Hier worden ook ballonnetjes de lucht ingeschoten. Proefballonnetjes welteverstaan, om van te genieten. Lees al die opgeblazen teksten maar uit het:
SCHADUWKABINET
We luisterden naar: Andaja, Loscil & Lawrence English, Lisa O’Neill, Quasi, Remont Pomp + Mikołaj Trzaska +Adam Żuchowski, Vlimmer en The Waeve.
Jan Willem
Andaja – Pavidalai (cd, Dangus / Xango Music Distribution)
Het Litouwse Dangus label brengt aan de ene kant heel veel folkmuziek uit, maar heeft ook een meer metal gerichte deel in de catalogus. En soms komen die werelden deels samen, zoals bij de groep Andaja. Ze brengen dikwijls muziek die door de zang wel folkachtig aandoet, maar muzikaal gezien meer richting de metal dan wel heavy rock koerst. Dat is tevens het geval op hun derde album Pavidalai, hetgeen “formulieren” betekent en 9 nieuwe tracks te vinden zijn. Ze worden hier geïnspireerd door de Baltische mythe van het verleden om die in het heden verder uit te diepen. Naast zangeres en keyboardspeler Daiva Pelėdaitė bestaat Andaja uit drummer Mantas Galinis en bassist Ričardas Matyženok, al krijgen ze veelvuldig hulp van zanger Jokūbas Giedraitis en gitarist Karolis Lapėnis. Overigens komt het niet veel voor in de Litouwse metalscene dat een vrouw de boel leidt, maar je kunt ook onmogelijk om haar fantastische geluid heen. Ze kan subtiel en folky zingen, maar ook op krachtige wijze uithalen. De ronkende muziek eromheen is zeer dynamisch, die de ene keer tegen de zang aan beukt en op andere momenten ermee in harmonie is; als de strijd met de goden. De relatie tussen mythe en werkelijkheid wordt hier mooi voor het voetlicht gebracht en omgezet in energieke, eigenzinnige muziek vol kracht en pracht.
Loscil & Lawrence English – Colours Of Air (cd, Kranky / Konkurrent)
Eigenlijk zijn sommige samenwerkingsverbanden volslagen logisch, maar ontstaan ze soms pas heel laat. Dat geldt ook voor het Canadese Loscil met de Australische muzikant Lawrence English. Beide vissen ze op hun eigengereide wijze uit dezelfde vijver waar ambient, experiment en abstracte muziek elkaar raken. Loscil is sinds 2001 het project van Scott Morgan, die het meeste van zijn muziek op het geweldige Kranky label heeft uitgebracht. English doet dat solo vanaf 2005, dat los van zijn vele andere projecten, waarvan zijn werken naast veel verschillende labels ook op zijn eigen kwaliteitslabel Room40 zijn verschenen. Nu komen ze met het gezamenlijke album Colours Of Air, waar ze eens te meer aantonen dat één plus één veelal meer is dan de som der delen. Het is niet zozeer dat ze meer geluid produceren, maar het eerder te verdiepen door lagen op elkaar te leggen. De bron wordt gevormd door opnames van een eeuwenoud pijporgel uit het historische Old Museum in Brisbane, Australië. Deze hebben ze verwerkt, getransformeerd en omgesmeed tot acht majestueuze elektro-akoestische composities. Van bijna sacraal tot zacht pulserend en drone-achtig materiaal, waarbij de bron onherkenbaar is. Voor liefhebbers van Gas, Tim Hecker, Biosphere, Celer, William Basinski, Chihei Hatakeyama en Benoît Pioulard. Een kleurrijk prachtalbum.
Lisa O’Neill – All Of This Is Chance (cd, Rough Trade / Konkurrent)
Sommige albums zijn net als een goed boek met een meeslepend verhaal, waar je door ontroerd kunt raken en die je niet weg kan leggen. De gemene deler is natuurlijk een goed schrijver, al kunnen smaken en de zaken je raken natuurlijk verschillen. Maar ik durf te stellen dat de Ierse Lisa O’Neill een uitstekende liedjesschrijver is met bijbehorende teksten. Niet voor niks heeft ze al 5 BBC Folk Awards nominaties gehad. Ze is nu terug met All Of This Is Chance dat geïnspireerd is door de vooruitziende meditatie van de grote Monaghan-schrijver Patrick Kavanagh en diens gedicht “The Great Hunger” uit 1942, maar ook met opzwepende meditaties over de natuur, vogels, bessen, bijen en bloed. Lisa weet met haar sterke verhalende, licht geknepen zang en haar banjo-, gitaar- en harmoniumspel al een hele mooie basis te leggen voor haar folkmuziek. Dat wordt door haar 12 gasten her en der op schitterende, licht orkestrale wijze extra ingekleurd met contrabas, piano, Rhodes, orgel, synthesizers, klokkenspel, cello, viool, bas, gitaar, piccolo concertina, trombone, drums, percussie, hakkebord en zaag; onder hen ook Kate Ellis (Crash Ensemble), David Coulter (48 Cameras), David Odlum (Kíla, The Frames) en Colm Mac Con Iomaire (Kíla, The Frames). Hoe dan ook is de hoofdrol helemaal weggelegd voor hetgeen O’Neill de luisteraar op indringende wijze vertelt. Dat levert ongelooflijk mooie, ongepolijste alt-folksongs op.
