[cd, Fluttery]
Wederom staat het Fluttery label vooraan als het gaat om het inlijven van een nieuwe Britse postrockband. Ditmaal is dat bij Beneath The Watchful Eyes uit Blackpool. Deze groep wordt gevormd door Simon Morgan en Barry Parkinson, die eerder ook al gitaar spelen in de postrockformatie Goonies Never Say Die. Hiermee maken ze twee uitstekende cd’s. Simon maakt daarnaast deel uit van Midas Fall, terwijl Barry ook terug te vinden is in Dinosaurs Are Shit Dragons en I Drink Therefore There's Darkness. Toch willen beide heren hierna iets anders en meer unieks, waarbij ze zich allebei meer thuis voelen. Ze hebben de afgelopen jaren in stilte gewerkt aan ander materiaal.
Dat brengen ze nu naar buiten op hun debuut We Held Our Breath Until Our Hearts Exploded. Ze brengen nog altijd postrock, maar hebben dit in een meer elektronisch en filmisch kader geplaatst. Daarvoor mengen ze glitch, IDM, dance, elektro, ambient en vooral veel pianogestuurde muziek in hun postrock muziek om hun eigenzinnige sound te creëren. Je krijgt derhalve zowel verstilde, met piano aangedikte stukken die doen denken aan de rustieke muziek van Nine Inch Nails als de verpletterende combinatie van dance, glitch en harde postrock waardoor je meer dan eens aan 65daysofstatic moet denken. De overdonderende gitaarerupties gaan tevens richting die van Mogwai, Mono en The God Machine. Daarnaast brengen ze ook duistere gitaarambient en progrock, zonder ooit de filmische en melancholische koers te verlaten. Het is muziek die weet te overtuigen door kracht en pracht met een enorme emotionele lading en ontlading. Daarmee laten beide heren een diepe indruk achter. Ze klinken zonder ooit over de top te gaan als een grote band, maar weten doordat ze maar met z’n tweeën zijn toch een puntig en spannend geluid aan de dag te leggen dat mede door de lucide pianoklanken altijd toegankelijk blijft. Een wonderschoon, tot de verbeelding sprekend luisteravontuur.
door Jan Willem Broek