[cd, Subroutine]
Dat Nederland uit z’n voegen barst van het alternatief muziektalent op uiteenlopende gebieden blijkt telkens weer. Het probleem is vaak dat de bands met ambitie hier, al halen ze gemakkelijk een internationaal niveau, vaak enkel binnen de landsgrenzen bekend blijven. Hoeft niet per se erg te zijn, maar soms hoop je voor hen op meer. Ik heb aantal jaar terug voor een bevriende Britse muzikant een compilatie gemaakt met enkel Nederlandse bands, wat ik van tevoren niet gemeld heb. Als reactie kreeg ik: “WTF? Why don’t I know these bands?” Nadat ik hem heb uitgelegd dat het uitsluitend om Nederlandse groepen gaat, kan hij het nog steeds niet geloven. Eén van die bands is ook het in 2005 opgerichte Rotterdamse AC Berkheimer. Ze debuteren meteen ijzersterk met In A Series Of Long Days (2008). Ze tonen hier, zonder te overdrijven of misschien een beetje, direct aan dat ze zich gemakkelijk tussen bestaande bands als My Bloody Valentine, Zoppo en Sonic Youth kunnen nestelen. In 2010 volgt hun tweede album We Tell Them Tonight, waar superlatieven te kort schieten. Het enige nadeel, met name voor henzelf (en stiekem mijzelf), is dat ze het enkel op lp en als download aanbieden. Je boort er niet direct een groot publiek mee aan. Maar wellicht is dat het doel ook niet? Ze laten hier een stemmig en beklijvend geluid horen, dat het midden houdt tussen shoegaze, droompop, wave en noise. Van fijn tot venijn. Ook nu bewijzen ze prima tussen de eerder genoemde artiesten te passen en tevens tussen The Notwist, M83, Piano Magic en Space Siren. Dan lijkt het toch even of het doek gevallen is. Zangeres/gitariste Gwendolien Douglas duikt namelijk in die laatst genoemde topband op naast klasbak Corno Zwetsloot en bassiste/zangeres Dagmar Veenstra laat van zich horen in het fijne S As In Assassins.
Toch ploft er ineens de cd Equation Of State op de mat. De newgazers hebben zich gehergroepeerd en zijn helemaal terug. En hoe! Het viertal bestaat naast Gwendolien Douglas en Dagmar Veenstra uit Valentijn Webbers (gitaar, zang) en de nieuwe drummer Aram Jorik Scheeve, die de vertrokken drummer Remco Homberg vervangt. Of het één iets met het ander te maken heeft en of de onderbreking dan wel de uitstapjes van beide dames ergens voor gezorgd heeft zal een vraag blijven, maar de groep klinkt hier meer uitgebalanceerd dan ooit tevoren. Gegroeid vind ik een vies woord voor een groep van dit niveau, maar alles valt gewoonweg nog beter op z’n plek en de emoties en uitbarstingen zijn beter gekanaliseerd waardoor ze meer onder de huid kruipen. Wat zeker van invloed is op het uitgekristalliseerde geluid zijn de opnames van Tammo Kersbergen (I Am Oak, Lost Bear, S As In Assassins, Bart van der Lee), die hierbij geholpen wordt door Floyd Atema (Herrek, Lost Bear). Het album hebben ze namelijk in tegenstelling tot de vorige digitaal opgenomen, wat meer mogelijkheden biedt en gewoon een ander sound geeft. Hoe het ook zij, de muziek is voor het leeuwendeel een prachtige mix van shoegaze, droompop en noise geworden, maar wordt op verschillende momenten aangevuld met post-rock, wave en indierock. Opvallend is het lekker roffelende percussiewerk, iets wat ik voorheen vooral bij een band als de Pale Saints heb gehoord. Sowieso laat de groep wel een geluid horen uit die tijd, vandaar dat ook Lush, Slowdive en hier in iets mindere mate My Bloody Valentine op de referentielijst staan. In een nummer als “Kissing The Surface” hoor je ook weer die mysterieuze, dissonante sound van Sonic Youth, om vervolgens elders met meer waveklanken herinneringen op te roepen aan New Order, Piano Magic en zelfs een meer intieme variant van The Editors. Door de zinnenstrelende, ingetogen zang, die wisselend door de dames en Valentijn verzorgd wordt is de link met New Order en met name Piano Magic en het daaraan verwante Klima nog sterker. Alleen hiermee weten ze al te betoveren. Daar waar de meer heftige postrock opduikt is ook een band als Explosions In The Sky in het vizier. Ze koppelen op perfecte wijze melancholie en schoonheid aan zowel dromerige als heftige muziek en weten hierin de juiste balans te vinden. Gwendolien en Valentijn leuken met de hulp van Tammo en Floyd de boel nog eens op met samples, pedalen en elektronica, hetgeen voor extra sfeer zorgt en het geluid verrijkt met onder andere smaakvolle orkestraties. Alles klopt. Equation Of State, ofwel toestandvergelijking, drukt dan ook het verband uit tussen waarden als temperatuur, druk en volume. Bij AC Berkheimer zijn deze variabelen in een (thermo)dynamisch evenwicht, de juiste atmosferen, voldoende spanningsbogen en met de perfecte volumewisselingen. Als de groep ooit over een internationale doorbraak heeft nagedacht, dan is dit het moment. Al zou ik, zonder te willen zeuren, er dan iets meer dan 8 nummers van bij elkaar bijna 26 minuten van maken. Maar doorbraak of niet, ik zal er geen seconde minder van genieten. Een totaal overrompelend album dat allerlei mooie facetten van het verleden in het heden laat schitteren.
Inmiddels kan je het album ook vinden op Spotify!
door Jan Willem Broek