Cheer-Accident – No Ifs, And Or Dogs

Noifsandsdogs [cd, Cuneiform/Mandaï]

De basis van het collectief Cheer-Accident wordt in de eerste paar seconden van 1981 gelegd door drummer, zanger, trompettist, toetsenist en componist Thymme Jones. De groep kent daarna vele samenstellingen en eveneens muzikale stijlwisselingen, hoewel art-rock wel een soort rode draad lijkt te vormen in hun oeuvre. De laatste paar jaren bestaat de harde kern naast Thymme (spreek uit als Tim) uit Jeff Libersher (gitaar, bas, trompet, zang, keyboards) en Alex Perkolup (bas, gitaar, zang). Op hun 17de album No Ifs, And Or Dogs in hun 30-jarige bestaan worden ze veelvuldig bijgestaan door zangeres Carmen Armillas en kunnen ze net als op hun vorige cd Fear Draws Misfortune weer rekenen op een klein leger aan gasten op orgel, trombone, piano, keyboards, zang, sax, gitaar en bas. Het nieuwe album is wederom uitgebracht op het immer uitdagende en prestigieuze Cuneiform, die het ene na het andere doorwrochten en avontuurlijke album het licht laten zien. Dat is met deze cd niet anders. Het is op voorhand al verkneukelen, want op een Cheer-Accident verveel je jezelf doorgaans geen seconde. De cd opent met een fijn avant-pop nummer met de stemmige zang van Carmen. In de tweede track brengen ze haast industriële beats en overstuurde progrock. De toon is alweer gezet. Heerlijk grillige muziek, die dikwijls van stijl wisselt en je iedere seconde bij de les houdt. Het is een caleidoscopische mix van avant-garde, jazzrock, hardcore, postrock, progressieve rock, RIO, cabaret en experimentele muziek. De muziek is zeer gedetailleerd, maar ze overladen je nooit. De opbouw is sterk evenals de onverwachte variaties in en tussen de nummers. Ze brengen afwisselend de blazers, gitaristen en toetsen in stelling en soms dat alles tegelijk, veelal in combinatie met sterke zang en/of koorzang. Hierdoor is het geluid de ene keer grotesk en overdonderend en op andere momenten juist weer klein en lieflijk. Want tussen al het geweld zitten namelijk ook prachtig intieme songs, die je eerder bij de Beach Boys of E.L.O. zou verwachten. Aan de andere kant roept de dynamische, innovatieve muziek ook associaties op met Sleepytime Gorilla Museum, The Residents, Zappa, Cardiacs, Don Caballero, This Heat, Uz Jsme Doma en Brise-Glace. Het is niet veel bands gegeven om na zo’n tijd nog met relevantie muziek te komen die je volledig weet weg te blazen.

MP3:
Sun Dies

door Jan Willem Broek

Comments

comments

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.