[3x cd, Aagoo/REV Laboratories/Five Roses]
Normaal gesproken bespreek ik releases het liefst afzonderlijk, maar in dit geval komt het Aagoo label met zo’n sterk eindejaarsoffensief dat ik ze even samen bij de kladden grijp. Aagoo is een Amerikaans label dat gerund wordt door Alec Dartley en zich toelegt op experimentele muziek, maar dat kan wel uiteenlopen van ambient en avant-garde tot post-rock en post-punk. Inmiddels zijn er over de 60 zeer interessante releases op uitgebracht, waaronder die van Philippe Petit, Xiu Xiu, Father Murphy, Blevin Blectrum, Zulus, Colin Stetson, Israel Martinez en AU. Eerder dit jaar starten ze ook het sublabel/serie REV. Lab. (voluit Laboratories), waarvoor Bas Mantel verantwoordelijk is. Doel van die serie is om de relatie tussen de grafische vertaling van de muziek en de fysieke output. De inspiratie wordt daarbij in elk geval gehaald uit de ambient-, glitch-, experimentele, electronische, filmische en abstracte geluiden waarmee de artiesten hun klanksculpturen bouwen.
Op dit sublabel en Aagoo verschijnt nu de de nieuwe cd van Connect_icut met de omslachtige naam Crows & Kittiwakes Wheel & Come Again, de nummer 2 in de serie. De eerste is van de hand van Marcus Fjellström en de derde van Murcof/Philippe Petit, maar die is eerder verschenen. Achter Connect_icut gaat de in Canada woonachtige Brit Sam Macklin schuil, die verder ook terug te vinden is in het freefolk ensemble The Bastion Mews en het elektronica project Not Me. Met dit alias heeft hij al 4 albums afgeleverd. Deze nieuwe is de eerste op Aagoo en als ik heel eerlijk ben ook meteen zijn allerbeste tot nu toe. Er is dan ook vijf jaar overheen gegaan sinds zijn laatste plaat. Macklin brengt hier 6 klanklandschappen met een lengte tussen de 4 en 10 minuten. De bouwstenen ervan bestaan uit laagjes glitch, noise, isolationistische ambient en abstracte geluiden. Er zit een zekere duistere onderlaag onder gelijk een verlaten permafrost, maar hij zet daar net zoveel kristalheldere, subiele details tegenover. Hierdoor blijft het ondanks de complexiteit en zware atmosferen allemaal goed te volgen; als een denkbeeldige soundtrack voor een spannende film. Fans van Fennesz, Thomas Köner, Oval, Tapes, Seefeel, Main en Techno Animal kunnen hier hun hart aan ophalen. Een overdonderend prachtalbum!
Van een heel andere orde is de Amerikaanse elektronicaspecialiste Blevin Blectum, het alterergo van Bevin Kelley. Net als haar broer Michael Kelley (bekend als Kelley Polar) begint ze ooit als violist. Maar eind vorige eeuw verruilt ze die voor computers en elektronica. Een tijd lang vormt ze met Kevin Blechdom (Kirstin Erikson) het elektronische duo Blectum From Blechdom en duikt ze verder op in Sagan (met onder meer Jay Lesser). Daarna bouwt ze onder haar alias gestaag aan haar eigen discografie, waarbij haar geluid ergens tussen IDM, leftfield, abstracte elektronica, glitch en experimentele muziek uitkomt. Ook haar laatste, vierde werk Gular Futter is van alweer vijf jaar terug. Hierop presenteert ze ook elementen uit de neofolk en disco naast haar vertrouwde abstracte sounds. Haar nieuwste wapenfeit Emblem Album koerst weer een andere richting uit. Ze brengt stuiterende, uiterst ritmische beats, alsof je de bal met adhd in een flipperkast bent geworden. Deze geluiden weet ze te beteugelen door er een abstract ambientsausje over te gieten al dan niet aangevuld met klavecimbel, samples en andere sfeervolle en bevreemdende sounds. Continu worden je wonderlijke klanken en atmosferen voorgeschoteld. En hoewel ze soms ook wel iets gas terugneemt is stilstaan echter nergens van toepassing. Je valt van de ene verrassing en verbazing in de andere. Het is een onnavolgbaar experimenteel hoogstandje dat tot de laatste seconde toe weet te intrigeren.
Tot slot brengt het label ook nog de joint venture van KK Null, Israel Martínez en Lumen Lab.
Kazuyuki Kishino Null is bekend om zijn alles verzengende noisesculpturen en daarnaast van de geweldige Japanse noiseband Zeni Geva. Samen met Steve Albini (Shellac, Big Black) vormt hij ook de gelegenheidsformatie Super Unit.
De Mexicaanse multidisciplinaire artiest Israel Martínez combineert kunst, video en elekro-akoestische muziek vol veldopnames, experimenten en abstracte geluiden. Hij heeft indrukwekkende albums uitgebracht op Abolipop Sub Rosa en tevens diverse op Aagoo.
Zijn broer Diego (D.ego) Martínez brengt als Lumen Lab zijn muziek aan de man. Hij opereert meer in de IDM, broken beats en electro hoek. Zijn twee cd’s zijn op het Mexicaanse elektronicalabel Abolipop verschenen.
De drie heren komen nu samen op Incognita, hetgeen Italiaans is voor “onbekend”. Hoewel de drie voor mij absoluut geen onbekenden zijn, is het wel de vraag of ze met dit album ooit boven komen drijven. Dan doel ik niet op de kwaliteit ervan, want die staat buiten kijf vind ik, maar het is nu eenmaal complexe muziek die vraagt om zitvlees. Ze presenteren hier vier langgerekte elektro-akoestische soundscapes, van in totaal ruim 51 minuten lang.
Deze bestaan uit een duistere combinatie van drones, abstracte elektronica, noise, glitch, veldopnames (straat-, omgevings- en natuurgeluiden) en dark ambient, die meer zijn dan een eenvoudige optelsom van de drie artiesten. Het resultaat omvat overweldigende, gitzwarte symfonieën waarin zo ontzettend veel gebeurt dat je gewoonweg met open mond stilvalt. Er komen beelden voorbij als het verval van de maatschappij, de oerkracht van de natuur en de drukte van de grote steden bij nacht. Kakofonie als kleinkunst. Groots maar op bescheiden wijze gebracht. Het is een weergaloos hoorspel, dat je niet snel zult vergeten. Prachtige dan wel biologerende oerkrachten die hoofd en lichaam doen opschudden.
Al deze drie imponerende werken onderstrepen eens te meer de toegevoegde waarde, grote klasse en gevarieerdheid van het Aagoo label.
door Jan Willem Broek