[cd, Gusstaff/Five Roses]
Op het Poolse label Gusstaff verschijnt werkelijk van alles en nog wat, van folk, neoklassiek en postrock tot avant-garde, experimentele muziek en elektronica; of anders gezegd van Rykarda Parasol en Hugo Race tot Jacaszek en Tarwater. Wat ze over het algemeen delen is dat ze buiten de geijkte paden, genres en dergelijke om muziek maken. Niet per se van de buitencategorie, maar gewoon volslagen eigenzinnig. Wat dat betreft past de Italiaanse band Aedi daar prima tussen. Die bewijzen met hun debuut Aedi Met Heidi (2010) al over een eigen sound te beschikken. Daarvoor hebben ze overigens nog een in eigen beheer uitgegeven cd-r en een ep uitgebracht. Zangeres Celeste Carboni is ook te horen in Lettera 22. Het wordt wel omschreven als satanische folk, wat de lading niet helemaal dekt. Maar wat wel blijft de vraag. Het is zeer bijzonder wat het vijftal laat horen en in de basis bestaat hun muziek, mede door het instrumentarium, zeer zeker uit folk, die ze dan vervolgens op rockende en dikwijls obscure wijze aan de man brengen.
Celeste Carboni (zang, piano, klarinet, farfisa), Paolo Ticà (gitaar, synthesizers, viool), Jones Piu (bas), Claudio Innamorati (gitaar) en Daniele Gatto (drums) keren nu terug met hun volgende album Ha Ta Ka Pa. Gatto vervangt de inmiddels vertrokken drummer Filippo Tacchi. Ze vervolgen de eerder ingeslagen weg, alleen kunnen nog beter een vuist maken. De productie is hierbij in handen van Alexander Hacke (Einstürzende Neubauten, Crime & The City Solution, Sprung Aus Den Wolken) die wel raad weet met een meer avant-gardistische aanpak. Ze brengen heerlijk dynamische, gevarieerde en ongepolijste muziek die het midden houdt tussen avant-garde, dark cabaret, folk, vuige rock, tribal (met name door de drumpartijen) en duistere pop. Doordat ze dikwijls best hard uit de hoek komen lijken sommige genres niet voor de hand te liggen, maar na diverse luisterbeurten weet je van alles te distilleren uit hun spannende, wonderlijke en beklijvende geluid. Van kakofonie tot kippenvel. Daarbij zorgt de intense en afwisselende zang van Celeste ook voor het nodige vuurwerk. De ene keer uitzinnig en hard, dan weer flexibel of subtiel, al dan niet aangevuld door schreeuwende bandleden. Al met al brengen ze geniale gekte die ergens tussen Blue Willa, Evangelista, Humanwine, Julie Christmas, Made Out Of Babies, Butthole Surfers, Katzenjammer Kaberett, Diamanda Galás, Little Annie, Kate Bush en Rykarda Parasol uitkomt. Daar is geen peil op te trekken wellicht, maar hun geluid is dan ook oprecht uniek te noemen. Ga het vooral zelf eens luisteren en geniet. Een overdonderend album waarbij je als vanzelf de titel gaat stamelen.
door Jan Willem Broek