[lp/limited cdbox, Time Released Sound]
Frank Benjamin Finger is een druk bezette man uit de Noorse underground. Misschien zelfs wel de drukste, want naast muziek maken houdt hij zich ook bezig met dj sets, films, fotograferen (hij is een geschoold fotograaf) en labels als Time Released Sound. Hij maakt tevens deel uit van het sterke elektronische duo Beneva Vs. Clark Nova, dat naast hemzelf (Beneva) bestaat uit Rudi Simmons (Clark Nova). Ze hebben de cd’s Sombunall (2008) en Dramadadatic (2009) uitgebracht op Fenêtre records, waarop hun laptops overuren draaien. Solo komt hij eveneens in 2009 met zijn debuut Woods Of Broccoli op het leuke How Is Annie records. Op deze heerlijke groenteschijf gaat hij een stuk meer minimalistisch en intiem te werk dan in groepsverband. Subtiele, ambientachtige elektronica combineert hij met akoestische gitaargeluiden, stemmige samples, piano, strijkers en spaarzame zang, zowel van hemzelf als een aantal gastzangeressen. Hij komt op uiterst fraaie wijze in het vaarwater van Library Tapes, Sylvain Chauveau, Múm en Colleen terecht. In 2010 verschijnt zijn tweede cd For You, Sleepsleeper, waarop hij zijn koers wijzigt. Hij brengt een organisch geheel van stuiterende beats, spookachtige zang in combinatie met akoestische instrumenten. Het nu veeleer een extroverte mix van folktronica, ambient, veldopnames, techno, glitch en soms ook shoegaze, waarbij de invloeden uiteen lopen van The Third Eye Foundation, Future Sound Of London en The Orb tot Múm, O.Lamm, Colleen, Benni Hem Hem en My Bloody Valentine. Finger is nogal wars van genres en een vaste stijl, waarvan acte. Een gevarieerd maar coherent album vol beklijvende elektro-akoestische muziek.
Grote vraag bij het nieuwe album Listen To My Nerves Hum is dan ook waarmee hun ons nu weer gaat verrassen. Het blijkt weer een intiem werk te zijn geworden, waarbij de muziek vooral opgebouwd wordt door repetitieve pianoklanken en langzaam evoluerende suites. Als thematiek lijkt hij alles te hebben uitgekozen waarbij je een ongemakkelijk of onheilspellend gevoel krijgt, maar dan zo intrigerend gebracht dat je wilt blijven luisteren. Eenzaamheid, verdriet en angst passeren de revue. Geen eenzaamheid om je alleen te voelen, maar die je aanzet tot bezinning. Geen verdriet om in te zwelgen, maar om verder te gaan en de schoonheid van alles wat er nog is te omarmen. Geen angst die je kunt ruiken, maar die zachtjes in je oor fluistert en je aanspoort door te gaan met het onbekende te ontdekken. Luisteren naar alles wat je zenuwen ingeven. Het getuigt van lef en vakmanschap. Het is niet vele gegeven om met minimale middelen en zelfs functionele stiltes een magisch en meeslepend geheel neer te zetten. Finger vult zijn pianomuziek aan met allerlei veldopnames, samples en etherische zang, waardoor de muziek als een biologerende film
aan je voorbij trekt. Je hoort stemmen, militaire kapellen, natuurgeluiden (vogels, honden, enzovoort), omgevingsgeluiden (lopende mensen, treinen), vuurwerk en ga zo maar door. Dat alles op bedachtzame wijze op de achtergrond, want de pianoklanken dirigeren en domineren dit alles vol innemende tederheid. Benjamin Finger zet een bevreemdend, mysterieus en bovenal adembenemend geheel neer, dat fans van Library Tapes, Nils Frahm, Max Richter, Greg Haines, Lubomyr Melnyk, Erik Satie, Dakota Suite en Dustin O’Halloran zou kunnen bekoren. Zenuwslopend op een positieve manier. De cdbox is al pure kunst, maar de muziek overstijgt dat alles nog eens. Met glans zijn beste werk tot nu toe.
door Jan Willem Broek