[cd, White Paddy Mountain]
In 2006 waagt het prestigieuze Kranky label zich weer eens aan een grote oversteek door het debuut Minima Moralia van de Japanner Chihei Hatkeyama (畠山地平) uit te brengen. Een meesterzet, want het is een fantastische artiest. Hij heeft reeds ervaring opgedaan in het computer georiënteerde, elektro-akoestische trio Opitope en bij de improvisatiegroep Copa Del Papa. Daarnaast staat hij solo ook stevig in zijn schoenen. Van huis uit is hij een laptop-artiest pur sang, maar creëert hij zijn geluid in eerste instantie zelf met elektrische en akoestische gitaar, vibrafoon en een minimum aan elektronica. Via diverse live en digitale bewerkingen en al dan niet met behulp van Asuna of gastmuzikanten komt er dan een soort ambient uit gerold waarin allerlei gefragmenteerde geluiden klinken. Alsof je aan een kabbelende beek staat waarin het met wisselende frequenties en hardheid in regent. Isolationistische pracht, die diepe snaren weet te raken. Hierna brengt hij op de labels Magic Book Records, Boid, Hibernate, Home Normal, Under The Spire, Room40, Soundscaping Records, Own, Whereabouts Records, Small Fragments, Rural Colours en zijn eigen White Paddy Mountain zijn volgende releases uit. Twee à drie keer per jaar laat hij van zich horen met zijn kruisbestuiving van ambient, drones en experimentele muziek, die telkens van hoog niveau is. In zeven jaar tijd verschijnen er maar liefst 17 albums, die veelal op cd uitkomen en daarnaast op cd-r’s en digitaal. Een artiest met een verbluffende, hoogwaardige staat van dienst en productie.
Chihei Hatakeyama keert op White Paddy Mountain terug met zijn volgende wapenfeit Alone By The Sea. De titel is mooi melancholisch en belooft heel wat voor de muziek. Deze is inderdaad weer van een ontroerende droefgeestigheid. Hij creëert zachtmoedige klanklandschappen die ergens tussen ambient, drones en neoklassiek uitkomen. De gelaagde muziek is buitengemeen isolationistisch, maar weet je toch te omarmen door de warme klanken. Het zijn verstilde symfonieën die elke gevoelige vezel in je lichaam weten te raken. Als een eenzame sluipschutter vuurt hij zijn doeltreffende emotionele kogels op de luisteraar af, waarbij deze in een droomwereld raakt. Je kunt je dan enkel nog krachteloos en gewillig overgeven aan deze zinderende pracht. Hij zegt met zijn muziek reizen te beschrijven die hij zelf gemaakt heeft in de meer symbolische, overdrachtelijk zin, namelijk de reis van geboorte tot graf. Uit het leven gegrepen zou je kunnen stellen. De muziek ademt als het leven zelf en heeft net zoveel diepgang en mystiek. De eerste 3 stukken, “Alone By The Sea”, “II” en “III”, vormen één geheel en zijn met hun bijna 30 minuten goed voor de helft van de cd. Ze veranderen langzaam en subtiel van karakter en zijn redelijk duister, maar nooit zo dat het de schoonheid of luisterbaarheid in de weg zit. In de slottrack “In Dreams”, van ook weer bijna een half uur, weet hij een zo mogelijk nog dromeriger geluid aan de dag te leggen. Ook deze evolueert op bedachtzame wijze, maar weet je tot op de laatste seconde te biologeren. Denk bij dit alles aan een hybride van Celer, Richard Skelton, Stars Of The Lid, Olan Mill, Field Rotation, William Basinski en Windy & Carl. Heerlijke aan de grond nagelende pracht om je ’s nachts in onder te dompelen. Subliem!
door Jan Willem Broek