[cd, Crammed Discs/Coast To Coast]
Het prestigieuze Crammed Discs label levert nog altijd met enige regelmaat heel fraaie wereldse snoepjes af. Nu komen ze met de Libanese Yasmine Hamdan. Deze wordt in eerste instantie bekend met haar indie/elektronica band Soapkills, die ze begin deze eeuw in Beiroet opricht. Op hun debuut Bater uit 2001 laten ze een heel ander geluid horen dan je misschien zou verwachten uit het Midden Oosten. Ze verhuist een paar jaar erna naar Parijs, waar ze nog altijd woont. Ze werkt hier in eerste instantie met Mirwaïs (Ahmadzaï). Met hun gezamenlijke synthpop project Y.A.S. brengen ze de cd Arabology in 2009 uit. De immer rusteloze en creatieve Hamdan, die in haar thuisland en de Arabische wereld inmiddels als underground boegbeeld te boek staat, gaat hierna met Marc Colin aan de slag. Hij is zoals bekend de mastermind achter Nouvelle Vague. Maar in plaats van er een bossanova, dance of new wave project van te maken staan de elektronica van Colin ten dienste van Hamdan om haar Arabische roots van een fraaie omlijsting te voorzien en goed uit de verf te laten komen, met behoud van haar experimenteerdrift.
Het overtuigende resultaat is te horen op haar solodebuut Ya Nass, hetgeen “mijn volk” betekent. Hoewel ze nu in een meer vrijdenkend land woont, zal ze ongetwijfeld met veel weemoed terug denken aan haar prachtige thuisland met “haar volk”. Ook is ze zondermeer schatplichtig aan haar landgenote Fairuz (echte naam: Nouhad Haddad), die op de achtergrond zeker doorechoot in haar moderne muziek. De muziek houdt het mooie midden tussen verstilde folk, elektropop, droompop en trip hop. Daar doorheen sijpelt altijd de droefgeestigheid, heimwee en verlangen als smeerolie door haar pakkende songs. De ene keer komt ze meer akoestisch en op ander momenten juist meer elektronisch uit de hoek, maar alles is gehuld in een mysterieuze atmosfeer. Naast Fairuz en andere landgenoten moet je blij vlagen ook denken aan Souad Massi en Natasha Atlas, al heeft ze ook wel iets van Oosters getinte Cocteau Twins, Tanita Tikarem, Oi Va Voi en This Mortal Coil. Dat klinkt wellicht als een ietwat ongelooflijke combinatie, maar deze Oosterse nachtegaal weet als geen ander heden aan het verleden en Oosterse aan Westerse muziek te knopen. Zo mooi, feeëriek en onwerkelijk als een sprookje uit 1000 en één nacht.
door Jan Willem Broek