Zanger, gitarist Greg Weeks beschouw ik al jaren als een nieuwe, eigentijdse held. Niet alleen omdat hij de Nick Drake van deze tijd is met zinnenstrelende muziek, ook als producer, gastmuzikant en initiator van diverse indrukwekkende folk-projecten weet hij me te raken. Vorig jaar is hij gestart met zijn eigen label Language Of Stone, onder de auspiciën van Drag City. Op vrijwel elke release speelt hij een rol als producer en gastmuzikant. Na jaren in de schaduwzijde van de muziek te schitteren, is het nu tijd hem eens tegen het licht te houden, want hij is een unicum in de hedendaagse muziekwereld.
door Jan Willem Broek
Bio
Greg, voluit Gregory, Weeks woonachtig in Philadelphia, begint naar eigen zeggen te klooien op een gitaar als hij 16 is en leert zichzelf het instrument onder de knie te krijgen. Het duurt tien jaar voor hij er serieus iets mee gaat doen.
“Mijn eerste cd maakte ik 1998, die Fire In The Arms Of The Sun heet. Eigenlijk is alles daarop door mijzelf gedaan, heel kaal. Op een enkel nummer na dan, waar wat additionele gasten op meededen. Met die geluiden heb ik voor het eerst geproefd van het producerschap.”
Op dat album presenteert hij zich als een ware opvolger van Nick Drake, met geraffineerd tokkelwerk en een ingetogen, maar aangrijpende stem.
“Drake is wellicht het meest invloedrijk geweest, omdat hij me aan het tokkelen heeft gekregen. Mijn eerste album is een smeltkroes van invloeden, van Drake tot Tim Buckley, Joni Mitchell, PFM, Bridget St. John en Forrest. Op die eerste was ik nog echt zoekende. Qua muziek luisteren ben ik in fases opgegroeid. De eerste fase bestaat uit Adam Ant, Duran Duran, The Clash, Peter Gabriel enzovoort. Toen ging het meer richting Deep Purple, Led Zeppelin, Guns ’n Roses, Black Sabbath, meer hard rock en prototype metal dingen. Ten tijde van mijn studietijd was het meer Mudhoney, The Pixies, Sonic Youth en bands als Slint and Polvo. Pas toen ik afgestudeerd was, ben ik verslaafd geraakt aan Leonard Cohen’s "Story of Isaac" en begon mijn diepgaande verkenning naar folk muziek, die weer leidde naar psychedelische folk en progressieve en experimentele muziek.”
De muziek die hijzelf maakt wordt nogal eens bestempeld als folk, free folk, psych folk, freak folk, acid-folk en ga zo maar door. Of dat de muziek eer aandoet is een tweede.
“Met Espers en mijn vroegere solowerk enigszins wel, maar ik met Awake Like Sleep en The Valerie Project voel ik me meer verwant met gasten als Robert Wyatt, Kevin Ayers en de synthesizeraspecten uit de Italiaanse progrock.”
Ik schaar zijn muziek deels onder de zeventiger jaren singer-songwritermuziek, deels onder de psychedelische muziek en voor de rest uit delen Rock In Opposition, film noir, literatuur, magie en zelfs stoner rock.
“Ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat. Ik zou zelf denk ik naar een term als kamerfolk grijpen, als ik snel iets moet roepen.”
De muziek van Greg Weeks is zeer organisch en spontaan. Toch klinken ze nooit alsof ze niet gecomponeerd worden en de vele gastmuzikanten passen altijd perfect in het plaatje.
“Vrijwel alle songs starten met de gitaar-riff/structuur. Stem of een zangmelodie komen daarna. Daarna is het een kwestie van één instrument tegelijk toevoegen. Wat ik zelf niet kan spelen, laat ik door anderen doen. Ik leid hen indien nodig door de stukken, maar meestal kies ik gasten die een eigen inbreng hebben. Hoe minder ik moet zeggen, behalve “ja” en “meer van dat”, des te beter.”
Als hij zelf te gast is doet hij vaak de “acid part”. Nu neem ik niet aan dat hij fungeert als drugskoerier, dus wat doet hij wel precies?
