HHH toen hij de dingen nog niet zo zwart/wit zag
Nee, ik heb z'n vermaledijde Tractatuzzz niet gelezen. Sterker nog, ik heb de nieuwe Liturgy nog niet eens gehoord; ligt echt té zwaar op de maag tussen m'n hedendaagse dieet van Eddie Money, Bob Seger en Little Big Town. Maar de Grote Niet Te Vermijden Transcendentale Black Metal Oorlog is nu met enige vertraging dan toch echt in alle hevigheid losgebarsten, en ik moet er toch even mijn twee centen over kwijt.
Uiteraard niet om met de trve-of-niet wolven mee te huilen; de genrehaarkloverij laten we graag (en vooruit, met de popcorn bij de hand) aan de echte hat0rtrollz over. Ook niet om Hunter Hunt-Hendrix, als gesjeesde filosofie studenten onder elkaar, eens te vragen waar toch zijn grote angst voor het Niets vandaan komt; hij is duidelijk down met Kant ('t is pure voor en transcendental na wat de klok slaat), maar blijkbaar minder comfortabel met de held aller geschminkte Noormannen of de Nazi van het niksende Niks, en zelfs de tegeltjeswijsheid van zijn orakelende stadgenoot Jerry Seinfeld vliegt met betrekking tot black metal ogenschijnlijk recht over HHH’s hoofd ("It's a show… about nothing!").
That's right. Shut up and play yer guitar, Hunter. Zappataanse zelfspot, en dan voor 't eggie, simpel als dat. Ik zit wat dat betreft helemaal op één lijn met HHH's USBM collega en voormalig tourmaatje Woe, die eerder deze maand in een open brief aan HHH zonder pardon en met goede argumenten de vloer aan veegde met Liturgy's stuitende zelfpijperij. Zoals yours truly ook al eens eerder opmerkte, ligt de grote kracht van Amerikaanse black metal inderdaad in het gevrijwaard zijn van ye olde Norse dogma's, maar wat HHH met zijn hifalutin' proefballonnetjes doet is een nieuwe dwangbuis creëren in plaats van zich wentelen in de bevrijding van de oude. Zijn pamflettisme is welbeschouwd gewoon een update van het aloude black metal ist krieg adagium. Bovendien, en dat is misschien nog wel kwalijker, spreekt er uit Liturgy’s out with the old, in with the new herwaardering aller waarden (ha!) een onvergeeflijke minachting ten aanzien van alle andere blackmetalcollega's. Pak 'm beet, Burzum, Emperor, Leviathan? Dat soort Hyperboreeërs (echt, hij verzint ze waar je bij staat) ontstijgt de aardse modderpoel niet afdoende in HHH's witte boekje.
In zijn vandaag gepubliceerde reactie op de open brief van Woe laat HHH zich nog maar weer eens kennen als een fantast met oogkleppen. Of is dat juist wat iemand tot een visionair maakt? Zou zomaar kunnen, maar waar het om gaat is dat HHH het er gewoon véél te dik bovenop legt; dat humorloze gepaplepel, dát maakt hem tot een hipster, niet zijn muziek. Die spreekt namelijk voor zich (hierin ben ik het niet eens met Mr. Woe): dat bv. die burstbeats écht vernieuwend zijn (wezenlijk verschillend van amateuristisch wobbelende blastbeats) en Liturgy een begenadigd samenspelend kwartet, hoort iedere echte-echte-echte (black)metal- of muziekliefhebber zelf wel. Een zeker mysterie bewaren en vertrouwen op de zelfredzaamheid van de luisteraar zijn van levensbelang in popmuziek, en met al dat saaie, doodserieuze geannoteerde voorkauwen minacht je behalve zoals gezegd de rijke en gevarieerde blackmetalgeschiedenis ook je publiek, en uiteindelijk zelfs je eigen muziek, die dus in de ogen van HHH blijkbaar toch de kracht en eloquentie mist die verdere uitleg overbodig maakt. Kijk, je komt al uit Brooklyn, draagt skinny jeans en vooruit, zo’n zelfverzonnen genrenaam kunnen we als 2.0 promotool ook nog wel billijken. Maar that’ll do, daar kan je gewoon de boer mee op, vlugschrift schmugschrift; wij zijn niet achterlijk, nigga please!
Wat Hunter bij wijze van chill pill vooral moet doen – naast gewoon op tour gaan met Marduk of Absu en véél bier drinken, in plaats van spelen in één of ander vaag 020 kraakhol (waar ik ze vorig jaar zag) of bij de charlatans van Incubate – is zijn Immortal plaatjes (of waarschijnlijk mp3tjes; zoals iemand terecht opmerkte, 't is nog maar een menneke) weer eens onder het stof vandaan halen. Abbath en zijn merry bunch of original Hyperborean gangsta's spelen hun black metal onverminderd hartverscheurend, vervoerend, episch, 'transcendentaal', tomaytoe, tomahtoe terwijl ze ondertussen in Kung Fu Pandavermomming de horlepiep dansen en Popeye naar de kroon schmieren. Je kunt het Hunter! Ik bedoel, titel van die eerste Liturgy EP, inside Tupac-meets-black-metal joke, toch? Nou dan! Jij Pure Holocaust door je loft laten schallen, ga ik m’n Aesthethica-cherry poppen.
… en toch, en toch. In HHH's reactie van vandaag lijkt zowaar een klein beetje vallend-kwartje-hoop te gloren. In de eerste zin er een volstrekt overbodig "ad hominem" tegenaan gooien? Dat doet 'ie er om. Alsof hij wil zeggen: "Jullie willen Ivy League? Dan kan je het godverdomme krijgen ook…" You go girl!
door Thijs Gouwerok.