[cd, Clapping Music]
Het prettig dromerige Franse Cyann & Ben lijkt niet meer te bestaan. Cyann is gelost en de drie overige leden, die we vooral van hun voornamen kennen, Ben (zang, gitaar, bas, synthesizers), LoAc aka Loïc (zang, gitaar, bas, synthesizer, mellotron, orgel) en Charlie (drums, percussie, synthesizer, orgel, mellotron, loops) gaan verder als Yeti Lane. Geen vrouw meer in hun midden, als dat maar goed gaat. Wat op hun gelijknamige debuut meteen duidelijk wordt, is dat de muziek meer rockt en minder zweverig is. Hoewel de synthesizers, mellotron en orgels voor een behoorlijk psychedelisch decor zorgen. Toch staan de bas- en gitaarpartijen duidelijk op de voorgrond samen met de uitgesproken (goed) Engelstalige zang. De invloeden lopen daarbij uiteen van The Velvet Underground, Syd Barrett, Broadcast, Spiritualized en The Beatles tot Pavement, Tortoise, The Flaming Lips, Do Make Say Think, Calla, Centenaire en Don Caballero. Nogal een allegaartje aan invloeden. Desalniettemin weten de drie heren er een consistent geheel van te maken. Het is een soort psychedelische post-rock die ze op poppy wijze aan de man weten te brengen met behoorlijk beklijvende liedjes. De melancholische sfeer is daarbij de fijne rode draad. Continu bekruipt je het gevoel dat je naar een bevreemdende mix aan het luisteren bent, maar die er toch lekker inglijdt. Een Nepalese hamburger of zoiets. Hoe dan ook, al zal Cyann & Ben gemist worden, zijn ze op hun smakelijke debuut een belofte voor de toekomst.
Luister Online:
Yeti Lane (in de player)
door Jan Willem Broek