[cd, Fluttery]
Post-rock is altijd een beetje een verzamelnaam gebleven voor de meer tot de verbeelding sprekende rock dan wel elektronica die ook rockpatronen gebruiken. En toch snap je bij dit label meestal wel in welke hoek je het zoeken moet. Welnu, de Portugese muzikant Gonçalo Pereira, eerder in How Comes The Constellations Shine en niet te verwarren met de gelijknamige gitaarvirtuoos als je aan het googlen slaat, brengt met zijn project Diamond Gloss ook muziek die zich ergens in de post-rock hoek bevindt. Hoek, want de muziek op zijn debuut Bears, uitgebracht op het kwaliteitslabel Fluttery, is hoofdzakelijk elektronisch en eigenlijk breder dan dit genre alleen. Neoklassiek, ambient, idm en glitch zitten ook verweven in zijn intieme post-rock patchwork. Je hoort namelijk naast de elektronische klanken, glitches en symfonische harmonieën tevens diverse al dan niet elektronisch bewerkte akoestische instrumenten of flarden ervan, uiteenlopend van mondharmonica en typemachine tot klokkenspel, gitaar en geluiden van strijkers. Dat kleurt hij verder in met desolate pianostukken. De muziek is uiterst ingetogen en droefgeestig, wat wellicht alles te maken heeft met het feit dat hij het aan zijn overleden vrouw heeft opgedragen. De serene en rustgevende muziek kabbelt heerlijk je onderbewustzijn binnen, als een fijne dagdroom waarbij de nachtmerrie die erachter schuil gaat liefdevol bedekt wordt. De tracks variëren daarbij in lengte van 3,5 tot 12 minuten. Het heeft het fijne kneuterige van Múm, het melancholisch elektronische van Helios en Hammock, het neoklassieke van Peter Broderick, Marsen Jules en Yawning en de post-rock van , gegoten in een ambient productie van Brian Eno. Geen beren op de weg, maar gewoon heerlijke muziek om tot bezinning te komen. Ontroerend goed droomdebuut!
Luister Online:
Bears (album)
door Jan Willem Broek