De beste wensen voor 2016! Tijd voor kliekjes en tevens nieuw voer in onze lijstjes uit het:
SCHADUWKABINET
We luisterden naar: Geoff Barrow/ Ben Salisbury, Orphax, Eefje de Visser, Jlin, DJ Paypal en فيروز كراوية.
Jan Willem
Geoff Barrow/ Ben Salisbury – Ex_Machina (2cd, Invada/ Universal)
Officieel moeten de namen van Geoff Barrow (Portishead, Beak>, Quakers) en Ben Salisbury (Dolman) omgedraaid worden hierboven, maar op hun eerste soundtrack Drokk (2012) was het omgekeerd; ik blijf niet alfabetiseren. Hoe dan ook is Ex_Machina hun tweede soundtrack samen. De gelijknamige film moet ik nog altijd zien, maar ik begin zoals vaker gewoon alvast met de muziek. Bovendien is filmmuziek op het Invada label van Barrow sowieso meestal andere koek. De muziek klinkt behoorlijk anders dan hun voorganger, waarop ze een combi van krautrock, drones, dark ambient en experimenten lieten horen. Hier is het ingetogener, stiller, duisterder, dreigender en mysterieuzer. Futuristische dark ambient met her en der een krautrocktwist en wat IDM elementen. Dit is prachtig intrigerende muziek, die ook zonder film -ik weet immers niet beter- huizenhoog overeind. De tweede schijf bevat nog eens 10 tracks van bij elkaar 20 minuten aan bonusmateriaal.
Orphax – Dream Sequence #2 (3” cd-r, Orphax)
Een goede 12 weken geleden brengt Orphax de voortreffelijke 3” cd-r Dream Sequence #1 uit, waarop hij op dromerige wijze drones en ambient de revue laat passeren die je niet eenvoudig zullen loslaten. Orphax is de nom de plume van onze zeer gewaardeerde Subjectivist Sietse van Erve, die daarnaast het prestigieuze en eigenzinnige Moving Furniture label runt en tevens te horen is in Zonderland plus collaboraties met Jos Smolders, Erstlaub/Daigoro en The Village Orchestra. Nu is er een vervolg, of in elk geval een tweede in de serie getiteld Dream Sequence #2, wederom een 3” cd-r gestoken in een soort mini dvd-hoesje. Dat dromen niet altijd uit pluizige wolken aan een blauwe hemel, springende lammetjes en uitgestrekte weidelandschappen bestaat, is bekend. En voor wie dat niet gelooft, luister vooral naar dit werk dat bestaat uit één lange track van bijna 23 minuten vol doom drones. Sietse heeft alles live met de Casio SA10 gegenereerd en dit vervolgens her/be/afgewerkt. Het resultaat is verbluffend. Een stuk meer grofkorrelig en duister dan de voorganger, maar wel dusdanig dat je er prima bij kunt wegdromen. Alleen krijg je nu veeleer een woest klanklandschap vol robuuste rotsen, grijze wolken en een bevreemdende desolate sfeer. Het lijkt wel een soort hybride van Dirk Serries, Sunn O))) en Yellow6. Het is hoe dan ook wederom biologerend goed!
Eefje de Visser – Nachtlicht (cd, Eefjes Platenmaatschappijtje)
Het wordt haast een poëtische verwijzing naar de maan als je de titels van de albums van singer/songwriter Eefje de Visser achter elkaar plaatst: De Koek Het Is Nachtlicht. Enfin, Nachtlicht is haar derde album. Meer dan ooit spelen de elektronica een rol in haar geluid, die voor een bijzondere muzikale omlijsting zorgen; soms zelfs richting downtempo, wave en r&b/swing. De term singer/songwriter mag je dan ook gerust vergeten. Voor de rest is het natuurlijk wel gewoon weer haar bijzondere en bovenal mooie stem die de dienst uitmaakt. Op de verstaanbaarheid valt nu wel wat aan te merken. In het verleden sprong de zang met de licht Brabantse tongval er duidelijk uit en was dus te volgen. Nu deze meer ingekapseld in de muziek en hierdoor soms wegzakt en nauwelijks te volgen is. Gelukkig biedt het boekje uitkomst, maar het is wel raar als je tekst en dan ook in je eigen taal belangrijk vind zo presenteert. Het doet niets af aan de schoonheid van het geheel, laat ik dat voorop stellen. En tevens staan er een ijzersterke productie en haar beste muziek tot nu tegenover. Dat maakt ook dat dit album bepaald niet als een nachtkaars uit zal gaan. Eefje de Visser blijft een schitterend unicum.
Martijn
Jlin Dark Energy
DJ Paypal Sold Out
Twee zeer verschillende footwork-platen waar ik vooral door gefascineerd ben maar nog niet echt een mening over heb. Jlin wordt bejubeld in de jaarlijstjes van ondere andere The Wire en pakt het heel abstract maar dreigend aan met geluiden uit de jaren tachtig waarvan je toch niet echt had verwacht dat dat ooit weer hip zouden worden. DJ Paypal is wat makkelijker in te komen omdat hij vaak uit jazz put en dus wat swingender is. Bebop (luister hieronder), maar ook meer jazzrock en soul. En zelfs een latin-achtig nummer waar j-pop-samples in lijken te zijn verwerkt (Slim Trak).
فيروز كراوية قلبك زحام
Fayrouz Karwya, vernoemd naar de Libanese superster waarschijnlijk maar zelf Egyptisch, presenteert op haar tweede album Albak Zeham een meer organische versie van Arabische pop. Lekker dik aangezet met funk- en rock-accenten, jazz-injecties en live drums. Beetje Chaka Khan enzo (of eigenlijk zoals veel hedendaagse R&B-zangeresen als ze met een live-band optreden), al is Fayrouz vocaal wat ingetogener. De boog staat niet altijd gespannen maar een leuk album, licht nostalgisch door die bandsound (en al lang niet meer ‚foute’ synths) met een paar fijne uitschieters zoals Elly ramony fik en Bamasy Aleek.