[cd, Constellation/Konkurrent]
Het broeit weer in Canada, want de laatste tijd verschijnt de één na de andere sterke release. Laat die van de gitarist Eric Chenaux daar ook geen uitzondering op zijn. Voordat hij zich als een experimentele gitaarvirtuoos en singer-songwriter presenteert, speelt hij in de jaren negentig gewoon nog in de art-punkbands Phleg Camp en Life Like Weeds. In 2006 voegt hij zich met zijn solodebuut Dull Lights bij het prestigieuze stal van het Constellation label. Hierop maakt hij nog prettig lome avant-folk en singer-songwriterachtige rockliedjes. Daarna volgt Sloppy Ground (2008), waar hij zich op experimentele wijze in het vaarwater van Will Oldham begeeft en tevens herinneringen oproept aan Sandro Perri, Dirty Three en Iron & Wine. Twee jaar hierna komt hij met Warm Weather With Ryan Driver, die juist weer meer de folk-rock kant opschuift. Per album merk je dat hij steeds meer naar zijn eigen stijl aan het schuiven is. Nu is hij, keurig weer na twee jaar, terug met zijn vierde cd Guitar & Voice. Hij brengt op dit album precies wat de titel zegt, maar niet zo rechttoe rechtaan als de titel suggereert. Chenaux maakt het de luisteraar namelijk niet gemakkelijk. Enerzijds brengt hij experimentele, voortkabbelende gitaren zoals Sandro Perri en Harris Newman dat ook bijvoorbeeld kunnen, zij het dat Chenaux veel improviseert en tevens noise en jazzy stukken fabriceert. Anderzijds brengt hij stukken die tot stand komen doordat hij zijn gitaar met een strijkstok bespeelt. Deze doen vreemd genoeg aan de Hardanger viool denken en daarmee aan de muziek van bijvoorbeeld Nils Økland, waarmee Chenaux haast Barokke stukken maakt. Dikwijls zingt hij op quasi verveelde toon, waarmee hij toch weet te emotioneren. Die zang doet mij vooral denken aan die van Arthur Russell, met invloeden van Nick Drake en de zanger van Boduf Songs. Wat Chenaux nu zo uniek maakt is zijn volledig eigenzinnige “out of the box” aanpak. Of een nummer ergens toe leidt of dat het weet te pleasen lijkt hem dan ook helemaal niet te interesseren. Daarom laveer je van kleine kakofonieën naar prettige ballads en daarmee weet hij je telkens te verrassen. De ongemakkelijke sfeer weet die het hele album uitademt, weet je toch op een vreemde manier aan zich te binden. Chenaux is een uiterst interessante muzikant van de buitencategorie geworden. Klasse!
Luister Online bij Soundcloud:
Guitar & Voice
door Jan Willem Broek