[cd, Important Records]
Er zijn maar enkele zangeressen die me stil weten te krijgen met hun bijzondere stemgeluid. Naast Shannon Wright, Natalie Merchant, Chan Marshall (Cat Power), Nancy Elizabeth Cunliffe en Suzanne Vega is Diane Cluck daar ook één van. Ze zit in de eerste jaren van deze eeuw aan de voorhoede van de antifolk of freakfolk, waar tevens gelijkgestemde zielen als Jana Hunter, Marissa Nadler, CocoRosie, Devendra Banhart, Jeffrey Lewis en Kimya Dawson te vinden zijn. Vanaf de eeuwwisseling brengt ze haar gelijknamige debuut (2000), Macy’s Day Bird (2001), Oh Vanilla/Ova Nil (2003), Countless Times (2005) en Monarcana (2006) uit. In 2006 geeft het eclectische, prestigieuze label Important Records haar geweldige Macy’s Day Bird opnieuw uit in combinatie met haar mini album Black With Green Leaves. Daarna wordt het angstvallig stil rond deze enigmatische singer-songwriter.
Bijna acht jaar later is daar toch ineens de nieuwe, zevende cd Boneset, wederom uitgebracht op het prestigieuze Important Records (blijft een geniale naam ook). Ze brengt hierop 8 tracks ten gehore, die krap 22 minuten duren. Misschien een ietwat magere oogst na al die jaren, maar hetgeen ze hier brengt is wel van een onaardse pracht. Diane Cluck zingt, vertelt en speelt gitaar, soms afgewisseld met piano, drums en klokkenspel. Ze wordt op het hele album bijgestaan door celliste Isabel Castellvi (Mivos Quartet, The Bell Cycle) en in een aantal tracks tevens door drummer Anders Griffen (The Bundles, Jeffrey Lewis) en vleugelhoornspeler Evan Honse. De emotioneel geladen liedjes zijn soms haast skeletachtig, maar hebben een enorme uitwerking en raken je tot op het bot. Dat is te danken aan het effectieve en bijzondere instrument gebruik; minder is dikwijls gewoonweg meer, Cluck speelt haar gitaar op harpachtige wijze. Dat samen met de cello en de piano zorgt dat het haast meer klassieke songs worden dan de moderne folk, waar je dit toch wel in onder hoort te brengen. Het is echter vrij van de lo-fi van weleer. Als ze dan met haar getormenteerde, soms half overslaande stemgeluid gaat zingen bij dit alles, kan je enkel zwijgen. Ze weet je op dwingende, maar altijd prettige wijze verhalen te vertellen over zielenpijn, dood, moed, vogels, rijkdom, armoede, liefde en het leven zelf. Niet licht op de hand, maar ook niet zwaar op de maag. De pastorale pracht die vertrouwd en bevreemdend tegelijk aanvoelt. Diane Cluck toont eens te meer wat voor een grandioze artiest ze is. Een klasse apart!
door Jan Willem Broek