[cd, AGF Producktion]
Als er één Duitse artiest is, die de Duitse poëzie door de eeuwen heen in combinatie kan brengen met elektronische muziek is dat natuurlijk Antye Greie, met haar project AGF. Bij albums als Language Is The Most en Words Are Missing kan je het al aan de titels zien, maar ook los daarvan laat ze dikwijls weten en blijken dat taal en met name de rijke Duitse taal een belangrijk gegeven is voor haar muziek. Niet per se omdat ze nu graag liedjes zingt, ze noemt zich niet voor niets Poem Producer met poetronica, maar wel om de taal als middel in te zetten. Ze is te bestempelen als een unieke, experimentele en bovenal veelzijdige elektronicaspecialiste die ook de kracht van de vrouw in de muziek wil onderstrepen. Buiten dit alles is ze al actief geweest in het experimentele popduo Laub, runt ze het label AGF Producktion, is ze terug te vinden in projecten als Tritop, The Dolls en Lappetides en werkt ze samen met artiesten als Sue.C, Craig Armstrong, Kataryna Zavoloko, Ann Coton, QUIO en manlief Vladislav Delay. Vier maanden na haar album met Craig Armstrong is ze alweer terug met haar nieuwste wapenfeit Gedichterbe. Hierop onderzoekt ze de Duitse poëzie en de erfenis van de Duitse taal in elektronische muziek en samenleving. Dat is een heel breed begrip, zeker als je er ook vanuit gaat dat een muziekklank net zoiets is als een woord. Om het overzichtelijk te houden komt het er in grote lijnen op neer dat Antye Duitse gedichten heeft voorzien van innovatieve elektronica en de teksten zelf en door allerlei gasten heeft laten uitvoeren. Zo laat ze de tekst van de mogelijk eerste Duitse dichteres Frau Alva (1060-1127) rappen door Quio, terwijl de elektronica er lustig op los stuiteren. Andere gedichten komen onder meer van Anna Ritter, Ann Cotten, Arthur Rimbaud, Friedrich Schiller, Rainer Maria Rilke en Paul Celan. Niet alle van de 28 stukken krijgen letterlijk woorden, sommige worden in elektronische gedichten omgezet met flarden tekst, door Antye voorgedragen. In de 9 tracks waar ze vooral muzikaal haar bijdrage levert zijn het naast Quio ook Gudrun Gut, Dalibor, Tba, Ellen Alien, Barbara Morgenstern, Gina D’Orio, Pyranja en Bothnian Draale Pack die rap, zang of spoken word afleveren. Op deze manier wil AGF uitzoeken of de poëzie de tand des tijds heeft doorstaan, of het ons kan inspireren en of de combinatie van dit alles überhaupt werkt. Het antwoord daarop is volmondig JA! Niet alleen de experimentele, eigenzinnige en intrigerende muziek mag er weer wezen, maar ook deze focus op de taal is heel prettig. Soms houden de woorden je aandacht vast en op andere momenten worden de woorden fraai opgenomen in de muziek. Deze steeds wisselende nadruk is als de taal zelf, maar ook zoals muziek zijn kan. Tijdreizen zonder je luie stoel te hoeven verlaten. Het is een ongelooflijk vernieuwend meesterwerk in de buitencategorie geworden, waar AGF haast patent op lijkt te hebben. Nergens vergaloppeert ze zich, het is gewoon een cd met een doel en vol passie. Een cd waar woorden te kort schieten.
Luister Online:
Gedichterbe (albumsnippers)
door Jan Willem Broek