[cd, Erased Tapes/Konkurrent]
“Een gevleugelde overwinning voor de sombere”, het zou zo de geniale slotzin kunnen zijn bij de recensie van een droefgeestig meesterwerk. A Winged Victory For The Sullen is echter het nieuwe, gedroomde samenwerkingsverband tussen Adam Bryanbaum Wiltzie en Dustin O’Halloran, waar het al tijden van gonst op het internet.
Adam Wiltzie is vooral bekend van zijn band Stars Of The Lid met Brian McBride (Pilot Ships). Hiermee maakt hij al jaren toonaangevende neoklassiek die in een schitterende ambient-mal wordt gegoten. Daarvoor heeft hij ook even een rol gespeeld in Windsor For The Derby. Samenwerken zit eigenlijk gewoon in zijn bloed en hij weet er telkens tot de verbeelding sprekende muziek mee te maken. Of dat nou met Aix Em Klemm met Bobby Donne (Labradford), Sleepingdog met Chantal Acda (Chacda) of Dead Texan met Christina Vantzou is, alles lijkt te veranderen in melancholisch goud. Eerder dit jaar verschijnt de prachtige cd With our heads in the clouds and our hearts in the fields van Sleepingdog en onlangs heeft hij op de verzamelaar For Nihon samengewerkt met Dustin O’Halloran en dat smaakt naar meer.
Dustin O’Halloran op zijn beurt heeft jarenlang met Sarah Lov het prachtige Dévics geleid, maar komt de laatste jaren als solo artiest met fraaie pianowerken, eerder dit jaar met Lumiere zelf steeds meer in de schijnwerpers te staan. Hij wordt hiermee een artiest die je in één adem met Nils Frahm en Peter Broderick kunt noemen.
Nu komen beide heren samen in A Winged Victory For The Sullen, wat zoals ze zelf aangeven geen zijproject is maar een heus, op zichzelf staand project met toekomst. Voor hun gelijknamige debuut, in Europa uitgegeven op het geweldige Erased Tapes en in de VS en omstreken op het prestigieuze Kranky label, zijn ze afgereisd naar studio’s in Berlijn, Udine (Italië) en Brussel, alwaar Adam tegenwoordig verblijft. Ze krijgen daarbij ruggensteun van diverse violisten, cellisten, een fagotspeler, een harpist en een Franse hoornspeelster. Onder hen ook duizendpoot Peter Broderick (viool) en Hildur Gudnadóttir (cello). Niets staat een overrompelende ervaring in de weg en gelukkig valt het duo dan ook geen seconde tegen. Ze maken uiterst ingetogen neoklassieke pracht, waarin ze op subtiele wijze ambient en minimal music verweven hebben. De waterige, aangrijpende pianopartijen van O’Halloran in combinatie met de neoklassieke composities van Wiltzie stijgen samen tot ongekende hoogte. Je kunt enkel respectvol en ademloos zwijgen bij het horen van zoveel schoonheid. Ze brengen onder meer een stemmig requiem ter ere van de 2 jaar geleden overleden Sparklehorse zanger Mark Linkous. Maar ook de overige composities zouden niet misstaan als eerbetoon aan hen die zwaarmoedig zijn. Het is diepgravende, droefgeestige muziek die diep onder je huid kruipt en alles dat mooi is in elke lichaamsvezel tot de volle bloei laat komen. Onbeschrijfelijke, hartverscheurende pracht die weliswaar in het verlengde ligt van Stars Of The Lid, maar eigenlijk nog meer brengt. Zelden kuste schoonheid me zo zacht en intens. Jaarlijstjes anyone?
Luister Online bij Soundcloud:
Steep Hills Of Vicodin Tears
Luister Online bij Myspace:
Steep Hills Of Vicodin Tears / Requiem For The Static King Part One / We Played Some Open Chords And Rejoiced, For The Earth Had Circled The Sun Yet Another Year
door Jan Willem Broek