Death Vessel – Nothing Is Precious Enough For Us
[cd, Sub Pop/Konkurrent]
Ja zeg, heb ik net de falset Jeff Hanson gerecenseerd, komt de volgende alweer langs zeilen. Ondergetekende heeft het idee dat hij omwille van zijn stem bepaalde gebieden in de Verenigde Staten, naast kerncentrales bijvoorbeeld, maar beter kan mijden. Hoewel in het geval van Death Vessel pakt deze stem erg goed uit, net als bij bovengenoemde artiest overigens. Dit project is ontsproten uit het brein van singer-songwriter Joel Thibodeau, die behalve zijn engelachtige meisjeszang ook gitaren, spoorwegspijkers, wijnglas, harmonica, mandoline, percussie-instrumenten, bellen en (elektronische, akoestische, speelgoed) piano in zijn zachte handen neemt. Je kunt gerust spreken dat deze Joel een behoorlijke multi-instrumentalist is. Daarnaast heeft hij nog 13 muzikanten om zich heen verzameld die met een wisselend aandeel nog instrumenten als bas, gitaar, orgel, synthesizer, percussie-instrumenten, zang, banjo, flukulele en diverse blaasinstrumenten in de strijd gooien. Daarmee trekken ze door stemmige, afwisselende en niet vaak voorkomende landschappen vol singer-songwritermuziek, folk, Americana, altcountry, soul, psychedelica, jazz, bluegrass, rock en indiepop. Daarbij heeft de muziek een opgewektheid die tegelijkertijd omringd wordt door een melancholische en mysterieuze atmosfeer. Het houdt het midden tussen bands als Iron & Wine, Bon Iver, Joanne Newsome, Bodies Of Water, Camper Van Beethoven, Greg Weeks, Mirah, Ben Christophers, een beetje Sufjan Stevens en natuurlijk Jeff Hanson. Het moge duidelijk zijn dat dit een zeer bijzondere cd betreft. Death Vessel slaagt erin om op hun tweede cd een beklijvend en totaal eigen geluid neer te zetten.
Luister Online bij Myspace:
Bruno’s Torso
door Jan Willem Broek