[cd, Bar La Muerte/Five Roses]
Een cd die zonder er naar te luisteren al vraagtekens oproept is Ricordi Indelebili uit 2006 van ?Alos, want er staat geen of nauwelijks informatie op de cd en de artiestennaam is merkwaardig te noemen. Dit is het soloproject van de veelzijdige Italiaanse Stefania Pedretti, die eveneens schildert en zingt in de bands Allun en Ovo. Ze treedt op met het thema “One Girl Cooking Music” en staat soms echt te koken op het podium en gebruikt naast gitaar, cello, viool ook potten en pannen om op te slaan of mee te rammelen. Ze laat een merkwaardige potpourri horen van elektronische beats, noisegeluiden, allerlei merkwaardige percussiegeluiden en de eerder genoemde instrumenten. Maar het meest in het gehoor springend is toch wel haar zang, waarmee ze krakerig, demonisch en soms weer fel zingt. Nu is ze drie jaar later terug met Ricamatrici, waarop ze het thema van de traditionele vrouw weer terug laat komen, alleen is het nu “One Girl Sewing Music”. En inderdaad staan de potten en pannen weer keurig in de kast, maar is naaimachine tot instrument omgedoopt. Daarbij speelt ze piano, doet ze dingen met contactmicrofoons en zingt ze op de hierboven manier er doorheen. Die immer biologerende zang zit ergens tussen Sainkho Namtchylak, Diamanda Galas, Little Annie en Lydia Lunch in en weet je ook zonder muziek al aan de grond te nagelen. Maar die muziek is er wel en deze houdt het midden tussen rustige industrial ambient, noise, elektro-akoestische muziek, musique concrète en avant-garde. Maar eigenlijk is er geen label te koppelen aan dit improvisatorisch knip- en plakwerk. Claudio Rocchetti voegt er nog stoffige analoge apparaten aan toe en JD Zazie staat aan het mengpaneel en brengt uiteenlopende veldopnames, van drilboren tot locomotieven en vogels. Het merendeel komt dreigend over, maar ook heel speels en daardoor blijft het goed te behappen. Het uiterst gevarieerde en ongrijpbare geheel blijft tot het eind toe bevreemdend en vol vraagtekens, maar ook continu van een meer dan intrigerende pracht. Dit soort releases geven het jaar kleur.
MP3:
Punto Lacrima
door Jan Willem Broek