Opnieuw heeft Corona ons in de ban, De tweede lockdown is een feit. Duidelijkheid over een vaccin is er nog steeds niet. Gelukkig zijn hier de nieuwe releases die ik ga bespreken in het bal der verstrooiing…
met deze week: Kmyle, DJ3000 en Martin Nonstatic
ARTIST: Kmyle
TITLE: Wasteland ep
LABEL: Kmyle records
CATALOGUE NO: KML001
Kmyle is het pseudoniem van Samy een jonge Frans/Algarijnse techno producer en DJ die snel naam voor zichzelf aan het maken is. Hij heeft al releases op heel wat verschillende labels op zijn naam staan o.a. Een volledig album. Labels waar hij al platen op uit bracht zijn bijvoorbeeld Arts Collective en Skryptöm Records. Nu komt hij met een eerste release op zijn eigen label Kmyle Records.
Je kunt wel stellen dat Kmyle zijn handelsmerk dystopische donkere techno is. Niet zo zeer snel en hard, nee meer duister en melancholisch. Dat is ook het geen mij direct aantrok bij de eerste beluistering van deze ep. Ik houd van een donkere diepe sound en ik ben ook niet vies van een flinke dosis melancholie. Ik heb in Kmyle dus weer een artiest gevonden die ik in de gaten “moet” houden. Ok nu terug naar de reden waarom ik dit stukje schrijf: zijn nieuwste ep en eerste worp op Kmyle records De “Wasteland ep” Openingstrack “Wasteland” is een slepende acid like track met heel veel dansvloer potentie. De kalen donkere sound roept bij mij visioenen of herinneringen op van dansvloeren met rook machines en stroboscopen en hier en daar een verdwaalde laser. De track knalt lekker door een blijft vrij leeg, maar dit is echt een kwestie van less is more. Heerlijke ruimtelijke snerpende pads met de nodige reverb vullen de leegte en werken wonderwel goed met de felle uithalen van de “acid” lijn. De tweede track “Silent Ruins” opent opnieuw met een pompende galmende beat, maar deze keer geen opzwepende acid lijn, maar bezwerende strings. Ook deze track heeft een bepaalde leegte in zich. De grote reverbs die Kmyle gebruikt creëren eensfeer alsof de muziek ergens door een groot ondergronds gewelf zweeft. “Lunatis” opent met wat minder galm dan zijn twee voorgangers en houdt het in eerste instantie iets meer op pompende hypnotische techno, maar als je dan bij de break aanbeland trekt Kmyle toch nog even de bak met grootse en dramatische melancholiek uit de kast. Als de beats het dan weer overnemen blijft er van deze grootse melancholie niet veel meer over dan een vervlogen herinnering, maar het lijkt gewoon te kloppen deze track. De hekken sluiter van deze 4 tracker opent ook met wat minder galm dan de eerste twee en lijkt ook de kaart van de hypnotiserende techno te kiezen. Een soort in de verte aan een didgeridoo doen denkende bas drone neemt ons mee door een landschap van melancholische licht atonale hoge pads. Een puike ep en een toffe kennismaking met de donkere melancholische muzikale wereld van Kmyle…
ARTIST: DJ3000
TITLE: Werking ep
LABEL: Motech
CATALOGUE NO: MT138
Weer een nieuwe plaat van Franki Juncai a.k.a. DJ3000. Juncai heeft niet stil gezeten tijdens de vorige lockdown. Op 25 november werd zijn vorige ep “Don’t stop” gereleased en amper een maand later op 30 oktober staat de nieuwe ep alweer klaar. Wat gaat dat geven nu er nog een tweede lockdown bij komt ? We zullen zien…
Op deze nieuwe ep vinden we twee tracks: “Werking” de titel track en “Without Fear”. “Werking” is niet zo mijn ding, ik houd niet zo van die steeds herhalende samples, zonder de sample is het een prima uptempo DJ3000 track, en op een dansvloer zou ik me er prima op vermaken, maar als ik kan kiezen tik ik snel een nummertje verder. Als ik dan een nummertje verder klik krijg ik een brede grijns op mijn gezicht bij de tweede track van deze ep “Without Fear” een zalige DJ3000 track pur sang. De track opent met heel weinig bas is de track, maar als de bas er uit eindeijk in komt is het als of je onder een warme douche gaat staan. Heerlijke gefilterde techno orgeltjes en subtiele en toch opzwepende percussie waarop meneer Juncai pantent zou moeten aanvragen. Deze release betitelen als een mindere van DJ3000 zou dit niet een kloppen, want alhoewel ik iets minder zie in de titel track, de tweede track maakt dat helemaal goed !
