[cd, Eigen Beheer/Africantape/Five Roses]
Vlak voordat het WK begint, ploft het ijzersterke visitekaartje van de nieuwe formatie C’Mon Tigre op de mat. Deze komt in de vorm van een 2 nummers tellende single Federation Tunisienne De Football. Het is een duo dat hun identiteit verborgen houdt en de basis in Italië lijkt te hebben. Los hiervan is er dan al sprake van een 12 koppige internationale gastenlijst. Wat te denken van tenorsaxofoniste Jessica Lurie (The Billy Tipton Memorial Saxophone Quartet, Jessica Lurie & Andrew Drury Duo, Jessica Lurie Ensemble, The Living Daylights, Zion80), vleugelhoorn- en tenortuba-speler Eusebio Martinelli (Dude & Phaeb, Vinicio Capossela, Humus), toetsenist Enrico Fontanelli (Offlaga Disco Pax, Kathleens), vibrafonist Pasquale Mirra (Mop Mop, Duo PasCal, Malebranche, Orange Room, Piero Bittolo Bon Jump The Shark, Momo, Silvia Bolognesi – Almond Tree), altsaxofonist Henkjaap Beeuwkes (Nederlander die in Italië woont), altsaxofonist Malik Ousmane, trompettist, vleugelhoornist en achtergrondzanger Rocco Favi, mellotronspeler en drummer Ahmad Oumar, keyboardspeler Dipak Raji en organist Paolo Berlutti. Ik laat uit dit 12-koppige sterrenteam bewust een paar namen weg.
Op het gelijknamige debuut zijn de bovengenoemde artiesten namelijk allemaal nog van de partij en zijn er twee gesneuveld. Ze gaan echter wel door met hetgeen ze op hun sterke single zijn begonnen. Dat wil zeggen dat ze een uiterst interessante hybride van Afrikaanse muziek, brass muziek, jazz, experimentele rock, krautrock en indierock. De twee nummers van hun single zijn hier ook in gewijzigde versie aanwezig. Voor de rest blijven ze een heerlijk mix van al deze genres produceren, die net zo pakkend als eigengereid is. Ze houden het midden tussen The Ex & Brass Unbound, dEUS, Banabila, Mahmoud Ahmed, Orchestra Baobab, Tubby Hayes, Radiohead, Beirut, Get Well Soon en Pere Ubu. Een wereldse aanpak van de indierock zonder dat het ook maar een moment een gekunsteld werk wordt. Het is niet alleen bijzonder knap, maar ook een heerlijk en bovenal grenzeloos en origineel luisterfestijn. Ik ken werkelijk geen enkele band die deze caleidoscopische sound in zich verenigd. Het is lasagne met couscous, goulash en hamburgers tegelijkertijd, die ook nog eens goed smaken naast elkaar. Zelden is een innovatief kruisbestuivend wereldgerecht zo fijn geserveerd!
door Jan Willem Broek