“Haha! De “acid leads” die ik breng bestaan uit zwaar “distorted”, psychedelisch georiënteerde gitaarsolo’s. De term is eigenlijk een grap die is blijven hangen.”
Vrouwelijke kant
De muziek van Greg heeft ook een duidelijk vrouwelijke kant.
“Uiteraard, maar dat is iets natuurlijks bij mij. Ik zie niet zozeer iets als vrouwelijks omdat ik nu eenmaal als man geboren ben, maar ik snap dat mensen dat wel zo zouden definiëren. Vrouwelijke energie is erg aantrekkelijk voor mij, het is een affiniteit, een herkenning van overeenkomsten denk ik. Maar ik sta er niet te lang bij stil. Ik accepteer het gewoon als iets goeds. Vrouwelijke energie bouwt meer op dan het vernietigt.”
De scene of groep om hem heen bestaat dan ook voor een groot deel uit vrouwen die er een bijzondere, eigenzinnige muziekvisie op na houden. Zij lijken een grote inspiratiebron te zijn.
“Grappig, ik krijg van veel mensen dit commentaar en meestal neem ik er aanstoot aan. Ik ben er van overtuigd dat ik niet de enige ben die moe wordt van het “women in rock” getto, aangezien mensen allang hebben onderkend dat vrouwen in bands spelen en in staat zijn het net zo goed als mannen te doen. Dus waarom het benadrukken? Zoals jij het zegt kan ik me er wel in vinden. Ik werk met veel vrouwen en houd ervan me met die energie te omhullen, maar mijn projecten hebben nooit een overdaad aan vrouwen of zo. De mannen met wie ik werk hebben diezelfde energie. Jesse Sparhawk, Adam Forkner, Otto Hauser, Brian McTear, Smith, Barker en anderen. Dit zijn allemaal gasten die een sterke vrouwelijke energie in zich herbergen, wat volgens mij meer dan wat dan ook een teken van mannelijkheid is. Aan de andere kant maken vrouwelijke artiesten op mij de laatste tijd een grotere indruk. Als ik meer gasten kon vinden die net als die vrouwen waarmee ik werk in contact staan met bepaalde aspecten van zichzelf, dan zou ik er zeker mee werken. Een gast die mij meteen van mijn stuk wist te brengen is iemand die optreedt onder de naam Chevalier Of The Brazen Serpent. Dit is de beste, meest aansprekende muziek die ik in jaren heb gehoord. Helaas, ik ben hem uit het oog verloren.”
Hoewel zijn muziek altijd een zachte zijde heeft, zijn de atmosfeer en teksten meestal duister. Dat contrast geeft de muziek altijd iets mysterieus mee.
“De zachte kant is altijd duister voor mij, omdat ik het harder, scherper acht dan de meeste harde muziek die tegenwoordig gemaakt wordt. Er is dus eigenlijk geen contrast. Maar het is aan de luisteraar daarover te beslissen uiteraard.”
Eigenlijk is zijn muziek best lastig te duiden, het is tijdloos, mysterieus, melancholisch en soms gewoonweg extreem mooi.
“Ha dat zou mooi zijn als ik dat bewust zou creëren, maar eigenlijk is het zo dat wat eruit komt gewoon….eh eruit komt. Ik hoor in mijn hoofd harmonieën en instrumenten en gebruik die voor de muziek. Het is allemaal heel spontaan en deels onderbewust. Leren te vertrouwen op mijn gevoel, is het beste dat ik bereikt heb als muzikant.”
Ondertussen is de cirkel om Greg Weeks heen ronduit indrukwekkend te noemen. Espers, The Valerie Project, Rusalnaia, Ilya E. Monosov, Ex Reverie, Mountain Home, Will Oldham, Meg Baird, Mariee Sioux, Fern Knight, Orion Rigel Dommisse, Marissa Nadler, Noa Babayof, Lights, Festival, a Grass en Cyann & Ben, je kunt ze allemaal aan hem linken. Je zou toch haast spreken van een scene.