ARTIST: Martin Nonstatic
TITLE: Treeline
LABEL: Ultimea
CATALOGUE NO: Inre100
Hier istie dan, het nieuwe album van Martin van Rossum a.k.a. Martin Nonstatic. Deel twee in een drieluik rond Yoga. Treeline heet het album. Ik heb het album inmiddels al een tijdje en heb het al veel gedraaid omdat het zo lekker wegluistert. Gelukkig heeft het ook voor de aandachtige luisteraar genoeg moois te bieden.
De eerste track “Traverse” zet direct de toon voor het album. In mijn bespreking van de Apana ep van Martin Nonstatic schreef ik al dat ik hem nog nooit zo diep had horen gaan. In deze track gaat hij minstens zo diep: wat een lekkere sub bassen, gedrenkt in een poel van knisperende dubby drones. “Olakite” gaat in een zelfde trant verder, de bassen en een zeer subtiele en steeds veranderende beat leiden de weg door warme drones en knisperende geluiden. De derde track “Crimean Mountains” tapt ook weer uit een zelfde vaatje, maar brengt genoeg variatie om het niet eentonig te laten worden. Ik moet ook toegeven dat ik het zo lekker vind dat het mij totaal niet stoort. De beats in deze track zijn wel wat scherper aangezet en geven een lichte idm sfeer aan de track. De volgende track “Ancestry” is een wijds uitdijende ambient track die gek genoeg nog geen drie minuten duurt. Daarna komen we aan de titel track van het album “Treeline” opnieuw wijdse dubby geluiden en lekker diep en prachtig weerkaatsende hoge geluidsfragmenten die je niet echt thuis kunt brengen maar die wel heel aangenaam klinken. Opnieuw een ietwat idm beat die de track op een relaxte manier opgang trekt. Na een verbluffende break schakelt de track een tandje hoger door een 4 kwarts maat en krijgt het echt een drive die mij in de verte wat doet denken aan Jon Hopkin’s “Open Eye Signal”. “Subtleties at Dawn” opent met majestueuze ambient klanken en heeft een dubby flow. De glitchy beats zijn iets nieuws in van Rossem zijn sound maar hij hanteert ze hier met verve. “Dissolve” is een melancholische ambient track Martin Nonstatic style. De Bassen zijn terug in “Min Us” en opnieuw glitchy beats en een acid lijntje. Deze track heeft een aangename drive, wel een slepende drive, maar daar ben ik zeker niet vies van. Dit is de eerste track op het album waar de typische warme wollen denken van galm en reverb een beetje minder aanwezig is, en ik moet zeggen dat klinkt ook wel heel fijn. “Pulvis” baadt dan weer in een heelijk badje van warme galm en kabbelt lekker voort tot het in de tweede helft toch nog op gang trekt en er ook nog een subtiel acid lijntje wordt toegevoegd zalig ! “Unphysical Body” neemt een beetje een tussenweg, er zit de nodige galm over de track, maar met mate. De track ik wat meer beat gedreven. Wel gebleven zijn de lang uit gesponnen dubby geluidsfragmenten, en ja hoor daar is weer een subtiel acid lijntje om de track af te maken. En dan zijn we al weer aangekomen bij de laatste track van het album “Adventus” een track die een beetje het zelfde pad kiest al zijn voor ganger, redelijk beat gedreven maar toch met de nodige reverb en atmosferische geluiden en opnieuw mooie gebroken fragmentarisch beat gebruik. Een stemmige afsluiter van een heerlijk album. Ultimae heeft een goede keuze gemaakt voor de 100ste release in hun 20 jarig bestaan…