[cd/lp, Aagoo/Cargo/Five Roses]
Het experimentele Amerikaanse kwaliteitslabel Aagoo laat doorgaans de meer obscure muziek het daglicht zien. Daarbij houden ze een open mind en beperken ze zich niet tot bepaalde genres. Toch is de nieuwe cd van WHITE op zijn minst opmerkelijk. Daarbij doel ik dan niet op de moeilijkheid bij het googlen, waarbij de naam niet alleen veel gebruikt wordt of dat deze band ook als W H I T E en W-H-I-T-E geschreven wordt, maar vooral doordat dit in feite een popproject is. Alleen zou Aagoo zichzelf niet zijn als hier niet iets bijzonders mee aan de hand zou zijn. WHITE is een experimentele popband van de in Los Angeles gevestigde muzikant en visueel artiest Cory Thomas Hanson. Hiermee start hij in 2008, hij studeert dan en nu nog aan Cal Arts, waarbij hij werkt met allerlei goedkope elektronica, looppedalen en software. Dat tracht hij om te buigen naar liedjes, maar dat worden eerder soundscapes en hypnotiserende, maar ritmische drones. Daarover plaatst hij dikwijls zijn falsetzang en een eigenzinnig geluid is geboren. In 2009 debuteert hij met Sunna, gevolgd door Twin Tigers in 2011. Het levert behoorlijk experimenteel materiaal op, waarbij er toch steeds een soort songstructuur ingeperst wordt. De eerste is wat meer spacy en de tweede kent een meer robuust karakter vol zware geluiden aan de ene kant en de lichtvoetige pop en zang anderzijds. Het zijn heus niet allemaal voltreffers, maar intrigerend is het eigenlijk altijd.
In feite combineert hij beide nu op zijn nieuwste cd III, al zijn de geluiden veel lichter van aard. Daarnaast is het zijn meest songgerichte en consistente album geworden, dat zowel met elektronica als akoestische gitaar of zelfs beide naast elkaar tot stand is gekomen. Het heeft al met al wel iets weg van The Charlatans die de kosmos ingeschoten worden en daar tegen Moby, Spoonfed Hybrid, Cluster, Syd Barrett, Brett Anderson en Brian Eno aanbotsen. Deze onaardse botsingen leveren steeds net weer andere muziek op, waarbij Hanson de intergalactische ruimtes op interessante wijze inkleurt. De ene keer gaat zijn muziek de ambientkant op en op andere momenten is het weer gedetailleerde spacepop. Daarnaast brengt hij tussendoor en gedurende de nummers ook allerhande experimenten en tevens zijn bijzondere falsetzang ten gehoor. Hij schept zijn eigen wonderlijke universum, waar je per luisterbeurt meer ontdekt. Op de momenten waar het muzikaal gezien soms wat minder loopt, blinkt hij weer uit in bevreemdende doch pakkende vondsten. Geen doorsnee muziek en een bijzonder album. Een eigenaardige ruimtetrip die zich niet gemakkelijk laat vangen.
door Jan Willem Broek