[cd, Karaoke Kalk/Konkurrent]
De Britse formatie Dakota Suite rond de immer melancholisch gestemde Chris Hooson is al actief vanaf halverwege de jaren negentig. In het begin kan je hun discografie grofweg in twee categorieën splitsen, namelijk aan de ene kant de songgerichte en andere kant de instrumentale, filmische en klassiek getinte albums. Bij beide is de bloedstollend mooi verpakte droefgeestigheid de gemene deler. Er ontstaat een hiaat van 2002 tot 2007 in hun voortbestaan, maar daarna wordt de melancholische draad weer opgepakt. Die tweedeling is minder geworden en komen beide werelden meestal op één album samen. Chris Hooson, beschikkend over een prachtig herfstige zachte stem, presenteert zich steeds vaker als een uitstekende singer-songwriter, waarbij hij min of meer met een vaste groep artiesten samenwerkt. Na 2007 heeft hij naast reguliere albums, ook cd’s gemaakt elektronica artiest Emanuele Errante, cellolegende David Darling en de experimentele componist/pianist Quentin Sirjacq. Met die laatst genoemde heeft hij het live album Valisse (2010, waarop ook David Darling meedoet) en The Side Of Her Inexhaustible Heart (2011). Tevens geeft hij acte de présence op An Almost Silent Life (2012) en Accompaning Music From Other Rooms (2012) van Dakota Suite. Zijn eigen discografie mag er ook wezen trouwens.
Nu presenteert Dakota Suite de cd There Is Calm To Be Done, wederom samen met Quentin Sirjacq. Dakota Suite bestaat hier hoofdzakelijk uit Chris Hooson (zang, gitaar) en David Buxton (gitaar, pedal steel, synthesizer). Daarnaast zijn het gasten op contrabas, drums, percussie, klarinet, trompet, vleugelhoorn, saxofoon en trombone die het geluid bepalen. De muziek die ze brengen is een caleidoscopische optelsom van alles wat Dakota Suite tot nu toe gebracht heeft, samen met het sfeervolle pianospel van Sirjacq. Je krijgt aan de ene kant die singer-songwritermuziek met slowcore elementen, waarbij Chris iets extroverter is gaan zingen en daarmee eigenlijk beter zingt dan ooit. Daarnaast krijg je instrumentale muziek die uiteenwaaiert van neoklassiek, jazz en leftfield pop. Dit pakt de ene keer zeer filmisch en verstild uit en op andere momenten weten de blaaspartijen het behoorlijk uitbundig te maken. Hierbij is de toename van de subtiele experimenten in dit alles opvallend. Deze zijn wel zachtaardig van aard en worden mooi in het geheel geïncorporeerd, maar het geeft de muziek net iets meer diepgang. De muziek houdt ergens het midden tussen Talk Talk, David Sylvian, Low, Clogs, Jacaszek, Fabrizio Paterlini, Donna Regina en Library Tapes. Het is misschien wel het meest complete Dakota Suite album tot nu toe. Een hartverwarmend melancholisch meesterwerk!
door Jan Willem Broek