Het was niet slim om deze reeks met de beste liedjes te beginnen, want Clismo heeft steeds minder zin om de nummers te beluisteren vóór hij er een stukje over typt. Maar wie A zegt moet B zeggen, achteraf kijk je een koe in zijn kont, korte liedjes zijn snel voorbij en nog wat volkswijsheden dwingen uw noeste rechtbankreporter om toch stug door te gaan. Met the Magistrates dus, die eigenlijk al jaren hun brood verdienden als doo wop groep The Dovells. Als we de biografie mogen geloven werd het idee voor het liedje bedacht na afloop van een concert en was het een week later al te horen op de radio. Op 1 juni 1968 kwamen ze op nummer 100 binnen in the Billboard Pop 100 (in de week dat Kruder & Dorfmeister op 1 stonden met G-Stoned) en misschien waren ze daarmee wel de eersten het stel zingende rechters. In dat geval verdienen ze alle lof voor het op gang brengen van deze 7″ Judge gekte. Dit nummer zelf roept hier een stuk minder enthousiasme op. Mede door zangeres Jean Hillary die de vocale honneurs waar mocht nemen. Zingen kon ze wel, maar dat stemgeluid doet een rituele dans voor de hoofdpijngoden. Auw. Een beetje het verhaal van Nico, maar dan andersom. Mijn excuses voor eventuele ongemakken. Hoewel we nog wat originele Judges uit 1968 te gaan hebben, slaan we die even over en doen we volgende week gewoon weer eens een goed nummer. Beloofd. Luister nu maar even een Senzor AM om bij te komen.