Na babysitters heb je nu ook ponypletters. Ook zaten wij weer bovenop onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: The Breeders, Heidi Harris, Overseas, Eat Lights Become Lights / Twelve, Master Musicians Of Bukkake, Yasmine Hamdan, Kök, Congo Natty en Orphax. En gingen naar: Atoms For Peace.
Atoms for peace Heineken Music Hall
Er is het gedoe met muntjes die je per zevental (!) moet aanschaffen. Niemand gaat met zijn zevenen naar een concert en omdat zeven een priemgetal is levert dit altijd gedoe op.
Dan is er nog Atoms for peace. Daar moet je van houden, ik vond ze niet zeer aanwezig met hun uitgesponnen songs. Dat kwam misschien ook omdat ik deels afwezig was: de smoke Lounge was een succes.
Volgende keer ga ik weer als Ed O'Brien van de partij is
Veel van je favoriete albums koop je dikwijls meer dan eens. Nu is Pod dat voor mij in het beste van The Breeders, maar Last Splash doet daar eigenlijk niet veel voor onder. Heerlijk alternatieve indierock. Deze laatste is nu heruitgegeven ter ere van het 20-jarig jubileum ervan. Wat? 20 jaar? Dat kan helem….Maar inderdaad 20 jaar geleden ziet dit album het licht. Kim Deal, sinds kort ex-Pixies, focust zich deze dagen weer helemaal op haar in 1988 opgerichte band. De bezetting bestaat naast haar tweelingzus Kelley tegenwoordig uit Jose Medeles en Mando Lopez. Maar voor er überhaupt iets nieuws verschijnt wordt eerst de verjaardag van Last Splash gevierd met een tournee en een 3 dubbele uitvoering van het album, nu LSXX geheten. Naast het originele album op de eerste schijf, krijg je een tweede schijf met de Safari epee, de singles plus alle b-kanten van Cannonball, Divine Hammer en Head To Toe en een handvol demo uitvoeringen. Tot slot een derde schijf met het album Live In Stockholm aangevuld met een aantal BBC Sessions. Dat alles is weer van schitterende artwork en verpakking voorzien, hetgeen wel aan 4ad toevertrouwd is. Een nostalgisch en compleet feest voor de fan en mocht je het album niet hebben, dan is nu een goed moment.
Heidi Harris – Sketch (cd, Reverb Worship)
Deze Amerikaanse autodidactisch muzikant, die zowel solo als in de groep Cutleri van zich laat horen, experimenteert er lustig op los. Ze zet hiervoor klarinet, harmonica, piano, melodica, elektrische cello, Portugese gitaar, synthesizer, percussie- en diverse elektronische instrumenten in, die ze allemaal zelf bespeelt. Vorig jaar kwamen er maar liefst 4 schitterende, gelimiteerde albums van haar hand. Ze plaatst zich hierop ergens tussen freakfolk, ambient folk en experimentele muziek. Op haar nieuwste, die slechts in een oplage van 57 is verschenen, maakt ze spaarzaam gebruik van de piano, cello en gitaar. Het zijn dan ook muzikale schetsen geworden, die ze vooral inkleurt met haar spookachtige, etherische zang. Veelzeggende, skeletachtige muziek. Hierdoor ontstaat er een mysterieuze maar wonderschone atmosfeer. Denk aan Birds Of Passage, Grouper, Chelsea Wolfe, Tiny Vipers en Richard Skelton. Adembenemende droomplaat!
Overseas – Overseas (cd, Overseas/ Undertow)
Inmiddels ben ik er van overtuigd dat alles wat de broers Bubba en Matt Kadane aanraken in fraaie muziek verandert. Dat begint al bij het inmiddels legendarische Bedhead, dat erna een doorstart maakt als The New Year. Matt laat ook niet onbetuigd van zich horen in Consonant en Silkworm. Nu keren de broers terug met de nieuwe groep Overseas, waarin ook David Bazan (Pedro The Lion, Headphones) en Will Johnson (Centro-Matic, South San Gabriel). Je kunt gerust stellen dat er een nieuwe supergroep is ontstaan. Beide heren wisselen elkaar af op herfstige zang, hetgeen als een jas past om de sobere, sombere en bovenal dromerige gitaarmuziek van de broers. Ik vind als David Bazan zijn strot opentrekt het allemaal net iets mooier en overtuigender, maar dat is slechts een klein verschil. Voor de rest past deze muziek helemaal in het rijtje van Bedhead en The New Year. Geweldige cd!
