[cd+digitale ep/serie, Lost Tribe Sound]
Een goede maand geleden heb ik over de nieuwe cd Emptied Animal van de autodidactische Amerikaanse componist William Ryan Fritch geschreven. Ik zal de bio niet weer helemaal herkauwen, want die is via de linknaar de recensie geheel terug te lezen. Wat wel nog eens onder de aandacht mag, is dat dit de eerste cd een serie van 3 is met vele extra’s, waarop je jezelf kunt abonneren. Zeker voor de vele bonus albums is dat een aanrader. Fritch heeft namelijk een enorme voorraad aan muziek op de plank liggen en wil dat nu eens allemaal naar buiten brengen als de zogeheten “The Leave Me Sessions”, dat in totaal 9 albums en meer dan 65 nummers zal omvatten. Dit is het volledige pakket:
Het fantastische Lost Tribe Sound label van Ryan Keane, die tevens de band Tokyo Bloodworm deelt met Fritch, brengt dit alles uit. Emptied Animal is een rijk gedetailleerd geheel geworden vol stemmige orkestraties en met af en toe zijn expressievolle en troostvolle falsetzang. Een biologerend geheel vol afwisselende kruisbestuivingen van indiepop, acid folk, psychedelica, freakfolk, neoklassiek, drones, ambient en experimentele muziek. Hij weet in de drukte toch orde en rust te scheppen, zonder het avontuurlijke aspect uit het oog te verliezen. Het is bevreemdend en uniek.
Zijn nieuwe cd Leave Me Like You Found Me is qua aanpak niet eens heel anders, maar Fritch heeft toch een meer contemplatief geheel afgeleverd. De inspiratie en naamgever voor het album is Adele Romanski’s onverschrokken karakterstudie naar vroegere minnaars, die niet in staat blijken om zich te bevrijden van de last van hun gemeenschappelijke geschiedenis. Dat deze cd dan meer ingetogen, melancholisch en psychedelisch is dan ook logisch. Met zijn vele door hemzelf bespeelde instrumenten (akoestische gitaren, cello, (alt)viool, mandoline, banjo, klarinet, fluit, trompet, piano, orgel, drums, marimba, sax) en spaarzame zang weet hij een bijzonder amalgaam van experimentele muziek, indie rock, neoklassiek, acid folk, blues, lo-fi, filmmuziek en psychedelische folk met wereldse elementen neer te zetten, dat zich niet eenvoudig laat vergelijken met iets anders dan met hemzelf en zijn andere project Vieo Abiungo. Het is zachte muziek maar nooit soft, het is breedvoerig maar ook altijd sober en intiem. Op nostalgische wijze baant Fritch zich een weg door genres en emoties, waarvan je grenzeloos kunt genieten. Het is wederom een magistraal album geworden. De verpakking in een 7”x5” digipack met prachtige artwork mag er ook wezen.
Als bonus krijg je het 14 nummers tellende epee Her Warmth, die nog eens 28 minuten aan muziek herbergt. Dit is een zeer ingetogen, intiem en tot de verbeelding sprekend geheel geworden. Het bevat denk ik ook het meest persoonlijke werk van de veelzijdige Fritch tot dusver. De instrumentaties zijn veel kaler en ontvouwen zich als innige schetsen van zijn eigen leven, die bij elkaar genomen een uit het leven gegrepen soundtrack vormen. Het is een mix van filmmuziek, folk, neoklassiek, ambient en Americana, die op heerlijk landerige wijze aan de luisteraar gepresenteerd wordt. Zijn af en toe opduikende zang wordt hier als etherisch en sfeervol instrument ingezet en zorgt voor wat dromerige en mysterieuze franjes. Het is een schitterend addendum geworden op een prachtalbum en doet reikhalzend uitzien naar het laatste deel in deze imposante serie.
door Jan Willem Broek