[cd, Thrill Jockey/Konkurrent]
Er zijn van die bandnamen die gewoon ronduit smerig klinken. Neem Svarte Greiner bijvoorbeeld van Erik Skodvin (ook Deaf Center). Op de één of andere manier heb ik het gevoel dat dit een nare ziekte is aan de geslachtsdelen. En volgens mij komt Black Pus daarbij voor in het ziektebeeld. Alleen is dit dan weer het project van etterbak Brian Chippendale, die vooral bekend is al de drummer en zanger van de noise duo’s Lightning Bold en Mindflayer. Sinds 1999 zorgt hij op opvallende wijze voor het betere drumwerk en noise, hetgeen hem ook gastrollen bij Björk, Lee “Scratch” Perry en Andrew WK heef opgeleverd. Vanaf 2005 is hij begonnen met dit soloproject en heeft hij flink gesleuteld aan het geluid. Met diverse in eigen beheer uitgegeven releases en de cd Primordial Pus uit 2011 laat hij horen lak te hebben aan conventies. Hij begint met gewelddadige freejazz, maar ruilt later de saxofoon in voor meer drumgeoriënteerde muziek om de popstructuur meer op te zoeken. Dat “pop” moet je in de verknipte wereld van Brian opvatten als tot pulp uitgeknepen, want het is namelijk brute herrie die hij fabriceert. Verrotte pop. Zijn pus stroomt waar hij maar wil.
Pus is normaal gesproken een witte, geel tot bruinige smurrie die uit bacteriële ontstekingen voortkomt. Zwarte pus is net zo onwaarschijnlijk en smerig als de muziek van deze muzikant. Hij heeft op zijn nieuwe cd All My Relations, de vrouwen lopen met en bij hem weg waarschijnlijk met die viespeukerij, nog meer de focus op het fysieke aspect van de muziek gelegd. Het is één groot kakofonisch festijn van lompe percussie- en basmuziek met distortion, noise en maniakale zang. Ik kan wel gaan wauwelen over diepgang en een boodschap, maar dat zou zijn als de vuilnisman die zijn truck van afval ontdoet en er allerlei diepzinnige dingen aan verbindt. Nee, dit is als een muzikale puist die uitgeknepen wordt en alle kanten opspat. Dat levert abstracte muren vol fysiek geluid op, die je tot in al je poriën voelt. Is dat mooi? Ga weg met je mooi! Dit is gewoon geluid dat je omringt, wurgt, adrenaline geeft en weet te intrigeren. Muziek van de puberale buitencategorie. Zeg nee en krijg acne! Brian neemt nergens gas terug en gaat als een reusachtige wals tekeer. Op de achtergrond hoor je wellicht nog Godheadsilo in een mix van Warsaw en Beastie Boys terug, maar in feite loopt iedere vergelijking spaak. Dit is de broodnodige, heftige afwisseling op de hedendaagse muziek. Net zo chaotisch en caleidoscopisch als de albumcover. Geweld(ad)ig goed!
Luister Online:
All My Relations (in de player rechts)
door Jan Willem Broek