[cd, AGF Producktion]
Antye Greie is een zeer interessante en bijzondere dame, zeker als het gaat om muziek. Ze maakt met name eind jaren 90 furore met het experimentele popduo Laub, waarvan in 2007 ineens weer een album is verschenen. Daarnaast richt ze zich op uiterst eigenzinnige wijze vooral op de elektronische muziek. Dat doet ze onder haar alias AGF, waarbij de laatste letter een erfenis uit een eerder huwelijk is. Ze ontwikkelt zich tot een unieke, experimentele en boven alles veelzijdige elektronicaspecialiste. Belangrijk zijn altijd de teksten, bij voorkeur in het rijke Duits. Haar muziek is te bestempelen als poetronica, elektronica met poëtische teksten. Buiten dit alles runt ze het label AGF Producktion en is ze terug te vinden in projecten als Tritop, The Dolls en Lappetides en werkt ze samen met artiesten als Sue.C, Craig Armstrong (ook in The Dolls), Kataryna Zavoloko, Ann Coton, QUIO en manlief Vladislav Delay (ook in The Dolls). Op haar vorige werk Einzelkämpfer als Antye Greie aka AGF lijkt ze haar eigen naam te gaan gebruiken, maar dat is gezien het nieuwe album en digitale releases weer van de baan.
De Schotse componist Craig Armstrong heeft ook een ontzaglijke muziekgeschiedenis. Hoewel de man eruit ziet als de sympathieke slager van om de hoek, komt hij meestal met subtiel werk uit de hoek. Naast echt klassieke werken is hij bij het alternatieve publiek vooral bekend geworden van zijn prachtige orkestraties bij Massive Attack. Maar daarnaast werkt hij ook gewoon met Madonna, Tina Turner, Pet Shop Boys en Mogwai. Hij grossiert verder in soundtracks die het midden houden tussen klassiek en elektronische muziek, van kleinere films tot films als The Incredible Hulk, Romeo + Juliet, Ray en Elizabeth – The Golden Age. Toch lijkt het opzoeken van het experiment belangrijk voor hem te zijn. In The Dolls werkt hij samen met Antye en Vladislav Delay, in Winona experimenteert hij met techno en op zijn solo albums maakt hij ook gebruik van uiteenlopende artiesten waaronder AGF.
Nu ook weer zoekt hij samen met Antye het experiment op. AGF en Craig Armstrong werken op de cd Orlando andermaal samen om een soundtrack te creëren voor een stuk gebaseerd op een boek van Virginia Woolf. Het is een spannende combinatie van beider werk. Je krijgt veldopnames, zang, stemkunst, elektronische experimenten en de klassieke muziek. De diverse ingrediënten dienen zich in flarden dan wel hele aaneengesloten stukken aan op een manier die je enkel in dromenland aantreft. Het is van een knap surrealisme dat tegelijkertijd adembenemend mooi of uiterst intrigerend kan zijn. Een schetsboek van enkele pennenstreken tot volledige werken. Antye brengt haar unieke elektronische poëzie en stemkunsten, terwijl Armstrong het geheel voorziet van melodie en arrangementen al dan niet voorzien van fraai cellowerk door Alison Lawrance. Daartussen hoor je samples van krassende stiften, druk bevolkte pleinen, een moskee en films, maar ook inventieve drones, kakofonische elementen en allerlei niet te plaatsen geluiden. Filmische elektro-akoestische muziek met een enorme diepgang en schoonheid, die soms net zo bevreemdend als The Residents en zo ontroerend als Henryk Górecki kan zijn. En van alles daartussen. De twee halen hier het beste in elkaar naar boven en brengen bijna een uur lang verbluffende muziek ten gehore, die tot de verbeelding spreekt. Een verrassend meesterlijk totaalwerk!
Luister Online:
Orlando (album)
door Jan Willem Broek