Zoveel opgeven en doen voor relatief weinig mensen. Ach, dat doen we al jaren met liefde in onze lijstjes uit het:
SCHADUWKABINET
We luisterden naar: Ben Lukas Boysen, Markus Floats, T. Gowdy, Offthesky & The Humble Bee en Today Is The Day.
Jan Willem
Ben Lukas Boysen – Mirage (cd, Erased Tapes / Konkurrent)
Ik maak voor het eerst kennis met de Duitse muzikant Ben Lukas Boysen onder zijn nom de plume Hecq, waarmee hij sinds 2003 van zich laat horen als uitstekende componist. Hij brengt daarmee 11 albums uit, die doorgaans ergens tussen ambient, neoklassiek, IDM en breakcore uitkomen. Grote aanraders. Vanaf 2007 brengt hij ook onder zijn eigen naam muziek uit, die veelal wat meer filmisch van karakter is en dikwijls voor soundtracks wordt ingezet. Maar ook reguliere albums komen van zijn hand. Mirage is, zijn werk met Sebastian Plano meegerekend, alweer zijn zevende onder zijn eigen naam. Hierop laat hij zich van een veelzijdige zijde zien, namelijk zowel de elektronische als de neoklassieke. In de elektronische stukken, iets dat meer aanwezig dan op zijn vorige solowerken, koerst hij dikwijls de krautrock, synthpop en IDM kant op en wisselt dat af of combineert dat met zeer fraaie neoklassiek en zelfs jazzy plus minimal music elementen. Stijlen die elkaar bepaald niet bijten, maar op organische wijze samengaan en elkaar aanvullen. Daarbij mag hij rekenen op steun van zangeres Lisa Morgenstern, zanger Tom Adams, celliste Anne Müller, saxofonist Daniel Thorne, drummer Achim Färber en nog twee anderen op harp en vleugelhoorn. Niet eerder heeft Boysen zich zo gevarieerd en toch sober en melancholisch getoond; een fusie van pure menselijkheid, elektronica en klassieke ingrediënten. Het is muziek die liefhebbers van Tim Hecker, Philip Glass, Jon Hopkins, Ólafur Arnalds, John Carpenter, loscil en Nils Frahm wel zal aanspreken. Zijn magnum opus durf ik te stellen.
Markus Floats – Third Album (cd, Constellation / Konkurrent)
Op het kwaliteitslabel Constellation uit Canada debuteren nogal eens bijzondere artiesten en niet meer alleen de bands met een link naar Godspeed You! Black Emperor. Eén van de nieuwe artiesten in het veld is Markus Floats, het alias van Markus Lake. Hij heeft al twee albums uitgebracht onder die naam, die net als zijn derde Third Album een logische titel hebben meegekregen. Hij is ook actief als bassist in diverse bands in Montréal en medeoprichter van de Drones Club (indie-muziekruimte). Markus heeft een opleiding jazz performance gevolgd en elektro-akoestische studies gedaan. Op zijn nieuwe album brengt hij in ruim een half uur 6 tracks, die bestaan uit uiterst subtiele en langzaam van karakter veranderende elektronische klanken. Het klinkt haast of hij in slow motion schildert met zijn geluiden, die soms ondefinieerbaar zijn en op andere momenten goed te duiden zijn, zeker als de orgels even lekker aanzwellen. Hij knutselt daar nog allerlei sounds doorheen, van atonale piepjes en drones tot veldopnames en jazzy- en sacrale elementen. Verder varieert hij met ritmische en meer soundscape-achtige stukken. Het is in feite een soort meeslepende soundtrack geworden, die je op de punt van je stoel kan laten zitten maar ook rust kan brengen. Het levert een uiterst genietbare en unieke luisterervaring op.