“Deze los-vaste kliek die geformeerd is rond hedendaagse folk, psychedelische en experimentele muziek heeft zeker overeenkomsten met het wortelsysteem van een machtige eik. Er lijkt geen eind aan te komen. Alle connecties in kaart brengen is gekkenwerk, maar weet dat het netwerk zich uitstrekt van artiesten, fotografen, promotors, vrienden en de fans, hoewel die laatste groep vaak uit de door jou genoemde artiesten bestaat; de toekomstige “sterren”. We zijn allen verbonden door esthetiek en sociaal-politieke idealen, wat de reden is dat de scene zo sterk verbonden is met elkaar. Het is geen bevlieging of zoiets. Het gaat om mensen, die trachten om dingen beter te doen in hun beste kunnen.”
Ik vraag me ook af of bijvoorbeeld artiesten als Nancy Elizabeth of Fran Rodgers wellicht geïnspireerd zijn door Greg Weeks, aangezien ze een zelfde atmosfeer neerzetten. En hebben muzikanten van nu nog wel zoveel invloed als de artiesten van toen?
“Ik ben me er zelf niet van bewust dat iemand mij aanhaalt als invloed of inspiratie. Op mijn slechtste dagen zie ik mijzelf als een non-entiteit die in de obscuriteit vecht om de mainstream bewust te maken van de grote hoeveelheid prachtige en belangrijke muziek die gemaakt wordt maar op grote schaal genegeerd wordt. Op mijn beste dagen heb ik het gevoel op individuele basis enige impact te hebben, behalve op degene die ik assisteer in hun opnames.”
Language Of Stone
Een deel van de bovengenoemde namen zit ook op zijn eigen label Language Of Stone die Weeks onder de paraplu van Drag City mag maken. Nu krijgt hij zijn muziek toch wel gepubliceerd, dus waarom de noodzaak voor een eigen label? “Als muzikant kom je in contact met een hoop lieden die geweldige talenten zijn, maar die worstelen om voet aan de grond te krijgen. Ik heb lang geprobeerd deze mensen op bevriende labels te krijgen. Er zijn wel wat successen te noemen (Lau Nau op Locust) en halve successen (Cyann & Ben op Locust), maar het merendeel is mislukt. Uiteindelijk vond ik iemand bereid om een eigen label te starten en dus geef ik nu albums uit van geweldige artiesten die nergens anders heen kunnen in het huidige muziekklimaat.” De naam is mysterieus en het labellogo bestaat hoe kan het ook anders uit de hoofden van een vrouwelijke tweeling die elkaar soms wel en soms niet aankijken. “De naam komt van het boek The Secret Language of Stone van Don Robbins. Het logo is gemaakt door de Japanse dame Tocko. Het is geïnspireerd door de klassieke logo’s van indielabels van eind jaren 60, begin jaren 70 zoals Harvest en Virgin en tevens door Holy Mountain van Alejandro Jodorowsky. Er zit een dualiteit in alle muziek op Language Of Stone dat door de “tweeling” effectief weergegeven wordt.” Zelf brengt hij zijn muziek onder op kleine labels zoals Hinah, Keyhole en Secret Sister Music. Daarnaast verschijnt er veel op compilaties op nog kleinere labels zoals Hand/Eye. De veelal exclusieve nummers zijn meer dan de moeite waard, maar worden nauwelijks gehoord. Zonde eigenlijk! “Ik wil ze ooit op één cd bundelen, maar het heeft geen prioriteit. Er is denk ik niet veel vraag naar. Daarbij houd ik van het feit dat je ze alleen kan krijgen door de cd’s te kopen van iemand die er zijn ziel en zaligheid heeft ingestoken. En ook uit liefde voor de muziek, want zo zijn al die compilaties tot stand gekomen.”
Lopende zaken
Ondanks het typische Greg Weeks geluid zijn er naast zijn solobezigheden toch redelijk wat projecten zoals Espers, The Valerie Project en de gastprojecten waar hij zijn stempel drukt. Er zijn verschillen, maar zeker ook net zoveel overeenkomsten, dus wanneer beslist hij wat voor welk project is?
