[cd, Kranky/Konkurrent]
De muzikale weg van de Canadese componist Christopher Bissonnette is een bijzondere. Deze begint namelijk met de studie Schone Kunsten op de University Of Windsor. Hij is beelden gaan creëren die onlosmakelijk verbonden zijn met geluid en omgekeerd. Daarna begint hij toch de beelden los te laten en muziek te maken, die altijd tot de verbeelding spreken. Maar voor zijn eerste release gaat hij eerst aan de slag als geluidsman, zowel op albums als bij live optredens, en richt hij samen met anderen het mediacollectief Thinkbox op. Hij debuteert dan met zijn cd Periphery in 2005, meteen op het prestigieuze Kranky label. Hierop laat hij een organisch ambientachtig geheel horen, dat wordt opgebouwd met fragmenten van piano- en orkestwerken en elektronica. Diepgaande pracht. Hij neemt de tijd om zijn releases uit te werken en zijn sound steeds te vernieuwen. Drie jaar later komt hij pas weer met het vervolg In Between Words aanzetten. Hierop brengt hij een verzameling van zijn verkenningen in ruimtelijke en orkestrale akoestiek, waar ook veel meer plek ingebouwd is voor stilte. Het levert een nog diepgaander, desolaat, rustgevend prachtalbum op. Hierna wordt het weer drie jaar stil. Dan brengt hij samen met David Wenngren (Library Tapes, Forestflies, Xeltrei, Murralin Lane, Le Lendemain) nog de cd The Meridians Of Longitude And Parallels Of Latitudeop Home Normal uit. Ze brengen 5 langgerekte ambient klanklandschappen vol glitch, drones en microscopische organische geluiden, de zowel warm als melancholisch zijn. Een heerlijk album wederom. Ondertussen bouwt Bissonnette gestaag door aan zijn eigen gemaakte analoge synthesizer. Zodra die gereed is, begint hij aan zijn volgende werk.
Daar kunnen we nu eindelijk de vruchten van plukken, want deze derde cd Essays In Idleness is een heugelijk feit. Je herkent zijn rustieke, bedachtzame wijze van componeren nog altijd. Tevens spreken de meeste stukken nog altijd tot de verbeelding. Echter de geluidsbron is nu enkel zijn eigen analoge synthesizer. Toch heeft deze vernauwing een verbreding in zijn sound opgeleverd. Niet meer dromerig om zich heenkijken, maar gefocust kijken door de nauwe buis van de microscoop, waardoor je veel meer ziet. Zo ook hoor je veel meer in zijn geluid terug. Lagen van drones, langgerekte warme en schelle klanken en kleine dwarrelende geluiden glijden over elkaar heen. De ene keer zorgt dat voor haast sjamanistische drones of transcenderende ambient en op de andere moment dartelende glitch of complexe maar intrigerende klanksculpturen. Het licht op, dooft uit, explodeert, implodeert en weet je telkens te verrassen. Bij alles heb je het idee dat je jezelf ergens in de toekomst in de ruimte bevindt, waarbij hij je bij vlagen de adem weet te ontnemen met zijn futuristische pracht. Op spannende en bovenal eigenzinnige wijze begeeft hij zich ergens tussen Stars Of The Lid, Aix Em Klemm, Kyle Bobby Dunn, SubtractiveLAD, Richard Skelton, Celer, BJ Nilsen, Black Swan en Biosphere. De muziek van Bissonnette is altijd al goed en wonderschoon, maar hier voegt hij een verdiepende, verbredende dimensie toe met oog voor details, die weet te biologeren.
door Jan Willem Broek