[cd, MonotypeRec]
Langzaam maar gestaag is het Poolse label MonotypeRec een prachtige catalogus aan het opbouwen. Ook steeds meer grote(re) namen vinden hun weg naar dit experimentele, innovatieve label, om daar vervolgens toonaangevende werken uit te brengen. Neem bijvoorbeeld het samenwerkingsverband tussen Eugene S. Robinson en Philippe Petit.
Eugene S. Robinson is waarschijnlijk het meest bekend geworden als de enigmatische, donkere voorman van zijn band Oxbow. Daarnaast heeft hij met artiesten als Xiu Xiu, Jarboe, Lydia Lunch, Marianne Faithfull, DJ Rupture, Zu, Black Sun, Old Man Gloom, Barry Adamson, Klaus Flouride, Allen Ginsberg, Bevin Kelley from Blevin from Blechtdom, Todd, Capricorns en vele andere samengewerkt. Een graag gezien en veelzijdige muzikant. Daarnaast schrijft hij ook boeken, waarvan er inmiddels al verscheidene van zijn gepubliceerd.
De Franse DJ, recensent, radiopresentator en labeleigenaar (Pandemonium, BiP_Hop) Philippe Petit komt hier veelvuldig langs. Niet alleen omdat ik de muziek zeer kan waarderen, hij brengt de laatste paar jaar ook enorm veel uit. Hij houdt er naast solo- en samenwerkingsprojecten ook de band Strings Of Consciousness op na, waarvan binnenkort weer nieuw materiaal zal verschijnen. Net als Eugene werkt hij met vele artiesten samen, waaronder K11, Lydia Lunch, Foetus, Graham Lewis, James Johnston, Scanner, My Brightest Diamond, Faust Barry Adamson, Mira Calix, Fanny Tutti, Justin Broadrick, Simon Fisher Turner en eerder dit jaar met Chapter 24 en Vultures Quartet. Uit alles spreekt zijn liefde voor soundtracks. En dan niet van die rustgevende dan wel begeleidende, maar verzonnen duistere soundtracks die zich een gat in ziel bijten, je de stuipen op het lijf jagen en bovenal weten te overrompelen met krachtige pracht.
Het ligt in de lijn der verwachting dat ook The Crying Of Lot 69 niet een licht te verteren werk zal zijn. Het is inderdaad een duistere soundtrack geworden, naar het schijnt de eerste van een drieluik, met onder andere onderwerpen als moorden. Ook beloven ze dat er allerlei grote artiesten mee zullen doen. Voor dit deel zit dat wel goed, want te gast zijn de legendarische Rhys Chatham (trompet), celliste Helena Espvall (Espers, Fursaxa, Vashti Bunyan, Samara Lubelski) en Strings Of Consciousness lid Hervé Vincenti (akoestische gitaar, synthesizers). Eugene brengt vooral spoken word en Philippe Petit verzorgt de muziek met veldopnames, elektronica, draaitafels, ballonnen en geprepareerde gitaren. De gedragen, karaktervolle stem van Eugene krijgt een fraaie omlijsting met een David Lynch-achtige atmosfeer. De muziek is vooral sfeer en niet bepaald muziek met een kop of staart. Ondanks de ongemakkelijke setting weten beide heren en hun gasten je wel in vervoering te brengen. Het ontvouwt zich als een ware thriller, waarbij de muziek in de zes lange tracks een licht kakofonische kruisbestuiving is van avant-garde, veldopnames en ambient. Tussendoor krijg je ruimte om op adem te komen met wonderschone, droefgeestige intermezzo’s. Bijna drie kwartier lang wordt je getrakteerd op een bloedstollende, adembenemende en onvergetelijke luisterervaring die totaal uniek is. Verbluffend goed!
Luister Online:
The Crying Of Lot 69 (album)
door Jan Willem Broek