Eat Lights Become Lights / Twelve – split (12”, Deep Distance, 2013)
De prachtige vormgeving van deze 12” trok als eerste mijn aandacht, maar de muziek blijkt achteraf ook niet verkeerd. Eat Lights Become Lights uit Londen heeft een historie met motorik ritmes en kraut maar laat hier een soort orkestrale elektronica horen. Het 9 minuten durende nummer is behoorlijk intens en bombastisch doch laat door de trage beats de luisteraar toch in een lome toestand achter. Op kant B vinden we twee nummers van het debuterende (en eveneens Engelse) Twelve. Hier horen we juist wel die groovende krautritmes en pulserende elektronica die we kennen van Neu!, Can of Kraftwerk. Qua originaliteit wint Twelve deze tweestrijd niet, wat betreft beleving wel.
Master Musicians Of Bukkake – Far West (lp, Important Records, 2013)
Het nieuwe album van de mysterieuze Master Musicians Of Bukkake is geïnspireerd door de Argentijnse schrijver Jorge Luis Borges, ideeën over cycli en de magische uitwerking ervan op de menselijke geest. Dat we het resultaat in de psychedelica moeten zoeken zal geen verrassing zijn. De band zet net als op de Totem trilogie een geluid neer dat elementen haalt uit soundtracks, analoge elektronica, de 60’s, free jazz, Oosterse percussiemuziek en hypnotiserende drones. Toch zijn ze hier meer “to the point” dan op vorige releases, waardoor Far West beter te behappen is, maar ook wat diepgang mist. Het is ze vergeven, mede dankzij de fantastische afsluiter.
Yasmine Hamdan Ya Nass
Yasmine is een Libanese zangeres die triphop maakte met Soap Kills. Vanuit Parijs maakte ze samen met Mirwais Ahmadzaï meer elektronisch getinte muziek als Y.A.S. en inmiddels heeft ze ook al twee solo albums waar ze zich minder focust op specifieke genres maar nog steeds vooral heel broeierig klinkt. Denk aan Tricky, Chrysta Bell en soms Birds Of Passage maar dan Arabisch gezongen. Oosterse mystiek in Franse zuchtmeisjessferen, dat is niet erg halal maar wel spekkie voor mijn bekkie.
Kök Bulmaca
In deze nieuwe Turkse rockgroep vinden Cem Ömeroğlu en Kerem Tüzün van Nekropsi terug. Die band zat vorige zomer in de studio met Randall Dunn (Master Musicians of Bukkake en producer) maar een album is daar nog steeds niet uit voortgekomen. In de tussentijd komen deze twee heren, aangevuld met Kaan Sezyum met een ijzersterk album. De stijl is vergelijkbaar met het laatste Nekropsi album, maar combineert die vernuftige kraut-ritmes met een meer song-georiënteerde benadering. Denk aan elementen van Tool en Primus maar met Turkse ritmes en melodieën.
Congo Natty Jungle Revolution
Jungle is niet dood, Rebel MC/Congo Natty (mensen van mijn leeftijd kennen 'm van Street Tuff) houdt de vlam meer dan levend en dat gebeurde veel op allerlei 12"'s en Soundcloud mixen maar nu is er een heel album. De eerste track die circuleerde was een 'kkharde pokoe' en hoewel het het beste nummer blijft is het complete album een supervette knaller. Reggae en dub zijn lang niet altijd even duidelijk terug te horen in jungle en dubstep, maar bij Congo Natty ligt het er heel vet bovenop. Blessed.
Orphax – Un Cœur, Deux Cœurs, Un Cœur, Sans Cœur (Broken20, 2013)
Mocht je de eerste paar minuten denken dat je te maken hebt met de nieuwe Thomas Köner: het zij je vergeven. Dit is de jongste boreling van Orphax alias Sietse van Erve. Twee uitgesponnen ambient/drone tracks bevat deze release, uitgebracht op het Broken20 label. Het eerste nummer kent een mooie opbouw, van een ijzig begin, via een space ambient middendeel dat enigszins doet denken aan Tangerine Dream, naar een lichtelijk noisy climax. Soms doet het me zelfs denken aan Gastr Del Sol tijdens hun meest experimentele escapades op pak ‘m beet Upgrade & Afterlife. Het tweede stuk is een ietwat donkerdere drone. Dreigend, ogenschijnlijk monotoon, met een onderhuidse spanning. Het geheel openbaart zich pas goed als je de koptelefoon erbij opzet. “Sans Cœur” zwelt langzaam aan en tijdens dit proces ontvouwt zich een stomme film in de flarden geluiden die als koude rillingen langs de basisdrone trekken. Stukje bij beetje ontpopt zich een grimmig schouwspel dat soms zelfs pijn doet aan de ogen, dan wel oren. Toch geeft het geheel mij een gelukzalig gevoel, ondanks de lichte oorpijn die soms, heel soms, doorstaan moest worden. Het zal de leeftijd wel zijn.
Gisteren verscheen dit nieuwe album van Orphax, als digitale download en op DVD.