Na al dat gedoe van vandaag zijn hier toch maar mooi onze royale lijstjes uit het:
We luisterden naar: James Blake, OMD, Phosphorescent, Georgia Anne Muldrow, Shafiq Husayn en Ilaiyaraaja.
Blake werd in 2010 in klap een ster met zijn Feist cover “Limit To Your Love”. Zijn breekbare benadering, gevoelige wiebelstem, r&b en dubstepinvloeden bleken hun uitwerking ook op de rest van zijn debuut niet te missen. Het debuut klonk wel vooral als een sterke verzameling van losse nummers. De tweede is er nu en klinkt al meer als één totaal. Geen verrassingen, maar behoud van vorm en een continuïteit van de eerder ingezette koers. In de gelijknamige openingstrack zingt hij ook meermaals “I don’t wanna be a star”, wat gezien zijn bescheiden aanpak ook lijkt te menen. Alleen weet hij denk ik hier wederom een groot publiek aan zich te binden en met name ook fans van The Weeknd en Antony & The Johnsons. Een sterstatus dwing je af, of je nu wilt of niet. Hoewel ik denk dat Blake nog alle kanten op kan gaan in de toekomst, heeft hij toch wel een zekere, eigen kwaliteitsstempel gedrukt op de muziek. De hobbel van de moeilijke tweede cd is hiermee met gemak genomen. Een aangename afwisseling wordt nog verzorgd door de rap van RZA in “Take A Fall For Me”. Voor de rest is het voer voor de fans en de twijfelaars. Heel sterk!
OMD – English Electric (cd, BMG/100% Records)
Nooit gedacht dat ik ooit nog een nieuw Orchestral Manœuvres In The Dark (OMD) album zou aanschaffen. Na hun eerste 3 uit 1980 en 1981 dacht ik dat de band zich wel hun beste kant heeft laten zien. Natuurlijk volgen er daarna nog wel wat albums met enkele pakkende hits, maar het niveau van de gloriejaren wordt nooit meer gehaald. Nu zeg ik niet dat het met deze nieuwe wel zo is, maar ze hebben de rug gerecht en komen met een heerlijk nostalgisch album dat zeker fans van New Order en OMD’s oude werk zal kunnen bekoren. Ze klinken gewoon weer jong en geïnspireerd. En bovenal weer lekker met hun pakkende, vette synthpop. “Helen Of Troy” is een soort nieuwe “Joan Of Arc”. Ongecompliceerd vermaak, meer niet en zeker niet minder. Of hun slottrack “Final Song” dan hun laatste ooit is betwijfel ik, maar voor nu boeit dat ook niet.
Phosphorescent – Muchacho
Zwoel dreinende Neil Young-weerhaakjescountry. Niet zo etherisch als folkie Bon Iver, al doen titels als “Ride On/Right On” en “A Charm/A Blade” wel een beetje aan hem denken. Muchacho is meer verzopen pijn, de brandstof van Jason Molina. 'Some say love is a burning thing.' Hoogtepunt is het vreemde A Song For Zula, met een spacy stuiterende Boards of Canada-baslijn en een boeketje violen. 'My feet are light/And I am racing out on the desert plains all night.'
Georgia Anne Muldrow Seeds
Shafiq Husayn Presents Jank Random vs. Earle Leonne The Frequency Clash
Muldrow en Husayn gebruiken veel elektronica maar houden niet van quantizeren (het 'straktrekken' van de beat). Dus veel lekker 'smoky' funkbeats met 'wobbly' baslijnen waar Muldrow nog haar rare, George Clinton-achtige, melodielijnen aan toevoegt terwijl Husayn het instrumentaal houdt. Muldrow wordt bijgestaan door Madlib en Husayn is gratis te beluisteren op Bandcamp (maar betalen mag ook).
Ilaiyaraaja Ilectro!
Amper bekomen van Fire Star komt Finders Keepers met hun tweede (of derde als je de K.S. Chithra compilatie meetelt) compilatie van de Tamil film componist. Meer flitsende elektronische disco dus, maar het blijft leuk.