven was, maar met zo'n barrage aan razende riffs, flitsende solo's en Allens machtige strot hoor je mij niet klagen.


Stefan 
 

Merzbow – Variations for Electric Fan (Phage/Rainbow Bridge, 2011)
Na het goddeloze 12CD Merzbient (review volgt…) heeft ‘ie de smaak voor oud materiaal te pakken, de noise held uit Japan. De opnames voor deze cassette komen uit 1988, maar zijn wel recentelijk door Akita geremixt, al is het zonder vergelijkingsmateriaal gissen hoeveel hij er nu nog aan gesleuteld heeft. In 1988 wordt Merzbow nog voornamelijk beïnvloed door tape experimenten van bands als Nurse With Wound, dus verwacht geen muur aan harsh noise. Kant A zit vol repeterende klanken, samples, en zelfs herkenbare instrumenten. Metaal schuurt tegen elkaar aan: het is een Titanic die tegen de ijsberg vaart, opgenomen vanuit de onder water lopende machinekamer. Kant B kent een meer constante geluidenstroom. Uiteindelijk ontaard het zelfs héél even in een typerende feedback aanval! Natuurlijk had SPK toen al een aantal jaren Information Overload Unit op hun naam staan, dus ’t is geen innovatie, maar wel een leuke preview van waar Merzbow de komende 90’s bekend/berucht voor zou worden. Vervreemdend, en fans only, maar een aardig document.
Iasos – Inter-Dimensional Music (1975 / / Rotifer, 2010)
Het is 1975, en new age begint z’n bloederige slag te slaan op het strijdtoneel van de spiritueel zoekenden. Het was toen nog niet het jankerige Yanni monster dat het in de jaren ’80 en beyond zou worden. Iasos is een van de pioniers van new age muziek, en dit is een reissue van het eerste album van onze heldhaftige held, die zich dit jaar nog onsterfelijk heeft gemaakt met een onwaarschijnlijk zonderling optreden tijdens het KRAAK Festival. Inter-Dimensional Music klinkt een stuk organischer dan de meeste synth-y new age rampspoed. Piano!… fluit!… stemgeluiden!… found sound!… m’n chakra’s doen een gezamenlijke cha-cha-cha tot mijn aura er blauw bij neervalt! Afijn, ook zonder de visuals, waar hij zogenaamd een x aantal jaar voor gestudeerd heeft, is dit nog behoorlijk trippy. Het ligt nog eerder bij de psych/exotica dan een nieuw soort genre. Ergens klinkt het redelijk oprecht, in ieder geval zo oprecht als een guru met een credit card machine bij z’n merch stand kan zijn. Op cassette, ‘1st edition of 200: sold out, 2nd edition of 200: available.’

Comments

comments

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.