[12”, Lumberton Trading Company]
Wie pas sinds 2009 bij de muziek van Cindytalk is ingestapt, zal enkel de abstracte doch geweldige elektronicaspecialist Gordon Sharp aan het werk horen. Waarom hij die naam is blijven gebruiken is mij nooit helemaal duidelijk geworden, want het is een levensgroot verschil met zijn muziek uit de periode 1982-1994. Cindytalk is dan namelijk nog een volwaardige new wave band die gewoon zij aan zij kon staan met de Cocteau Twins. Ze hebben toen 4 albums gemaakt. Gordon, hiervoor ook nog actief in de Schotse punkband The Freeze, is in die tijd ook één van de meest opvallende zangers van This Mortal Coil. Na een onderbreking van maar liefst 15 jaar keert hij solo terug met zijn nieuwe ambient- en glitchachtige incarnatie die ertoe doet en waarbij de teller inmiddels op 3 albums staat, waarvan één eerder dit jaar is verschenen.
Philippe Petit is een muzikant en draaitafelspecialist die juist op latere leeftijd pas begonnen is met muziek maken, nadat hij jarenlang de labelbaas van Pandemonium en BiP_HOp is geweest en daarnaast ook actief is als DJ, radiopresentator en muziekjournalist. Hij komt met prachtig duistere werken. Petit is solo actief, lid van de formatie Strings Of Consciousness en te horen in samenwerkingsverbanden met artiesten als K11, Lydia Lunch, Foetus, Graham Lewis, James Johnston, Scanner, My Brightest Diamond, Faust Barry Adamson, Mira Calix, Fanny Tutti, Justin Broadrick, Simon Fisher Turner, Chapter 24, Vultures Quartet en Eugene S. Robinson. Ook hij heeft eerder dit jaar al materiaal uitgebracht.
Nu komen deze twee helden, want dat zijn ze inmiddels toch wel, samen op de 12” A Question Of Re-Entry. Ze presenteren 2 lange composities van elk ruim 11 minuten. De muziek bestaat uit pianopartijen op de ene en gitaarexperimenten op de andere kant van Petit aangevuld met duistere elektronica, veldopnames en tevens piano van Sharp. Daarnaast brengen ze glitch, drones, vervormde gitaarelementen en nauwelijks als dusdanig te herkennen stemgeluiden. De experimentele muziekstukken die ze hiermee creëren ontvouwen zich als melancholische, neoklassieke ambientklanklandschappen. Het geheel is rustiek en filmisch van karakter, waardoor je als in een bloedstollende thriller op de punt van je stoel zit. Je wordt meegesleurd op een adembenemende trip vol surreële en haast onaardse elektronica en stemmige pianoklanken. Dit is een groots kleinood geworden, die doet snakken naar meer van beide heren. De lp is in een oplage van slechts 400 stuks verschenen. Haastige spoed is weer eens goed!
Luister Online bij Soundcloud:
Sample
door Jan Willem Broek