“Het is een feit dat ik een sterke persoonlijkheid ben binnen wat voor een bandsituatie dan ook. Dat komt van het vertrouwen in mijn oordeel, oren en mogelijkheden. Maar ik zal mijn mening niet aan iemand anders op dringen, ik maak ze slechts kenbaar. Met The Valerie Project heb ik de leiding, dus ik heb het laatste woord en de complete controle over de projectdoelen. Mijn soloprojecten zijn meer een destillatie van mijzelf als persoon, een losstaande unit. Het is misschien niet altijd de ware ik, maar meer ik die acteert als een muzikant in een solo hoedanigheid. Espers is meer een loszand gebeuren. Sterker nog, het project lijdt qua productiviteit vermoedelijk onder het feit dat er niemand is die de kar trekt. Wat voor welk project is, hangt dus gewoon af van de omstandigheden.”
The Valerie Project gaat in feite over een gotisch, Tsjechisch sprookje. Een aparte keus voor een Amerikaan.
“Het moest eigenlijk een Espers project worden, maar de band kon geen overeenstemming bereiken om ermee door te gaan. Dus heb ik een nieuwe band geformeerd om dit concept uit te werken. Joseph Gervasi, een promotor en filmenthousiast in Philadelphia, benaderde me om naar aanleiding van een film muziek te maken. Toen is het balletje gaan rollen, waaruit uiteindelijk de projectserie is geboren. Binnenkort wordt er een nieuwe film van muziek voorzien. Deze film (Valerie Project) is gekozen om de culturele relevantie, surrealisme en overweldigende schoonheid.”
Solowerk schiet er met zoveel andere activiteiten waarschijnlijk behoorlijk bij in.
“Ehm, tot voor kort had ik zeeën van tijd voor solowerk. Maar na Blood Is Trouble moest ik er eerlijk gezegd even niet aan denken, zelfs niet aan solo optredens. Het voelde als verspilde moeite. In de afgelopen maanden is het vlammetje op de één of andere manier weer aangewakkerd. Als ik eenmaal begin aan een project gaat het snel; slechts enkele weken van start tot einde. Ik heb dus niet zoveel tijd nodig tussen de verschillende projecten. Op dit moment ben ik net klaar met het opnemen/produceren van een album voor songwriter Sharon Van Etten. Ze is een ongelooflijk talent en een geweldig mens. Ook heb ik het opnemen van een Woodwose album afgerond, die op Language Of Stone zal verschijnen. Woodwose is een heksachtig soort folk metal. Daarnaast zit ik in de studio van Brian McTear om de laatste hand te leggen aan mijn nieuwe soloplaat The Hive. Oja, en ik ben ook bijna klaar met het splitalbum Adam And Eve met Picastro. We’re trying to make my vocals sound like Gerry Rafferty’s on "Right Down The Line." Tot slot heb ik ook nog ideeën voor liedjes ontvangen van Alison (Dools) O’Donnell van Mellow Candle, waarmee we wellicht een album gaan opnemen. Dus, op zijn zachtst gezegd allemaal behoorlijk interessant te noemen.”
DISCOGREGIE:
Solo:
Fire in the arms of the sun (cd, 1997, Secret Sister Music)
Bleecker station (cd, 2000, Keyhole)
Awake like sleep (cd, 2001, Secret Sister Music/ Ba Da Bing!)
Slightly west (mcd, 2002, Acuarela)
Train in vein: Bleecker-era outtakes (mcd, 2004, Hinah)
Blood Is Trouble (cd, 2005, Ba Da Bing!)
Espers:
Espers I (cd, 2003, Locust Music)
The Weed Tree (cd, 2005, Locust Music)
II (cd, 2006, Drag City)
The Valerie Project:
The Valerie Project (cd, 2007, Twisted Nerve/Finders Keepers)
Language Of Stone:
01. Orion Rigel Dommisse – What I Want From You Is Sweet (2007)
02. Mountain Home – Mountain Home (2007)
03. Ilya E. Monosov – Seven Lucky Plays, Or How To Fix Songs For A Broken Heart (2008)
04. Ex Reverie – The Door Into Summer (2008)
05. Festival – Come, Arrow, Come (2008)
06. Lights – Lights (2008)
LINKS:
Greg Weeks (website): http://www.gregweeks.net/
Greg Weeks (Myspace)http://www.myspace.com/gregweeks
Espers: http://www.espers.org/
The Valerie Project: http://valerieproject.org/
Language Of Stone: http://www.languageofstone.com/