[cd, One Little Indian/Konkurrent]
Ik heb het vaker geroepen, maar in die IJslandse geisers zit iets bijzonders. Daar mag wel eens een wetenschappelijk onderzoek aan gewijd worden. Het is toch ongelooflijk dat een land met slechts 300.000 inwoners zoveel goede muziek voortbrengt. Neem nu weer de muzikant Ásgeir Trausti met zijn debuut Dýrð Í Dauðaþögn uit 2012. De pas 20-jarige brengt hier een ontwapenend geluid van akoestisch gitaar- en pianospel met sfeervolle elektronica en synthesizerpartijen en zijn opvallend hoge zang. Dikwijls van een verstilde sereniteit, maar ook zo nu en dan wat meer de rock en lichte techno kant op koersend. Saillant detail is dat de meeste teksten door zijn 72-jarige vader Einar Georg Einarsson zijn geschreven. De breekbare muziek is een eigenzinnige kruisbestuiving geworden van Bon Iver, Jeff Buckley, Antony &The Johnsons, James Vincent McMorrow, John Grant, Hjaltalín, Jónsi, Simon & Garfunkel en James Blake. Dat klinkt haast te mooi om waar te zijn, maar de gigantische verkoopcijfers van dit debuut liegen er niet om. Niet dat dit altijd een garantie is voor kwaliteitsmuziek, maar in het geval van Ásgeir is dat absoluut het geval. Een geweldig nieuw talent.
Omdat het succes enkel in eigen land zo groot is, besluiten ze bij het label One Little Indian, met de IJsland-connectie bij uitstek, om dit album ook met de rest van de wereld kennis te laten maken. Om dit te bewerkstelligen offert hij zijn achternaam en presenteert zich enkel als Ásgeir. Ook de prachtige IJslandse teksten worden vervangen door Engelse. Hiervoor wordt klasbak John Grant ingeschakeld. De cd heet nu In The Silence en ook het de muziek is nu iets aangepast. Het resultaat is wat consistenter en minder grillig dan het origineel en eerlijk gezegd daardoor ook iets minder spannend. Daarbij zijn bands als Múm en Sigur Rós toch ook groot geworden met IJslandse teksten? Al heeft die eerstgenoemde ook al eens een album vertaald. Neemt niet weg dat dit om kleine accenten gaat en dat de schoonheid van de muziek geheel overeind blijft. Hieronder heb ik één nummer ter illustratie in twee versies geplaatst. Ik denk overigens dat als je het origineel niet eens kent er geen vuiltje aan de lucht is, want het ongekende talent van Ásgeir Trausti spat er vanaf. Een sensationeel debuut dat ook over de grens hoge ogen gooien zal. Hier gaan we nog veel van horen!
door Jan Willem Broek