De kabinetten in de Lage Landen blijven maar vallen. Het meest stabiele kabinet hebben wij hier gewoon al jaren met onze duidelijke lijstjes uit het:
We luisterden naar: Soundpool, Various Artists: The Göteburg String Theory, Dustin O’Halloran, Raskolnikov’s Dream, Food, Mike Patton en Luigi Tenco. En keken naar: elkaar.
Soundpool – Mirrors In Your Eyes (cd, Killer Pimp)
Na Warpaint nu de tweede lekkernij die met shoegaze speelt. Het is de derde van de groep Soundpool. Ze leunen met hun geluid zoals altijd aan tegen vooral Lush en verder My Bloody Valentine, Bowery Electric, Air en Slowdive, maar meer dan ooit gooien ze er nu ook vette dance doorheen en andersoortige elektronica. Hierdoor schemeren er her en der ook invloeden van Markus Guentner, Ulrich Schnauss, Stereolab, OMD en Boards Of Canada door. Tel daarbij nog de zwoelheid van een Mazzy Star en een Spaans strand op en je hebt een aardig beeld. Heerlijke zomerse shoegaze’n’dance!
Luister Online bij Myspace:
Various Artists: The Göteburg String Theory (2cd, Kning Disk)
Een wilde samenwerking tussen de Berlijnse en Göteburgse muziekscene op het steeds weer verrassende Zweedse Kning Disk label. Diverse bands en artiesten leveren een nummer die vervolgens door een enorm orkest begeleid worden. Bijdragen van Ben Lauber, Warren Suicide, Jmy Haze, Bow & Arrow, Silverbullit, Pacific! Feat. El Perro Del Mar, José González, Wilddrums & Peacedrums, Erbot Lundberg, Jaqee, Fox Machine, Jaw Lesson, Midaircondo, Studio en El Perro Del Mar leveren allen een track, die vervolgens van een prachtig klassiek randje voorzien worden. Ook al heb je niets met de genoemde artiesten, dan nog is dit een aanrader omdat het zo anders is. The Göteburg String Theory opereert wat dat betreft als één band met verschillende zangers en zangeressen. Er wordt daarbij dikwijls geëxperimenteerd, waardoor het niet simpelweg een gladgestreken boel wordt. Schoonheid van een bijzondere klasse. Alleen waarom toch twee cd’s terwijl het fluitend op één schijf past? Verder helemaal niets op aan te merken.
Luister Online bij Myspace:
Dustin O’Halloran– Vorleben(cd, Sonic Pieces)
Tegenwoordig is er een hele generatie jonge muzikanten die zich op het neoklassieke vlak begeven. Artiesten zoals Peter Broderick, Nils Frahm, Nico Muhly, Greg Haines en Olafur Arnalds, waarvan een deel er ook gewoon pop/rockbands op nahouden. Dustin is de pianist uit de melancholische groep Devics. Hij heeft al 2 solo albums en een soundtrack op zijn naam staan en komt nu met zijn eerste live plaat. Het is pure droefgeestigheid en schoonheid die hij hier op filmisch neoklassieke wijze uit zijn piano tovert. Dit grenst werkelijk aan het magische!
Luister Online:
Opus 28
Opus 54
Raskolnikov’s Dream– Urban Legend(cd, Raskolnikov’s Dream)
Het elektronische project van de Griek Kampakis Stylianos komt met de tweede cd. Hierop laat hij weer een frisse mix horen van IDM, dark ambient, kraut-ambient en dance. De muziek is heel ontwapenend en goed toegankelijk. Zeg maar een fijne mix van Boards Of Canada, Kraftwerk, Ulrich Schnauss, Plaid, Moby en Future Sound Of London. Klinkt als muziek in de oren dacht ik zo.
Luister Online:
Urban Legend (albumsnippers)
Food– Quiet Inlet(cd, ECM)
Niet op Rune Grammofon ditmaal, hoewel het daar zo één op één zou passen, maar op ECM dus. Het vehikel van Thomas Strønen (drums, elektronica) en Iain Ballamy (saxofoons) laat voor de zesde keer hun sterke mix van subtiele elektronische klanklandschappen en verstilde, melodieuze jazzy saxofoonpartijen. Voorheen heeft Arve Henriksen ook deel uitgemaakt van deze voedzame groep. Nu zijn het Christian Fennesz (gitaar, elektronica) en Nils Petter Molvær (trompet, elektronica) die de gelederen komen versterken. De muziek is desolaat en verstild maar weet je te grijpen door de spanning en schoonheid. Arve Henriksen, Supersilent, Miles Davis, Nils Petter Molvær, Humcrush en dat soort artiesten dienen ter referentie, mocht dat nog nodig zijn. Eet smakelijk!
Luister Online:
Quiet Inlet (6 nummers in de playerT)
Mike Patton Mondo Cane
De titel duidt op de exploitation rage van films/documentaires die eigenlijk een aaneenschakeling waren van 'waargebeurde' extremiteiten uit de hele wereld. Pattons nieuwe plaat is allesbehalve extreem. Niet dat dát nou zo erg is, sterker nog, ik heb de laatste tijd wel minder interessante dingen langs horen komen van deze "duizendpoot van de avant-garde". Dat hij meer hoorbaar spelplezier uitstraalt bij het opwarmen van oudjes als Faith No More en deze artifacten uit Italiaanse pophistorie, daar zullen we maar even geen al te cynische conclusie uit trekken. Op de garage-rocker van The Blackmen (L’urlo negro) en het uptempo Che notte! van gangsterkomiek Fred Buscaglione na, maar die zitten 'm als een Italiaans maatpak, is het vo
oral drama en romantiek wat de klok slaat. Hij voegt weinig toe aan de originele arrangementen, maar die originele artiesten zongen ook allemaal elkaars werk dus soit. Vooral Scalinatella is wel erg fraai. Alleen van Quello che conta van Luigi Tenco, daar had hij beter af kunnen blijven. Bijmekaar is het echter toch best een leuk plaatje.
Luigi Tenco Diverse songs van het internet
En dan dacht ik bijna: "goh, misschien maar weer eens een plaatje van Patton kopen", krijg ik er eigenlijk vooral inspiratie van om achter het werk aan te gaan van de dramatisch om het leven gekomen Luigi Tenco. Men zegt zelfmoord, slechts 29 lentes jong, omdat zijn liedje uit het Italiaans songfestival van 1967 was voor de finale eruit was gestemd. Ondanks dat het met zijn liefje Dalida gezongen duet