T. Gowdy – Therapy With Colour (cd, Constellation / Konkurrent)
De Canadese producer en geluidskunstenaar T. Gowdy timmert eerst achter de schermen aan de weg bij bands als Suuns en Ensemble, maar laat ook al een paar jaar solo van zich horen. Meestal zit hij met zijn muziek ergens in de ambienthoek, maar het is zonder uitzondering elektronisch. Hij komt nu met zijn album Therapy With Colour, zijn eerst op het geweldige Constellation label. Hierop brengt hij in een goede 28 minuten 5 tracks, die behoorlijk repetitief van aard zijn. Tevens gaat hij, zij het op isolationistische wijze, meer de technokant op. Dat combineert hij met ambient, IDM en allerhande experimenten. Door het herhalende patroon in de muziek heeft het een meditatieve werking. Nu is dit alles ook geïnspireerd door de experimenten met de Nova Pro 100 Light & Sound Mind Machine, een apparaat voor thuishypnose. Daarmee weet hij op fascinerende wijze een brug te slaan tussen elektronica van weleer en de toekomst. Dat klinkt dan grofweg als een kruisbestuiving tussen Beaumont Hannant, Aube, Lagowski en Emeralds. Het is een album vol muzikale architectonische hoogstandjes geworden.
Offthesky & The Humble Bee – We Were The Hum Of Dreams (cd, laaps)
Offthesky is het langlopende experimentele elektronicaproject van de Amerikaanse muzikant Jason Corder, die met dit project maar ook onder zijn eigen naam, Kinder Scout, Color Cassette en Muridae een indrukwekkende discografie heeft opgebouwd, al dan niet in samenwerking met anderen. In 2019 brengt hij voor het eerst samen met The Humble Bee een album uit. Dat is dan weer het project van Craig Tattersall, die je daarnaast ook tegen kan zijn gekomen in Hood, The Remote Viewer, The Boats, The Sea, E And I, The Seaman And The Tattered Sail en Famous Boyfriend. Met de The Humble Bee maakt hij verstilde muziek die veelal een mix is van neoklassiek, experimentele elektronische muziek, ambient en veldopnames. Nu brengen ze op het nog immer kersverse label laaps, het vervolg op het fijne Eilean Rec, hun tweede gezamenlijke album We Were The Hum Of Dreams; de derde van dit label. Corder (vibes, viool, percussie, effecten, arrangementen) en Tattersall (piano, gitaar, harmonium, bas, tapeloops) worden hier bijgestaan door Rin Howell (zang, teksten) en Cody Yantis (saxofoon). Ze serveren 8 serene, fragiele nummers, die het midden houden tussen ambient, neoklassiek en folk. Op de momenten dat de onverstaanbare maar prachtige zang erbij komt, krijgt de muziek zelfs een sacraal tintje. Het is een intrigerend album geworden vol breekbare pracht.
Today Is The Day – No Good To Anyone (cd, The End/ BMG)
De Amerikaanse gitarist en brulboei Steve Austin staat al 28 jaar fier aan het hoofd bij de noiseband Today Is The Day. Hij is daarnaast ook terug te vinden in Lae, Taipan, BardSpec en UXO. Van die laatste twee is er na 2014 nog wel iets verschenen, maar rond Today Is Today is het 6 jaar stil geweest. Dat heeft ook alles te maken gehad met zijn gezondheid, want hij moest meerdere operaties ondergaan en heeft veel pijn geleden. No Good To Anyone, zijn twaalfde album, zou je kunnen bestempelen als zijn verwerkings- of wellicht beter afreageer-plaat. Dat laatste dekt de lading van de dikwijls snoeiharde muziek wel, die ergens tussen noise, grindcore, hardcore, metal en een flinke lading aan shit en pijn. De muziek klinkt wat massiever dan voorheen. Dat is zowel te danken aan de brute baspartijen van DJ. Cox (tevens moog) en het lekker robuuste drum- en percussiewerk van Tom Bennett. De gitaren, zang, gebulder en her en der wat elektronica van Austin maken het helemaal af. Het is wellicht wat minder genuanceerd dan voorheen, al nemen ze her en der ook wel gas terug, maar het overtuigt aan alle kanten. Keihard de lekkerste!