Quasi – Breaking The Balls Of History (cd, Sub Pop / Konkurrent)
Als je het hebt over sterke indierockbands dan hoort het 30 jaar geleden opgerichte Amerikaanse duo Quasi daar zeker bij. Ik dacht even dat ze ermee gestopt waren, aangezien hun laatste album tien jaar geleden is uitgebracht. Maar nu zijn de voormalige echtgenoten Sam Coomes (zang, gitaar, bas, rocksichord, keyboards) en Janet Weiss (zang, drums) terug met hun tiende album Breaking The Balls Of Histroy, dat officieel ook nog eens op 10 februari verschijnt (10+10+10=30). Coomes (Heatmiser, Pink Mountain) en Weiss (Sleater Kinney, Wild Flag), die samen ook Motorgoat deelden, werden nog dwars gezeten door een verkeersongeluk in 2019 waarbij Weiss beide benen en een sleutelbeen brak. Daar kwam vervolgens nog eens een pandemie overheen. Ze hebben de draad toen weer opgepakt en hun album in slechts 5 dagen opgenomen. Je vindt hierop geen 10 maar 12 nieuwe nummers, dat dan weer wel. En geheel in de stijl van Quasi is het hier allemaal weer net een tandje rauwer en harder dan voorheen. Maar belangrijker is dat het allemaal weer erg goed, urgent en toch ook wel herkenbaar klinkt. Je moet denken aan Pavement, Built To Spill, Sebadoh, Guided By Voices, Pixies, Silver Jews en Grandaddy. Hopelijk is dit het begin van een heuse doorstart, want dit smaakt naar meer!
Remont Pomp + Mikołaj Trzaska + Adam Żuchowski – Sam Jesteś Pompa Vol.1 (cd, Gusstaff / Xango Music Distribution)
De Poolse groep Remont Pomp, hetgeen “reparatie van pompen” betekent, is een negenkoppig gezelschap dat op innovatieve wijze avant-garde koppelen aan etnische en improvisatie muziek. Ze maken ze gebruik van onder meer djembé, balafoon, kalimba’s, log trommel, metallofoon, bellen, tang drum, gitaren en allerhande objecten. De groep heeft al met uiteenlopende nationale en internationale muzikanten samengewerkt. Saillant detail is dat de bandleden het syndroom van Down hebben dan wel anderzijds een verstandelijke beperking., hetgeen je aan de muziek niet hoort en hopelijk ook wat vooroordelen wegneemt. Op hun derde cd Sam Jesteś Pompa Vol. 1 werken ze samen met Mikołaj Trzaska (diverse saxofoons, klarinet) en Adam Żuchowski (contrabas). Dat levert 40 minuten lang een schitterende blend op van de genoemde stijlen en de virtuoze inbreng van de gasten, uitgesmeerd over 10 tracks. Ze voeren je mee langs hobbelige en mooie, maar ook onontgonnen gebieden. Je wordt continu getrakteerd op wonderlijk geluid. En er is meer goed nieuws, want er komt zeker nog een deel aan.
Vlimmer – Platzwort b/w Out Of Sight (cd-rs, Blackjack Illuminist Records)
De productiviteit van de Duitse muzikant Alexander Leonard Donat is ongekend, maar blijft iedere keer weer van hoog niveau. Hij houdt er vele projecten op na, maar je mag Vlimmer toch wel beschouwen als zijn hoofdproject. Vorige jaar is zijn officiële tweede full-length album verschenen, als je een soundtrack buiten beschouwing laat. Oh en tegen de 30 mini cd’s dan wel singles. Met Vlimmer beweegt hij zich losjes tussen gothic, post-punk, synthpop en wave, met soms een poppy twist. Dat is ook het geval op de nieuwe single Platzwort b/w Out Of Sight, waar net zoals de vorige singles één nieuwe track van Vlimmer staat (die wellicht op een nog te verschijnen album zal verschijnen) en één cover. Die laatste is er één van Spiritualized, maar dan in het Duits en op de Vlimmer manier; dus met een lekker donker randje. Erg fraai gedaan! De muziek zal liefhebbers van onder andere The Cure, Clan Of Xymox, O.M.D., The Bedroom Witch en Ritual Howls wel aanspreken. Word vast snel vervolgd!
The Waeve – The WAEVE (cd, Transgressive)
Ja over de schrijfwijze, van zowel de titel of de bandnaam, valt ongetwijfeld genoeg om over te twisten (wel of geen hoofdletters), maar de muziek vermoedelijk een stuk minder. Toch is en blijft smaak altijd natuurlijk een ding. Hoe dan ook is The Waeve het nieuwe project van Blur gitarist Graham Coxon en ex-Pipettes singer-songwriter Rose Elinor Dougall. En hoewel er legio instrumenten voorbij komen, lijkt enkel het Elysian String Quartet te gast. Samen zetten ze hier een interessante mix van pop, new wave, folk, avant-garde, droompop en indierock neer. Daarbij laten ze ook een heerlijke 4AD vibe horen. Daarbij is de openingstrack “Can I Call You” met de onverwachte versnelling wel meteen het sterkste nummer van het album. Om een beeld te krijgen moet je denken aan een hybride van Swallow, Sandy Denny, The Last Shadow Puppets, Curve, Siouxsie & The Banshees, Garbage en Pale Blue Eyes. Ja mooier dan dit kan ik het ook niet maken.